Wstrzymał słońce, ruszył ziemię... a nie, to nie tak szło. Za króla Edwarda wzbogaciła się win karta? E, słaby rym. To nie, wycofuję się z konkursu.[1] 5 000 D dla osoby, która jako pierwsza wskaże, dlaczego nie mógł tego dokonać żaden poprzednik tego króla-seniora.
Proponuję Komandos i Leśny Dzban.W tym roku w Ekorre zakorkowano dwa nowe wina na uczczenie minionego roku. Dozorcom winnic i kuchmistrzom skończyły się jednak pomysły na ich nazwy. Apelują więc do obywateli Królestwa oraz gości: pomocy! ;) Szukamy najlepszych propozycji, które odzwierciedlą klimat Królestwa i/lub mikroświata w 2017 roku.
Karolina Aleksandra pisze:[1] 5 000 D dla osoby, która jako pierwsza wskaże, dlaczego nie mógł tego dokonać żaden poprzednik tego króla-seniora.
Spieszę poinformować, że w okręgu autonomicznym Sodomy-Gomory tradycyjnie wytwarza się rodzaj gęstego likieru, przypominającego ajerkoniak, znany popularnie pod takim właśnie określeniem. Ale zdecydowanie nie ma on nic wspólnego z winem.Reinhard Donner pisze:wyciąg z fiuta.
Wyciąg z fiuta brzmi ciekawie. A żeby się Towarzysz nie zdziwił:Reinhard Donner pisze:Biorąc pod uwagę wandejskie pochodzenie władzy, adekwatna wydaje się nazwa: wyciąg z fiuta.
Ciekawy jestem, czy likier o którym wspomniał Towarzysz Ambaras jest produkowany z takiego właśnie produktu, czy jest to przypadkowa zbieżność nazw.Na terenach wiejskich zapotrzebowanie na słodycze zaspokajał zazwyczaj miód. Z powodu wysokiej ceny zaczęto go jednak zastępować słodkimi wyrobami z buraków cukrowych. Jednym z nich był zagęszczony do konsystencji syropu sok z buraków, zwany „fjutem” lub „cyropem”. Ta pierwsza nazwa wzięła się być może z rozciągliwej konsystencji produktu, druga to germanizm, pochodzący od niemieckiej wymowy słowa „syrop cukrowy” – „zuckersirup”, w skrócie – „cyrop”.
„Fjut” był używany jako smarowidło do chleba. Jego przygotowanie wymagało sporego nakładu pracy. Umyte buraki rozdrabniano, a następnie poddawano parowaniu przez około 5 godzin. Następnie zbierano sok, a pozostałą masę wyciskano w specjalnej prasie. Zlany oraz uzyskany z prasy sok gotowano przez kolejne 12 godzin. Do wyrobu fjuta używano parnika do ziemniaków, najpierw ogrzewanego drewnem lub węglem, a potem elektrycznego. Cały proces był bardzo mozolny i mało wydajny – z ok. 100 kg buraków otrzymywano tylko ok. 50 l soku, a z tego zaledwie ok. 5 l fjutu (syropu).
„Fjut” to produkt w pełni naturalny i bez żadnych dodatków. Jego głównym składnikiem jest sacharoza. Zalecany jest dla diabetyków (z uwagi na zawartość potasu) i przy anemiach oraz dla kobiet w ciąży (z uwagi na zawartość przyswajalnych form żelaza). (za: kujawsko-pomorski portal Aktywna Wieś)
Nie jestem specjalistą od sodomijsko-gomoryjskiego folkloru, więc nie potwierdzę, ale myślę że to bardzo możliwe.PTR pisze:Ciekawy jestem, czy likier o którym wspomniał Towarzysz Ambaras jest produkowany z takiego właśnie produktu, czy jest to przypadkowa zbieżność nazw.
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 0 gości
