Wysoka Izbo,
w imieniu Rządu Królewskiego przedkładam projekt ustawy o Parlamencie Królewskim.
PROJEKT
UZASADNIENIEUSTAWA FEDERALNA
z dnia ... 2015 roku
o Parlamencie Królewskim
Rozdział I. Przepisy ogólne
Art. 1.
1. Parlament Królewski, zwany dalej „Parlamentem” stanowi częściowo demokratyczną reprezentację Narodu.
2. Kadencja Parlamentu trwa 4 miesiące.
Art. 2.
1. W skład Parlamentu wchodzą senatorowie i lordowie senatorowie, zwani łącznie „parlamentarzystami”.
2. Senatorowie są wybierani w równych, tajnych, bezpośrednich i powszechnych wyborach parlamentarnych. Przeprowadzanie wyborów regulują przepisy odrębne.
3. Lordowie senatorowie są wyznaczani przez Króla spośród królów seniorów i arystokratów w ciągu 2 dni od ogłoszenia wyników wyborów senatorów.
4. Funkcji senatora i lorda senatora nie łączy się.
Rozdział II. Inicjatywa ustawodawcza
Art. 3.
1. Prawo przedkładania Parlamentowi projektów ustawodawczych przysługuje:
(1) Królowi;
(2) parlamentarzyście;
(3) Rządowi Królewskiemu;
(4) Prezesowi Sądu Królestwa w zakresie ustroju wymiaru sprawiedliwości oraz postępowania sądowego;
(5) cechowi w zakresie zasad prowadzenia działalności gospodarczej oraz w zakresie przedmiotu działalności cechu określonego jego statutem;
(6) grupie liczącej co najmniej trzech obywateli Królestwa.
2. Wyłożenie projektu ustawodawczego przez podmioty określone w pkt. 5-6 ust. poprzedzającego następuje w odpowiednim dziale sekcji forum dyskusyjnego „SPRAWY URZĘDOWE”.
Rozdział III. Tryb pracy Parlamentu Królewskiego
Art. 4.
1. Parlament obraduje na forum dyskusyjnym Królestwa w wyodrębnionym dziale, zwanym dalej „salą obrad Parlamentu”.
2. Czynne prawo dostępu do sali obrad Parlamentu przysługuje członkom Parlamentu, członkom Rządu Królewskiego, Prezesowi Sądu Królestwa i Królowi.
3. Bierne prawo dostępu do sali obrad Parlamentu przysługuje każdemu obywatelowi Królestwa.
4. Marszałek Parlamentu na wniosek Premiera Rządu Królewskiego lub Króla nadaje czynne prawo dostępu do sali obrad Parlamentu funkcjonariuszowi publicznemu Królestwa w zakresie określonej debaty lub głowie obcego państwa w celu zapewnienia wystąpienia.
Art. 5.
1. Pracami Parlamentu kieruje Marszałek wybrany przez Parlament z swojego grona.
2. Parlament może wybrać z swego grona Wicemarszałka lub Wicemarszałków.
3. Pierwszy wybór Marszałka i Wicemarszałka lub Wicemarszałków przeprowadza Marszałek Senior wskazany przez Króla.
4. Marszałkiem Seniorem jest lord senator, który najdłużej posiada obywatelstwo Królestwa, a w razie braku lorda senatora senator, który w wyborach uzyskał największą liczbę głosów, a gdyby takich senatorów było dwóch wówczas ten, który posiada obywatelstwo Królestwa dłużej.
Art. 6.
1. W Parlamencie funkcjonują stronnictwa parlamentarne i kluby partyjne.
2. Klub partyjny tworzą parlamentarzyści należący do jednej partii politycznej.
3. Istnieją dwa stronnictwa parlamentarne: zielone i niebieskie.
4. Stronnictwa funkcjonują na podstawie przyjętych przez siebie regulaminów i w zgodzie z przyjętą doktryną polityczną.
5. Akces do stronnictwa parlamentarnego zgłasza każdy parlamentarzysta i każdy klub partyjny.
6. Stronnictwa parlamentarne wybierają ze swego grona przewodniczących.
7. Przewodniczącym klubu partyjnego jest zasiadający w Parlamencie przewodniczący partii lub wyznaczony przez niego członek partii.
Art. 7.
1. Projekt ustawodawczy prawidłowo złożony składa się z:
(1) treści proponowanej ustawy;
(2) szczegółowego uzasadnienia wyjaśniającego skutki wejścia w życie proponowanej ustawy;
(3) jednolitych tekstów wszystkich aktów normatywnych zmienianych przez proponowaną ustawę i uwzględniających zapisy zmieniające.
2. Jeżeli projekt ustawodawczy zakłada dokonanie zmian w systemach informatycznych Królestwa lub jeżeli wykonanie proponowanej ustawy będzie wiązać w skutkach takie zmiany, Marszałek Parlamentu jest obowiązany zwrócić się z wnioskiem do Królewskich Służb Informatycznych o wyrażenie opinii w sprawie wykonalności proponowanej ustawy i czasu potrzebnego na dokonanie stosownych zmian w systemach informatycznych.
3. Debatę nad projektem ustawodawczym, o którym mowa w ust. poprzedzającym wydłuża się o czas oczekiwania na opinię Szefa Królewskich Służb Informatycznych, która powinna być przedłożona Parlamentowi nie później niż w ciągu 7 dni.
Art. 8.
1. Parlament podejmuje ustawy i uchwały w głosowaniu zwykłą większością głosów, chyba że odrębne przepisy wymagają innej większości.
2. Głosowanie przeprowadza się w sali obrad Parlamentu.
3. Głosowanie jest ważne, jeżeli głosy oddała większość parlamentarzystów.
Art. 9.
Szczegółowy wewnętrzny tryb pracy Parlamentu w zakresie nieuregulowanym niniejszą ustawą, w tym zasady odpowiedzialności dyscyplinarnej parlamentarzystów, określa Regulamin uchwalony przez Parlament.
Rozdział IV. Prawa i obowiązki parlamentarzystów
Art. 10.
1. Senatorów nie wiążą instrukcje wyborców.
2. Lordów senatorów nie wiążą instrukcje Króla.
3. Żaden organ federalny lub krajowy nie może podejmować działań o charakterze władczym w celu wymuszenia określonych działań parlamentarzysty.
Art. 11.
1. Za działalność urągającą sprawowanemu mandatowi Parlament może wymierzyć parlamentarzyście karę dyscyplinarną.
2. Karami dyscyplinarnymi są:
(1) upomnienie udzielone przez Marszałka Parlamentu,
(2) nagana udzielona przez Parlament,
(3) potrącenie części wynagrodzenia, jednak nie więcej niż 2/3 wynagrodzenia przysługującego za całą kadencję,
(4) czasowe pozbawienie czynnego dostępu do sali obrad Parlamentu.
Art. 12.
W celu pociągnięcia parlamentarzysty do odpowiedzialności karnej konieczne jest zawiadomienie Parlamentu przez Prokuratora Generalnego Królestwa, złożone na ręce Marszałka i opublikowane w sali obrad Parlamentu.
Art. 13.
1. Mandat parlamentarny wygasa z chwilą:
(1) zrzeczenia się mandatu,
(2) zrzeczenia się lub utraty obywatelstwa Królestwa,
(3) uprawomocnienia się orzeczenia sądu o skazaniu parlamentarzysty za popełnienie przestępstwa.
2. Wygaśnięcie mandatu parlamentarnego ogłasza Marszałek Parlamentu, podając przyczynę wygaśnięcia.
3. Jeśli do objęcia mandatu parlamentarnego w miejsce senatora, którego mandat wygasł, uprawniona jest inna osoba, ogłoszenie o którym mowa w ust. poprzedzającym zawiera imienne wskazanie tej osoby.
4. W razie wygaśnięcia mandatu parlamentarnego do objęcia tego mandatu uprawniona jest osoba, która jako kandydat w ostatnich wyborach do Parlamentu zdobyła największą ilość głosów w ramach danej listy wyborczej, a która zarazem mandatu parlamentarnego nie uzyskała. Osoba ta uzyskuje mandat poprzez złożenie publicznego oświadczenia. Przepis art. 21 ust. 3 Ustawy Federalnej z dnia ... Ordynacja wyborcza stosuje się odpowiednio.
Art. 14.
1. Parlamentarzysta ma obowiązek udziału w pracach Parlamentu.
2. Każdorazowe nieuczestniczenie w głosowaniu skutkuje potrąceniem wynagrodzenia o 5% jego wartości.
3. Regulamin Parlamentu może określać inne sankcje wobec parlamentarzystów niewywiązujących się z obowiązku określonego w ust. 1.
Rozdział V. Postanowienia szczególne
Art. 15.
1. Parlament skraca swoją kadencję bezwzględną większością głosów.
2. W razie skrócenia kadencji Parlamentu Król zarządza wybory w ciągu 7 dni od ogłoszenia uchwały Parlamentu o skróceniu kadencji.
Art. 16.
Mowy tronowej nie czyni się przedmiotem debaty parlamentarnej.
Art. 17.
W zakresie nieuregulowanym stosuje się Regulamin Parlamentu i utrwalone zwyczaje.
(-) Daniel markiz von WittProjekt ustawy o Parlamencie Królewskim w pewnej części jest zbieżny i bazuje na obecnie obowiązującej ustawie federalnej z dnia 13 czerwca 2009 roku o Parlamencie Królewskim, toteż z tego względu w niniejszym uzasadnieniu zostaną wskazane motywy proponowanych przepisów dotąd niewystępujących.
Generalnym jest oczywiście przyjęcie nowej Konstytucji Królestwa, która ustanawia nowy Parlament Królewski (dalej: „Parlament”), również jednoizbowy, ale już tylko częściowo demokratyczny. Jego kadencja będzie wynosić 4 miesiące, co pozwoli na pełniejsze wykorzystywanie sił i zapału członków Parlamentu i zmniejszy dystanse czasowe między kampaniami wyborczymi, które mogą być okresem wzmożonej działalności politycznej kandydatów na senatorów oraz partii politycznych.
Grono parlamentarzystów będą tworzyli senatorowie (pochodzący z wyborów; reprezentanci Narodu) i lordowie senatorowie (pochodzący z królewskiego mianowania; reprezentanci Korony), przy czym jak stanowią obostrzenia konstytucyjne liczba tych drugich nie może być większa od liczby tych pierwszych (z jednym wyjątkiem, o którym będzie mowa w ordynacji). Procedura wyłaniania parlamentarzystów jest z kolei następująca: najpierw odbywają się wybory wedle nowej ordynacji, a następnie, po ogłoszeniu wyników wyborów Król ma 2 dni na wyznaczenie lordów senatorów, przy czym nie musi tego dokonać, jednak jeśli tego nie zrobi nie będzie miał już tej szansy przez całą kadencję. Król nie może również dawać sygnałów co do tego, kogo wyznaczy na lorda senatora, przed ogłoszeniem wyników wyborów – dzięki temu każdy kandydat na parlamentarzystę powinien wpierw próbować swoich sił w wyborach, a następnie starać się uzyskać protekcję królewską. Kolejnym argumentem za taką procedurą jest również fakt, że do momentu ogłoszenia wyników wyborów nikt nie będzie znał maksymalnej liczby mandatów, które może obsadzić Król.
Do ustawy wprowadzono przepisy dotyczące inicjatywy ustawodawczej, którą będą posiadać tak jak do tej pory: Król, parlamentarzyści, Rząd, Prezes Sądu Królestwa i obywatele (jednak nie czterech, a tylko trzech), z wyjątkiem zlikwidowanej Rady Królestwa oraz z dodaniem nowego inicjatora: cechu. Dodanie nowego podmiotu uprawnionego do inicjowania procedury legislacyjnej wyraźnie wzmocni pozycję grup zawodowych, ponieważ nawet cechy jednoosobowe będą mieć prawo składania projektów ustaw. Dodatkowo pojawi się swoisty „hamulec bezpieczeństwa” dla projektów ustawodawczych, które zakładać będą wprowadzanie zmian w systemach informatycznych. Otóż pojawienie się takiego projektu ustawodawczego będzie zmuszać Marszałka Parlamentu do wystąpienia z wnioskiem do Królewskich Służb Informatycznych w sprawie wyrażenia opinii na temat wykonalności technicznej takiego projektu. Tak więc opinia organu eksperckiego w sprawach informatycznych może również wpływać na procedurę legislacyjną, świadomość parlamentarzystów i wyniki głosowań. Celem takiego rozwiązania jest zachowywanie spójności obowiązującego prawa i systemami, które często to prawo wykonują lub mają wykonywać.
W Parlamencie będą funkcjonować stronnictwa parlamentarne: zielone i niebieskie. Ich ramy ideologiczne nie są określone w ogóle, tak więc będzie to zależało od samych członków stronnictw, którymi muszą być wszyscy parlamentarzyści. Ponadto w Parlamencie mogą funkcjonować kluby partyjne, tj. parlamentarne zrzeszenia członków każdej partii, która jest reprezentowana w Parlamencie. Kluby partyjne i osoby bezpartyjne zgłaszają akces do stronnictw zaraz po wyborach, co szybko zarysuje spolaryzowaną scenę polityczną i stworzy dwa obozy, które będą odtąd walczyć o przejęcie władzy nad Rządem Królewskim wyznaczając swoich kandydatów w wyborach Premiera i realizowanie swoich programów politycznych.
Zmieni się również zasada odpowiedzialności parlamentarzystów przed wymiarem sprawiedliwości. Zostanie zniesiony immunitet parlamentarny. Zamiast zgody Parlamentu na pociągnięcie do odpowiedzialności wystarczy zawiadomienie przez Prokuratora Generalnego, o czym Marszałek musi poinformować na forum Parlamentu. Mikronacje to małe wspólnoty, dlatego stosowanie ochrony przed odpowiedzialnością karną dla parlamentarzystów mogłoby łatwo spowodować patologię i uczynić wymiar sprawiedliwości niepotrzebnym i nieefektywnym, gdyby spora część społeczeństwa aktywnego, będąca w Parlamencie, dysponowałaby „wakacjami karnymi”.
Dodatkowym obostrzeniem jest obowiązek udziału w głosowaniach. Za każdą absencję w głosowaniu parlamentarzyście będzie się potrącać 5% jego wynagrodzenia za cały okres kadencji, co będzie odpowiadać kwocie 1.600 D za każde głosowanie. Będzie to negatywny bodziec finansowy, który ma motywować parlamentarzystów do udziału w głosowaniach, szerzej też w ogóle w pracach Parlamentu.
Premier Rządu Jego Królewskiej Mości