VI/2010 [Buuren v. Marszałek IP]

[Robert I, RS.]

Archiwum postępowania

WYROK
W IMIENIU JEGO KRÓLEWSKIEJ MOŚCI

Dnia 11 sierpnia 2010 roku

Sąd Prowincji w Wydziale III Administracyjnym w składzie:
Przewodniczący: SSK król senior Edward Artur,
Członek: Prezes SP Paul markiz von Panevnick;

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 21 - 30 lipca 2010 roku
sprawy SP VI/2010
ze skargi: Martina markiza van Buurena
przeciwko: Marszałkowi Izby Poselskiej
na: decyzję o otwarciu głosowania Parlamentu Królewskiego nad projektem ustawy konstytucyjnej;

orzeka, co następuje:

I. Oddala skargę.
II. Kosztami postępowania obciąża skarżącego.

UZASADNIENIE

(1)
Pełen zapis przebiegu rozprawy dostępny jest w Pałacu Sprawiedliwości, Wydziale III Administracyjnym Sądu Prowincji
(viewtopic.php?f=17&t=213).

(2)
W dniu 21 lipca 2010 roku Martin van Buuren złożył skargę administracyjną na czynności urzędowe Marszałka Izby Poselskiej. Skarżący zarzucił Marszałkowi Izby Poselskiej, że ten wyznaczył zbyt krótki termin głosowania nad ustawą konstytucyjną - biorąc pod uwagę okres wakacyjny. Skarżący oparł się na art. 1 ust. 1 Konstytucji, statuującym zasadę demokratycznego państwa prawnego, który "nakazuje respektowanie praw wszystkich" - natomiast zbyt krótki, zdaniem
skarżącego, termin na oddawanie głosów "uniemożliwił posłom i senatorom wykonanie swoich kompetencji i mógł znacząco wpłynąć na wynik prowadzonego głosowania". Skarżący sprecyzował, że jego zdaniem głosowanie powinno trwać "około 14 dni".
Skarżący żądał uchylenia decyzji Marszałka Izby Poselskiej o przeprowadzeniu głosowania i nakazanie przeprowadzenia powtórnego głosowania.

(3)
W dniu 21 lipca otwarto przewód sądowy w sprawie. Wyznaczono skarżonemu organowi administracji-Marszałkowi Izby Poselskiej termin na złożenie odpowiedzi na skargę.

(4)
W dniu 22 lipca skarżony organ administracji-Marszałek Izby Poselskiej złożył odpowiedź na skargę. Wskazał, że choć nie istnieje regulamin regulujący zasady proceduralne rządzące obradami Parlamentu Królewskiego w składzie obu izb, to regulaminy obu izb wskazują 7 dni jako minimalny termin głosowania. W odczuciu skarżonego organu administracji przedmiotowe głosowanie, trwające 11 dni (po przedłużeniu terminu na oddawanie głosów), nie może zostać zatem
nazwane zbyt krótkim. Zapewnił również, że w miarę potrzeb bierze pod uwagę "okoliczności osobiste posłów i senatorów", w tym jednak wypadku przed głosowaniem nie otrzymał żadnych informacji o możliwej niedyspozycji któregokolwiek z parlamentarzystów.
Dodał, że w głosowaniu wzięło udział 7 z 10 członków Parlamentu i odniósł się do wypowiedzi skarżącego na Liście Dyskusyjnej, gdzie ten stwierdził, że jego nieobecność miała charakter "niespodziewany" - w ocenie skarżonego organu administracji-Marszałka Izby Poselskiej nieobecność ta nie była ściśle związana z okresem wakacyjnym i mogła się wydarzyć o każdej porze roku.

(5)
Oświadczeniami z dn. 23 lipca 2010 roku strony zrezygnowały ze zgłaszania wniosków dowodowych. Sąd przystąpił do wysłuchania mów końcowych stron.

(6)
W dniu 28 lipca 2010 roku obszerną mowę końcową wygłosił skarżący.
Odnosząc się do wypowiedzi skarżonego organu administracji z dn. 22 lipca 2010 roku co do nieistnienia regulaminu pracy Parlamentu Królewskiego obradującego w składzie obu izb - przyznał rację, że regulamin taki nie został uchwalony. Dodał przy tym, że w tak istotnej sprawie jak uchwalenie nowelizacji ustawy zasadniczej, termin na oddawanie głosów nie powinien być w żadnym razie krótszy niż minimalny termin 7 dni, wskazany w regulaminach obu izb.
Rozwijając swoją wypowiedź, stwierdził, że w okresie "wakacyjno-sesyjnym" termin na oddawanie głosów powinien zostać
wydłużony tak, by nie dopuścić do obstrukcji prac Parlamentu ze względu na niespodziewane nieobecności, związane ściśle z życiem w świecie rzeczywistym. Skarżący zarzucił przy tym skarżonemu organowi administracji, że ten nie wykonał swojego obowiązku polegającego na "obserwowaniu zjawisk oraz sytuacji, jakie mają miejsce w Królestwie".
W przedmiotowej sprawie, zdaniem skarżącego, decyzji o wyznaczeniu odpowiednio dłuższego terminu na oddawanie głosów sprzyjało by nie tylko dostrzeżenie szczególnych okoliczności związanych ze szczególną porą roku, ale także obserwacja poprzedzającej głosowanie debaty.
Zdaniem skarżącego, wraz z upływem czasu i zbliżaniem się okresu "sesyjno-wakacyjnego" udział posłów w tej debacie stopniowo się zmniejszał. Wobec tego skarżący stwierdził, że skarżony organ administracji nie wziął pod uwagę istniejących, szczególnych okoliczności - co, zdaniem skarżącego, powinien był uczynić.

(7)
W dniu 30 lipca 2010 roku mowę końcową złożył skarżony organ administracji.
Marszałek Izby Poselskiej stwierdził na wstępie, że skarżący minął się z prawdą, twierdząc, że termin zamknięcia głosowania przesunięto tylko o jeden dzień - podczas gdy przesunięto go o cztery dni.
W dalszej części oświadczenia końcowego skarżony organ administracji-Marszałek Izby Poselskiej stwierdził również, że
skarżący nie przedstawia żadnych danych na poparcie tezy, że w okresie wakacyjnym istnieje wyższe niebezpieczeństwo zajścia nieprzewidzianych wypadków, a także, w jaki sposób wyliczył postulowany w oświadczeniu z dn. 21 lipca 2010 roku minimalny termin 14 dni jako odpowiedni. Na zakończenie swojego wywodu Marszałek Izby Poselskiej stwierdził, że do
obowiązków marszałka przewodniczącego obradom Parlamentu należy zagwarantowanie poszanowania regulaminu. Nie odpowiada on za szczególne okoliczności, które mogą uniemożliwić posłowi oddanie głosu. Podsumowując, skarżony organ administracji stwierdził, że nie ma podstaw do uwzględnienia skargi.

(8)
W dniu 30 lipca 2010 roku zamknięto postępowanie w sprawie.

(9)
Mając na uwadze zgromadzony w toku całego przewodu materiał procesowy oraz obowiązujące prawo zważono, co następuje:

(9.A)
Sąd na wstępie pragnie zaznaczyć, że z uwagi na zrzeczenie się przez strony prawa do wniesienia wniosków dowodowych Sąd wydając rozstrzygnięcie opiera się na własnej wiedzy, doświadczeniu życiowym i faktach bezspornych. W kwestii długości trwania głosowania bezspornym jest, że głosowanie trwało co najmniej 8 dni (7 dni terminu pierwotnego, przedłużonego o przynajmniej 1 dzień). Strony nie zgodziły się ze sobą wzajemnie co do twierdzeń, o ile przedłużono zasadniczy termin na oddawanie głosów. Ustalenie faktu bezspornego w powyższym kształcie wystarcza jednak w pełni do wydania rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie.

(9.B)
Zarówno skarżący, jak i Marszałek Izby Poselskiej w swych oświadczeniach składanych przed Sądem odnosili się do Regulaminu Izby Poselskiej jako stosowanego odpowiednio do prac Parlamentu Królewskiego obradującego w składzie obu izb. Zdaniem Sądu, jest to właściwa praktyka, jako że organicznie i funkcjonalnie Parlament Królewski jest znacznie bliższy Izbie Poselskiej niż Senatowi Królewskiemu.
Zgodnie z art. 17 ust. 6 Regulaminu Izby Poselskiej (stosowanym, jak ustalono, odpowiednio) głosowanie powinno trwać co najmniej 7 dni, a jeśli zachodzą szczególne okoliczności - to nie mniej niż dni 3. W przedmiotowej sprawie, co jest faktem bezspornym, skarżony organ administracji-Marszałek Izby Poselskiej nie naruszył żadnego z tych terminów.

(9.C)
Do stwierdzenia zasadności skargi niezbędne byłoby zatem wykazanie, że z racji wakacji szkolnych i akademickich na Marszałku Izby Poselskiej ciążą odmiennie zakreślone niż w zwykłym okresie obowiązki. Skarżący dla skonstruowania takiej normy posłużył się art. 1 ust. 1 Konstytucji, argumentując jak w pkt. 2 uzasadnienia. Pogląd reprezentowany przez Skarżącego jest błędny z trzech przyczyn.

(9.D)
Po pierwsze, nie można uznać, że w okresie wakacyjnym niezbędne jest przeprowadzanie dłuższych głosowań czy też dłuższych debat w dreamlandzkich ciałach kolegialnych. Do okresu wakacyjnego (czy też - letniego) nie odnosi się żaden akt prawny Królestwa; można wnioskować, że ustawodawca również nie podziela opinii skarżącego o wyjątkowym
znaczeniu tego okresu dla funkcjonowania państwa. Jeśli natomiast interpretować na podstawie zasad słuszności, co czynił skarżący, to również niezbyt trafnym wydaje się twierdzenie, że w tymże okresie letnim czy wakacyjnym zachodzi jakieś generalnie wyższe prawdopodobieństwo wystąpienia przypadków losowych. W tej sprawie jest to istotniejsze tym bardziej, że głosowanie w swej zasadniczej długości nie trwało przecież dwóch dni, ale siedem; nie nastąpiło znienacka, ale podsumowywało długą debatę. Już nawet na podstawie doświadczenia życiowego sąd może stwierdzić, że w tych warunkach nie można mówić o istotnym utrudnieniu wypełniania mandatu poselskiego czy senatorskiego, czego w istocie próbuje dowieść skarżący.

(9.E)
Druga przyczyna, dla której pogląd skarżącego wywiedziony z art. 1 ust. 1 Konstytucji jest błędny, ma charakter systemowy. Wprawdzie przepisy konstytucyjne mają walor bezpośredniej skuteczności (art. 6 ust. 1 Konstytucji), natomiast w przedmiotowej sprawie - ze swej istoty regulaminowej - powoływany przepis art. 1 ust. 1 Konstytucji ma zdecydowanie zbyt ogólny charakter, by stosować go bezpośrednio. Zdaniem Sądu Prowincji w obecnym składzie rekonstruowana wielokrotnie przez dreamlandzkie sądy zasada państwa prawa (por. W SK 19/K/03, W SK 2007/14/I) nie może być samodzielną podstawą skargi w sprawach regulaminowych. Ogólnej natury przepisy konstytucyjne potrzebują
doprecyzowania w aktach niższego rzędu - w tym przypadku w ustawie regulującej działalność Parlamentu Królewskiego lub w regulaminach izb.

(9.F)
Trzecią przyczyną jest zasada autonomii proceduralnej Parlamentu Królewskiego (art. 34 ust. 2 i 3 - Senat Królewski, na podstawie art. 36 ust. 3 stosowane odpowiednio w stosunku do Izby Poselskiej). Zgodnie z tą zasadą, to izby Parlamentu Królewskiego posiadają uprawnienie do regulacji kwestii związanych z procedurą swojego funkcjonowania. Zdaniem Sądu Prowincji, zasadę tę odpowiednio należy stosować do Parlamentu Królewskiego obradującego w składzie obu izb. Interwencja naruszająca tę autonomię może mieć miejsce wyłącznie w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Jeśli jednak obie izby w swoich regulaminach dopuszczają termin 7 dni jako odpowiedni, Sąd nie powinien w tę normę ingerować.
Nic nie stoi wszakże na przeszkodzie, by izby Parlamentu Królewskiego zmieniły odpowiednie przepisy regulaminowe i uznały inną długość trwania okresu przewidzianego na oddawanie głosów - za odpowiednią.

(9.G)
Na rozstrzygnięcie nie miały wpływu twierdzenia stron co do przyczyn nieoddania głosu przez skarżącego w przedmiotowym głosowaniu. Ustalenie tych przyczyn - a więc przyczyn dotyczących indywidualnego przypadku - nie mieści się w treści postępowania ze skargi na decyzję administracyjną.

(9.H)
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

(-) SSK Edward Artur, RS.

(-) Paul markiz von Panevnick
Prezes Sądu Prowincji

POUCZENIE
Na niniejsze orzeczenie jako wydane w I instancji stronie mającej interes prawny przysługuje środek zaskarżenia w postaci apelacji, którą należy wnieść do Sądu Królestwa w ciągu 7 dni od urzędowego ogłoszenia zaskarżanego orzeczenia.