Odpowiedź na pozew
Wysoki Sądzie,
Z uwagi na brak podstaw żądania pozwu wnoszę o jego oddalenie.
Powód domaga się gigantycznej kwoty "odszkodowania" jednakże nie wskazał podstawy prawnej swojego żądania. W ocenie strony pozwanej zarówno zakres, jak i treść żądania pozwu jest bezpodstawny.
Powód nie wykazał ponadto rzeczywiście wyrządzonej szkody. Szkody, czyli straty jaką miałby ponieść powód, ani też należycie nie wykazał utraconych korzyści, które poszkodowany mógłby uzyskać gdyby szkody mu nie wyrządzono - co stanowi dogmatyczną podstawę każdego odszkodowania.
Z definicji odszkodowania wynika także, iż odszkodowanie nie może być wyższe od wyrządzonej szkody, gdyż jego rolą jest tylko wyrównanie faktycznych, a nie rzekomych strat czy zdobycie jakieś fortuny.
Powód nie wskazał precyzyjnie o jaką szkodę chodzi. Czy o szkodę na dobrach osobistych czy na mieniu?
Jeśli powiem chodzi o rzekomą szkodę niemajątkową, to nie można w ogóle mówić o odszkodowaniu - jest to wówczas świadczenie nienależne powodowi. W to miejsce mógłby powód domagać się ewentualnie zadośćuczynienia, jednak zawsze należy podać bezsprzeczną wyrządzoną szkodę.
A ponadto zachodzić muszą
łącznie trzy czynniki: naruszenie dobra osobistego, szkoda niemajątkowa będąca skutkiem tego naruszenia oraz wina sprawcy. Co w niniejszej sprawie nie ma jednak miejsca.
Warto podkreślić, że także przy zadośćuczynieniu, z uwagi na kompensacyjny charakter zadośćuczynienia, żądana suma pieniężna powinna być adekwatna do poniesionej szkody niemajątkowej.
Wysoki Sądzie,
Stan faktyczny jest następujący:
W dniu 5 stycznia 2011 roku Król senior Pavel Svoboda złożył wniosek o zmianę zamieszkania z Domeny Królewskiej na Morland w CRM.
Natychmiast, w tym samym dniu (5 stycznia 2011 roku), Namiestnik Koronny Morlandu rozpatrzył wniosek, działając zgodnie z pouczeniem, zawartym w mailu-informacji z CRM o złożonym wniosku, o treści: "
Przypominamy, że zgodnie z obowiązującym prawem rozpatrzenie wniosku winno nastąpić niezwłocznie, najpóźniej w ciągu 14 dni od dnia złożenia wniosku". Ponadto u podstaw decyzji legły zapisy ustaw o obywatelstwie, o Domenie Królewskiej i o CRM.
Już 6 stycznia 2011 roku powód złożył skargę na decyzję strony pozwanej.
W tym miejscu należy z całą mocą stwierdzić, że powód nie złożył do organu decyzyjnego wniosku o uzasadnienie decyzji, ani też skargi nie złożył za pośrednictwem organu, który decyzję wydał, co stanowi naruszenie zasad dwuinstancyjności postępowania administracyjnego. Powód nie chciał poznać uzasadnienia, a kierując sprawę bezpośrednio do sądu nie dał możliwości organowi decyzyjnemu zapoznania się z treścią skargi, a w przypadku jej uwzględnienia - zmiany decyzji. Są to fundamenty współczesnego postępowania administracyjnego, których tu zabrakło.
Tegoż samego dnia - 6 stycznia 2011 roku, Sąd, bez badania poprawności trybu złożenia skargi administracyjnej (co wyżej kwestionuje strona pozwana), przystąpił do rozpatrywania skargi.
W dniu 25 lutego 2011 roku Sąd wydał wyrok uchylający decyzję odmowną. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż badał wyłącznie legalność decyzji: "
Sąd zatem przystąpić musi do oceny legalności wydanej decyzji przez Namiestnika Koronnego Morlandu, nie zaś do jego merytorycznego uzasadnienia". A ponadto Sąd wskazał, iż w razie zaistnienia przesłanek merytorycznych do wydania decyzji odmownej wskazane jest zwrócenie się do Sądu w ramach instytucji pytania prawnego:
"Sąd pragnie równocześnie zaznaczyć, iż w przypadku zaistnienia wątpliwości co do merytorycznych podstaw wydanej decyzji, w szczególności co do wykładni przepisów prawa, należy rozważyć możliwość zwrócenia się do Sądu Królestwa z odrębnym wnioskiem o ustalenie właściwej wykładni przepisów."
Wyrok uprawomocnił się 5 marca 2011 roku.
W dniach 8-11 marca 2011 roku powód złożył 35 (trzydzieści pięć) wniosków o zmianę zamieszkania w prowincji Morland. Strona pozwana z uwagi na olbrzymią ilość wniosków i ich jednolity charakter, po wnikliwej analizie wniosków, połączyła je do wspólnego rozpoznania, jako jeden wniosek.
Dnia 24 marca 2011 roku strona pozwana poinformowała powoda o stanie sprawy:
Pałac Książęcy w Morburgu,
dnia 24 marca 2011 roku
W odpowiedzi na wniosek z dnia 11.03.2011 r. o zmianę prowincji
zamieszkania informuję, iż po przeprowadzonej analizie prawnej zachodzi
konieczność zwrócenia się z pytaniem prawny do Sądu Królestwa w
kwestii wykładni przepisów dotyczących wniosku Króla seniora o zmianę
prowincji zamieszkania, na co wskazywał również Sąd Królestwa w
uzasadnieniu postanowienia w sprawie SK/2011/1/A.
(-) Paul markiz von Panevnick
Książę Morlandu
Jednocześnie, dnia 24 marca 2011 roku, organ decyzyjny zwrócił się do Sądu Królestwa z pytanie prawnym o wykładnię prawa, z uwagi na brak, zdaniem strony pozwanej, jednoznaczności przepisów, co także sugerował Sąd w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 lutego br.
Dnia 25 marca 2011 roku strona pozwana wydała decyzję w sprawie wniosku (połączonego) z dnia 11 marca 2011 roku:
Postanowienie Księcia Morlandu
z dnia 25 marca 2011 roku
w sprawie z wniosku Króla seniora Pavla Svobody z dnia 11 marca 2011 roku
o zmianę prowincji zamieszkania
Namiestnik Koronny Księstwa Morlandu - Książę Morlandu po rozpoznaniu
wniosku postanawia odmówić przyznania zamieszkania.
Uzasadnienie:
W dniu 11 marca 2011 roku Król senior Pavel Svoboda złożył wniosek o
zmianę prowincji zamieszkania za pośrednictwem Centralnego Rejestru
Mieszkańców.
W związku z możliwością wadliwości wniesienia wniosku Namiestnik
niezwłocznie wszczął postępowanie wyjaśniające na podstawie art. 9
ust. 2 Ustawy Federalnej z dnia 6 listopada 2004 roku o obywatelstwie [
j.t. z dn. 24 maja 2010 r.].
Postępowanie wyjaśniające ujawniło, iż brak jest podstawy do
złożenia wniosku z uwagi na fakt, iż wnioskodawca-imigrant posiada
przyznane zamieszkanie w Domenie Królewskiej (co potwierdza wpis w CRM), a
ponadto zgodnie z art. 13 ust. 1 Ustawy Federalnej z dnia 14 listopada 2005
roku o stolicy Królestwa i Domenie Królewskiej "królowie seniorzy
zameldowani są w Domenie Królewskiej".
Mając na uwadze powyższe ustalenia oraz zachowanie porządku prawnego, na
podstawie art. 11 (2) i (4) w zw. z art. 9 ust. 3 Ustawy Federalnej z dnia
6 listopada 2004 roku o obywatelstwie [ j.t. z dn. 24 maja 2010 r.]
orzeczono jak w sentencji postanowienia.
(-) Paul markiz von Panevnick
Książę Morlandu
Na decyzję o odmowie przyznania zamieszkania przysługuje odwołanie do
Króla w terminie 7 dni od dnia przesłania decyzji.
Dnia 25 marca 2011 roku powód złożył kolejne 2 (dwa) wniosku, które zostały połączone do wspólnego rozpoznania, a z uwagi na bieg terminu do wniesienia zażalenia zostały powodowi zwrócone:
Postanowienie Księcia Morlandu
z dnia 1 kwietnia 2011 roku
Namiestnik Koronny Księstwa Morlandu - Książę Morlandu po rozpoznaniu
wniosku Króla seniora Pavla Svobody z dnia 1 kwietnia 2011 roku o
zamieszkanie w prowincji Morland
postanawia:
zwrócić wniosek.
Uzasadnienie:
W dniu 25 marca 2011 roku Król senior Pavel Svoboda złożył wniosek o
zamieszkanie w Księstwie Morlandu. W tymże dniu Namiestnik Koronny
odmówił zamieszkania w Morlandzie. Jednocześnie poinformowano
wnioskodawcę o prawie i trybie wniesienia zażalenia. Z uwagi na fakt, iż
termin do wniesienia zażalenia biegnie, nie jest możliwe skuteczne
wniesienie ponownego wniosku.
W związku z powyższym orzeczenie jak w sentencji postanowienia.
(-) Paul markiz von Panevnick
Książę Morlandu
Na niniejszą decyzję zażalenie nie przysługuje.
W dniu 1 kwietnia 2011 roku powód został umieszczony na liście deportacyjnej. Jednakże na wskutek złożenia odwołania (oraz ponownie wniosków o zamieszkanie w Morlandzie, w liczbie 20), w którym powód wskazywał, iż pozostawanie na liście deportacyjnej uniemożliwia wzięcie czynnego udziału w wyborach do Izby Poselskiej, strona pozwana cofnęła decyzję i wpisała powoda na listę mieszkańców Morlandu:
"
Postanowienie Książęce
z dnia 9 kwietnia 2011 roku
Namiestnik Koronny Morlandu - Książę Morlandu po rozpoznaniu zażalenia
Pavla Svobody z dnia 4 kwietnia 2011 roku na postanowienie Namiestnika
Koronnego Morlandu postanawia:
zmienić postanowienie w ten sposób, że cofnąć wpisanie na listę
deportacyjną i wpisanie na listę obywateli.
Uzasadnienie:
Błąd systemu Centralnego Rejestru Mieszkańców i nieprecyzyjność oraz
kolizyjność przepisów nie może być podstawą pozbawienia obywatela
podstawowego prawa obywatelskiego, jakim jest prawo wyborcze.
Z tych przyczyn orzeczono jak w sentencji postanowienia.
(-) Paul markiz von Panevnick
Książę Morlandu
Dnia 9 kwietnia 2011 roku powód jest obywatelem Morlandu.
Dnia 10 kwietnia 2011 roku Sąd Królestwa wydaje opinię prawną w kwestii pytania prawnego złożonego przez stronę pozwaną. Uchwała brzmi: "
Król senior ma prawo zmiany prowincji zamieszkania".
Strona pozwana wyjaśnia, co wyżej udokumentowała, że nie miała na celu wyrządzenie szkody i takiej szkody, w ocenie strony pozwanej, nie było i nie ma.
Całość przebiegu postępowania świadczy o należytej staranności postępowania (jakiej często brakuje organom w Królestwie) po stronie strony pozwanej. Dbałość o dotrzymywanie terminów, odpowiadanie na pisma, informowanie o stanie sprawy, pochylanie się nad wielokrotnością tychże samych wniosków, a w końcu na pozytywne dla pozwanego rozstrzygnięcie, należy zakwalifikować jako czynnik przemawiający na korzyść strony pozwanej.
W niniejszej sprawie brak też podstawowego elementu zadośćuczynienia - winy sprawcy. Co więcej, strona pozwana wyszła naprzeciw oczekiwaniom powoda i nie czekając na uzyskanie odpowiedzi na pytanie prawnej, wydała ostateczną decyzję po myśli powoda, uznając, że nadrzędną wartością są prawa obywatelskie zapisane w Konstytucji, - prawo do głosowania.
Wysoki Sądzie,
Odnosząc się do zarzutów pozwu pragnę stwierdzić, iż nie mają one uzasadnienia w faktach. Po pierwsze Sąd, wyrokiem z dnia 25 lutego br. nie uznał zasadności wniosku, jak sugeruje powód, a jedynie uznał brak podstaw do legalności trybu odrzucenia wniosku z dnia 5 stycznia 2011 roku. A to nie to samo, co uznanie wniosku.
Sąd popełnił jednak elementarny błąd, który wywołał kolejne wątpliwości prawne. Pomijając wadliwość rozpoznawania skargi (o czym we wstępie odpowiedzi na pozew), należy stwierdzić, iż należną praktyką jest wydawanie orzeczenia w sprawie skargi: bądź to uchylające decyzję i przekazujące do ponownego rozpatrzenia, bądź też zmieniające (w części albo całości) decyzję.
Sąd nie zmienił decyzji organu wydającego (a zatem sugestia powoda, iż strona pozwana zobowiązana była do akceptacji wniosku - zmiany decyzji - nie ma podstaw). Sąd bowiem uchylił decyzję, jednak nie nakazał jej ponownego rozpatrzenia.
Wypada się tylko domyślać czy intencją orzecznika było pozostawienie sprawy zgodnie z systemem CRM, tj. wniosek niezaakceptowany zostaje wyeliminowany z rejestru CRM - fizycznie go nie ma. Wówczas wydany wyrok ma sens - nie można ponownie rozpatrywać wniosku, którego już nie ma. Strona pozwana nie ma także możliwości ani technicznej, ani prawnej złożenia ponownego wniosku niejako "zamiast" skarżącego.
Należy podkreślić, że powód miał możliwość złożenia apelacji od ww. wyroku i podnoszenie zarzutu o uchylenie z ponownym rozpatrzeniem lub też o zmianę wyroku w całości w ten sposób, że wniosek o zamieszkanie zostałby zaakceptowany. Powód jednak nie skorzystał z należnych mu praw. Strona pozwana nie może jednak ponosić odpowiedzialności za nieprecyzyjność orzeczeń czy za brak apelacji od niezadowalającego powoda wyroku. Strona pozwana nie może także zmieniać treści wyroku, który przecież był wydany w konkretnej sprawie, w wyniku skargi, i nie ma rozciągnięcia na wszystkie, na pierwszy rzut oka podobne, sprawy.
Odnosząc się do sugestii, noszących znamiona pomówienia, iż jakoby strona pozwana miała powstrzymywać powoda od wzięcia udziału w głosowaniu Kongresu, to należy wskazać, iż strona pozwana nie jest organem Kongresu, ani w Kongresie nie zasiada, a zatem nie ma możliwości powstrzymywania kogoś od głosowania, ani tym bardziej powstrzymywania Kongresu od głosowania, bo wpłynął wniosek o zamieszkanie, a nie został rozpatrzony. Gdyby przyjąć takie stanowisko, to każdy wniosek o zamieszkanie mógły powodować wstrzymanie głosowania w Kongresie, a zatem - całkowity paraliż organu ustawodawczego prowincji. Jest to zatem pogląd absurdalny, tym bardziej w kontekście przyznania zamieszkania celem umożliwienia powodowi wzięcia udziału w głosowaniu do Izby Poselskiej.
Na marginesie należy dodać, że zgłosowanie w Kongresie rozpoczęło się 16 stycznia 2011 roku, a zatem na sporo ponad miesiąć przed wydaniem wyroku w sprawie ze skargi na decyzję o odmowie zamieszkania. A zatem głosowanie już trwało.
Powód mija się z prawdą mówiąc, iż "Sąd Królestwa ustalił bezsprzecznie jego prawo do uzyskania obywatelstwa Morlandu i nakazał cofnięcie decyzji powstrzymującej go od zmiany prowincji". Jak już wyżej zostało przedstawione Sąd uchylił decyzję (a nie ustalił prawo do obywatelstwa czy cofnął decyzję). Prawo do obywatelstwa ustalił Sąd Królestwa w uchwale z dnia 10 kwietnia 2011 roku, ale wtedy powód już był obywatelem Morlandu.
Biorąc po uwagę powyższe, raz jeszcze wnoszę o oddalenie powództwa.
