Panel: Podstawowe zagrożenia i problemy państw narodowych

[Daniel von Witt]

Szanowni Państwo,

otwieram panel dyskusyjny w temacie: Podstawowe zagrożenia i problemy państw narodowych oraz sposoby przeciwdziałania i radzenia sobie z nimi (studium przypadku).

Zapraszam do zgłaszania się i prezentowania referatów oraz żywej dyskusji.

(-) Daniel markiz von Witt

[Andrzej P Ordynski]

Wasze Ekscelencje!
Ten panel powinniśmy zacząć od wyjaśnienia, czym w świecie wirtualnym, w połowie drugiej dekady XXI wieku są państwa narodowe. Według definicji ze świata realnego to państwo, którego prawie wszyscy mieszkańcy stanowią jeden naród i zdecydowana większość członków tego narodu zamieszkuje to właśnie państwo. Na potrzeby tego panelu powinniśmy stworzyć definicję wirtualną. Przedstawię swoją propozycję, aczkolwiek jestem oczywiście otwarty na sugestie pozostałych dyskutantów. Tak więc: Wirtualne państwo narodowe to państwo unitarne, którego większość mieszkańców identyfikuje się z nim i uważa się przede wszystkim za część jego społeczeństwa.
Zgodnie z zaproponowaną przeze mnie definicją RB można uznać za państwo narodowe, choć jest to stwierdzenie kontrowersyjne, ze względu na to, iż zdecydowana większość mieszkańców działała już wcześniej w innych krajach.
Jakie jest podstawowe zagrożenie i największy potencjalny problem takich państw? Wydaje mi się, że znudzenie się własnym towarzystwem (często kraje narodowe są niewielkiej wielkości; większe od Bialenii: Al Rajn i Sarmacja, to już kraje wielonarodowe) i zmęczenie materiału. Po jakimś czasie konkretna forma państwa zaczyna się nudzić, a mniej zaangażowani mieszkańcy zaczynają odlatywać do ciekawszych miejsc Pollinu. Może to spowodować kryzys aktywności, a w skrajnym przypadku nawet wyludnienie danej mikronacji.
Jak temu zjawisku przeciwdziałać? Tutaj nie ma jednej recepty. Możliwości jest wiele i zaangażowane władze państwowe zazwyczaj są w stanie poradzić sobie z problemem znudzenia i wyczerpania daną kreacją kraju. Poniższej przedstawię kilka przykładowych możliwości:
1) Zmiana ustroju państwa, choćby tylko teoretyczna, np. transformacja Królestwa Skarlandu w Imperium Skarlandzkie lub Biednej Republiki Ciprofloksji w Państwo Ciprofloksjańskie.
2) Masowe przejście obywateli jednego państwa do innego, prezentującego inny klimat. Przykładem mogą być wędrówki Victów oraz Wurstlandczyków, m.in. do La Palmy, Bialenii, Niderlandów.
3) Wewnątrzpaństwowe inicjatywy, reforma klimatu, zmiana władz. Przykładów jest wiele, każdy kraj jakieś mógłby znaleźć. Z własnej podwórka mogę wymienić powstanie Autonomii Jahołdajewszczyzny i niemal każdą zmianę na fotelu prezydenckim.
4) Zaprzestanie bycia państwem narodowym, tj. zjednoczenie się z inną mikronacją. Może to przyjąć różne formy, od równorzędnej konfederacji lub unii po wejście w skład innego państwa na zasadzie regionu. Z pewnością jednak wymieszanie się dwóch narodów i wspólna działalność na jednym forum może przynieść duże ożywienie i nowe inicjatywy.
Podsumowując swoją wypowiedź, ogólnie nie uważam, aby państwa narodowe były szczególnie zagrożone negatywnymi zjawiskami i problemami. Głównym zagrożeniem może być wyczerpanie klimatu i zmęczenie własnym, często niewielkim towarzystwem. Rozwiązaniem są nowe inicjatywy i podjęcie reform w kraju. Ważne jest samo działanie, jego forma i treść często stanowią drugorzędną kwestię. Można także jednoczyć się z innymi państwami, ale tym samym państwo takie przestaje być narodowym, więc jest to już temat na inną dyskusję.
Dziękuję. :)

[Daniel von Witt]

Pojęcia

Na początek za wirtualny naród uznałbym taką wspólnotę danego państwa, która dzięki swojej kulturze, klimacie i pewnym cechom państwa, łącznie wypracowanym w pewnym okresie czasu czuje się w nim dobrze, utożsamia się z nim oraz posiada więź z krajem jak i z innymi członkami wspólnoty narodowej.

Wirtualne narody mogą więc istnieć tylko w krajach, w których emocje i sentymenty danej osoby („narodowca”) do dobra narodowego (dziedzictwa) w postaci konkretnego państwa i innych „narodowców” myślących podobnie do tej osoby przeważają nad pragmatycznymi przesłankami zabawy mikronacyjnej. Za przykład podam Królestwo Dreamlandu, w którym przywiązanie do dreamlandzkości jest tak duże, że część społeczeństwa nie wyobraża sobie „Dreamlandu bez Dreamlandu”, co znaczy, że emocje i sentyment do dziedzictwa i tradycji są większe od obiektywnych przesłanek skłaniających być może do wykonania ewolucji kraju, w celu polepszenia jakości wspólnej zabawy. Można to ująć również tak: Dreamlandczycy bardziej cenią dreamlandzkość państwa niż dobrą zabawę mikronacyjną w ogóle.

Ponadto wirtualne narody mogą istnieć tylko w krajach małych, średnich i dużych, czyli takich których ludność jest większa niż 3 realne osoby. Pomijam tu więc plemiona, mikropaństwa (1-3 osoby) i państwa klonowe.

Na koniec w temacie wirtualnego narodu – może on powstać w państwie istniejącym już pewien okres czasu, ponieważ cechy narodu tworzą się dłużej od cech państwa (trudniej jest stworzyć naród związany z danym państwem niż stworzyć państwo, nawet najmniejszych rozmiarów).

Tak więc za wirtualne państwo narodowe ująłbym takie państwo, które jest już okrzepłe i stabilne, oraz które stworzyło naród odznaczający się powyższymi składnikami.

Problemy państwa narodowego

Moim zdaniem problemy państwa narodowego zależą głównie od jego wieku i rozmiarów. Dla krajów małych i młodych będzie to cała grupa problemów związanych z tym, jak stworzyć naród i uzyskać stabilność, a dla starszych i większych – jak podtrzymać więzi narodowe i utrzymać stabilność. Uważam, że brak narodu w państwie jest największym ryzykiem na jego trwałość i przeżycie. Jeśli bowiem za aktywnością mikronacyjną przemawia wyłącznie chłodny, nawet jeśli nieświadomy i niecelowy, ale jednak rachunek ekonomiczny na zasadzie „czy zabawa w tym kraju mi się opłaca?” a nie przywiązanie i wartości o naturze emocjonalnej to poszczególne państwa złożone z takich obywateli muszą ciągle dbać o nich i o swoją konkurencyjność. Zaś dbałość państwa o obywateli myślących chłodno o swojej zabawie w mikronacjach może pchnąć taki kraj do stania się państwem opiekuńczym (socjalistycznym, wreszcie – państwem lewicy), w którym zabawianie obywatela jest konieczne, aby ten z niego nie uciekł (gdyż gdy obywatel nie widzi korzyści z obecności w jednym kraju to zaraz ucieknie do innego). W państwie narodowym zaś ludzie nie oczekują opieki, gdyż będą z swoim krajem „na dobre i na złe” i sami będą dbać o swoją aktywność.

Radzenie sobie z problemami w państwie narodowym

Wymieniam tu kilka sposobów, o których mówi także Pan Andrzej. Otóż są nimi:
1) równomierna, a raczej właściwa sobie, niewymuszana aktywność – „narodowiec” w państwie wirtualnym wie czego chce, karierowicz lub osoba przypadkowa nie wie tego, bo nie utożsamia się z narodem ani z państwem i na ogół działa w sposób ad hoc, zgodnie z koniunkturą społeczną;
2) dążenie władz do równowagi czynników: ludność – zasoby – tj. państwo musi być dopasowane do możliwości ludności, zasoby i struktury nie mogą być za duże ani za małe – przy ciągłej zmianie aktywności prowadzenie polityki równowagi jest najtrudniejszym sposobem radzenia sobie z problemami państwa narodowego;
3) dążenie do państwa umiarkowanego a nie do państwa opiekuńczego – jeżeli państwo narodowe uzyska „narodowców” nie musi się już nimi opiekować, a całym napływającym narybkiem nie powinno się opiekować, gdyż traci w ten sposób energię na nieefektywne działania (opieka nad masami nie daje wysokiej wydajności rządzenia);
4) umiejętność archiwizowania dziedzictwa i wytworzonych zasobów – tak, aby koszty inwestycji w nowe zasoby zawsze były większe od kosztów utrzymania inwestycji uzyskanych w przeszłości – dotyczy to państw starzejących się, np. Scholandii i Dreamlandu, które posiadają ogromną masę upadłościową, której utrzymanie pochłania ogrom energii, którą mogłoby się wykorzystać lepiej – na tworzenie nowych rzeczy.

(-) Daniel markiz von Witt

[Andrzej P Ordynski]

Ekscelencja von Witt poruszył bardzo istotną kwestię, a mianowicie podział ludności kraju na- pozwolę sobie pozostać przy użytych jest określeniach- "narodowców" i "karierowiczów". Jest to słuszne spostrzeżenie, jednakże moje spostrzeżenia znacznie odbiegają od spostrzeżeń przedmówcy.
Ekscelencja twierdzi, iż "całym napływającym narybkiem nie powinno się opiekować, gdyż traci w ten sposób energię na nieefektywne działania". Mam odmienne zdanie. "Narodowcy", fundament kraju daje od siebie zaangażowanie i opiekę nad "narybkiem", ale w zamian otrzymuje wysoką aktywność w państwie, a także szansę na to, że jakaś część "karierowiczów" po jakimś czasie stanie się "narodowcami". Z moich obserwacji z RB wynika, że naprawdę warto. ;)

[Sted Asketil]

Jeszcze troche i sam sie zmkne w pokoju bez klamek... Czy leci z nami pilot?

[Daniel von Witt]

Ekscelencja twierdzi, iż "całym napływającym narybkiem nie powinno się opiekować, gdyż traci w ten sposób energię na nieefektywne działania". Mam odmienne zdanie. "Narodowcy", fundament kraju daje od siebie zaangażowanie i opiekę nad "narybkiem", ale w zamian otrzymuje wysoką aktywność w państwie, a także szansę na to, że jakaś część "karierowiczów" po jakimś czasie stanie się "narodowcami". Z moich obserwacji z RB wynika, że naprawdę warto. ;)

Przede wszystkim miałem na myśli osoby napływowe, którymi nie można się opiekować "hurtowo", ale tylko wtedy trzeba im pomagać, gdy same przejawiają inicjatywę i aktywność. Innymi słowy - nic na siłę wobec nikogo. Wiem, że warto pomagać, ale nie warto opiekować się na skalę masową i każdym, bo władzy nie powinno zależeć na czyjejś aktywności i aktywizacji jeżeli temu, komu władza miałaby pomóc samemu na tej aktywizacji nie zależy.

Jeszcze troche i sam sie zmkne w pokoju bez klamek... Czy leci z nami pilot?

Ostatnie zdanie w odpowiedzi dla Pana Andrzeja jest odpowiedzią także dla Ciebie i każdego, kto oczekuje jakichś wygibasów władzy, aby tylko zapełniała ona forum przy bierności większości społeczeństwa - wówczas zadowolonego, że no "coś się jednak dzieje" :) Ten temat jednak można zostawić sobie na dyskusję krajową, a nie jako wątek dyskusji panelowych na konwencji.

(-) Daniel markiz von Witt

[Andrzej P Ordynski]

Wasze Ekscelencje,
Oczywiście, że zgadzam się z tym, że "nic na siłę", jednakże z doświadczenia wiem, że niektórzy naprawdę świetni ludzie potrzebują specjalnych motywacji, indywidualnej rozmowy i wyjątkowego traktowania. Można nazwać to "państwem opiekuńczym", ja jednak uważam, że władza ma do spełnienia w mikronacji bardzo ważną rolę, niekoniecznie taką samą, jak władza państwowa w świecie realnym.