Wysoka Izbo!
Przedstawiam kolejny projekt ustawy o obywatelstwie dreamlandzkim. Zarazem pragnę powołać się na uzasadnienie poprzedniego projektu i omówić jedynie wyłączny obszar zmian, jakim jest kwestia procedury nadawania obywatelstwa.
Zgodnie z oczekiwaniami społecznymi, wykreśliłem z projektu przepisy odnoszące się do nadawania obywatelstwa "na próbę".
W związku z tym kolejne artykuły rozdziału 2. ("Nabycie obywatelstwa") mają teraz treść następującą:
Art. 5.
Wskazuje ogólny kształt procedury nadawania obywatelstwa. Początek daje jej wniosek cudzoziemca. Nadanie obywatelstwa należy do Króla. Król nadaje obywatelstwo po przedstawieniu mu wniosku cudzoziemca przez ministra imigracji (minister jest swoistym filtrem dla takich wniosków) oraz po złożeniu przysięgi obywatelskiej przez wnioskodawcę (drugi warunek odpada, jeśli wnioskodawca nie musiał składać przysięgi).
Należy pamiętać, że Konstytucja zastrzega nadawanie obywatelstwa Królowi, ale jednocześnie wskazuje, że jest on w tej mierze związany wnioskiem rządowym. Przedstawienie wniosku cudzoziemca Królowi przez ministra pełni taką właśnie funkcję — oznacza aprobatę dla wniosku cudzoziemca.
Art. 6.
Określa procedurę poprzedzającą przedstawienie wniosku Królowi, przy założeniu jej pomyślnego przebiegu. Cudzoziemiec składa swój wniosek do ministra. Minister zarządza dyskusję, następnie wzywa do złożenia przysięgi i zarazem przedstawia wniosek Królowi. W przypadku byłego obywatela, który utracił obywatelstwo z powodu braku aktywności, nie wzywa się go do złożenia przysięgi, a można też pominąć dyskusję.
Art. 7 i 8.
Dookreślają kształt instytucji dyskusji nad wnioskiem o nadanie obywatelstwa oraz przysięgi obywatelskiej.
Art. 9.
Przepis upoważnia ministra do zbierania informacji w celu oceny wniosku z urzędu. Minister nie musi zatem polegać tylko na okolicznościach podniesionych w ramach dyskusji.
Art. 10.
Następny artykuł wskazuje na przyczyny oddalenia wniosku. Szczególne znaczenie ma ustęp ostatni, który wskazuje możliwość oddalenia wniosku z każdej przyczyny mieszczącej się w kategorii interesu publicznego. Jest to uprawnienie ministra. Pozostałe dwa ustępy formułują bezwzględne przyczyny oddalenia wniosku, czyli w istocie niezdatności cudzoziemca do stania się obywatelem.
Przesłanka zagrożenia dla bezpieczeństwa publicznego lub spoistości wspólnoty obywatelskiej. Przywrócenie przesłanki braku podstaw oceny przydatności wnioskodawcy do wejścia w skład wspólnoty obywatelskiej wiąże się ze skasowaniem instytucji obywatelstwa "na próbę". Zarazem jednak w przepisach końcowych wskazano, że przepis konstytuujący tę przesłankę zostanie wprowadzony w życie dopiero przez ustawę odrębną. Wynika to z faktu, że wbrew konstytucyjnej dyrektywie nie określono, jakie stanowiska państwowe mogą zajmować cudzoziemcy. Tym samym możliwość "wykazania się" przed wystąpieniem o obywatelstwo pozostaje dalece ograniczona. Dlatego też przesłanka ta ma stać się bezwzględnie wiążąca dopiero po uzupełnieniu tego zaniechania ustawodawczego.
Art. 11.
Wskazuje tryb oddalenia wniosku o nadanie obywatelstwa. Przede wszystkim ma to następować w drodze umotywowanej decyzji. Jest to istotne z punktu widzenia drogi odwoławczej do Pierwszego Ministra. Decyzja odwoławcza mogłaby z kolei być skarżona przed sądem, trzeba jednak mieć na uwadze, że decyzja o przyjęciu nowego członka wspólnoty ma charakter polityczny. Zatem o ile premier może dokonać powtórnej oceny politycznej, to kognicja sądu będzie się ograniczała do zbadania, czy decyzja zgodnie z wymogiem ustawy została umotywowana oraz czy wskazane motywy mieszczą się w kategorii interesu publicznego.
Ponadto artykuł ten wskazuje, że oddalenie wniosku może nastąpić w każdym czasie, dopóki nie został on przedstawiony Królowi. Dlatego też, chociaż sformułowania art. 6 wskazują, że zarządzenie dyskusji oraz przedstawienie wniosku Królowi są obowiązkami ministra, to charakter tych obowiązków jest względny. Minister będzie mógł oddalić wniosek, a to spowoduje zakończenie postępowania. Takie sformułowanie przepisów przyczynia się do ich zwięzłości.
Warto zauważyć, że wniosek oczywiście niezasadny będzie mógł być oddalony nawet bez zarządzenia dyskusji. Nie wolno jedynie przerwać w ten sposób już zarządzonej dyskusji.
Przedstawiam kolejny projekt ustawy o obywatelstwie dreamlandzkim. Zarazem pragnę powołać się na uzasadnienie poprzedniego projektu i omówić jedynie wyłączny obszar zmian, jakim jest kwestia procedury nadawania obywatelstwa.
Zgodnie z oczekiwaniami społecznymi, wykreśliłem z projektu przepisy odnoszące się do nadawania obywatelstwa "na próbę".
W związku z tym kolejne artykuły rozdziału 2. ("Nabycie obywatelstwa") mają teraz treść następującą:
Art. 5.
Wskazuje ogólny kształt procedury nadawania obywatelstwa. Początek daje jej wniosek cudzoziemca. Nadanie obywatelstwa należy do Króla. Król nadaje obywatelstwo po przedstawieniu mu wniosku cudzoziemca przez ministra imigracji (minister jest swoistym filtrem dla takich wniosków) oraz po złożeniu przysięgi obywatelskiej przez wnioskodawcę (drugi warunek odpada, jeśli wnioskodawca nie musiał składać przysięgi).
Należy pamiętać, że Konstytucja zastrzega nadawanie obywatelstwa Królowi, ale jednocześnie wskazuje, że jest on w tej mierze związany wnioskiem rządowym. Przedstawienie wniosku cudzoziemca Królowi przez ministra pełni taką właśnie funkcję — oznacza aprobatę dla wniosku cudzoziemca.
Art. 6.
Określa procedurę poprzedzającą przedstawienie wniosku Królowi, przy założeniu jej pomyślnego przebiegu. Cudzoziemiec składa swój wniosek do ministra. Minister zarządza dyskusję, następnie wzywa do złożenia przysięgi i zarazem przedstawia wniosek Królowi. W przypadku byłego obywatela, który utracił obywatelstwo z powodu braku aktywności, nie wzywa się go do złożenia przysięgi, a można też pominąć dyskusję.
Art. 7 i 8.
Dookreślają kształt instytucji dyskusji nad wnioskiem o nadanie obywatelstwa oraz przysięgi obywatelskiej.
Art. 9.
Przepis upoważnia ministra do zbierania informacji w celu oceny wniosku z urzędu. Minister nie musi zatem polegać tylko na okolicznościach podniesionych w ramach dyskusji.
Art. 10.
Następny artykuł wskazuje na przyczyny oddalenia wniosku. Szczególne znaczenie ma ustęp ostatni, który wskazuje możliwość oddalenia wniosku z każdej przyczyny mieszczącej się w kategorii interesu publicznego. Jest to uprawnienie ministra. Pozostałe dwa ustępy formułują bezwzględne przyczyny oddalenia wniosku, czyli w istocie niezdatności cudzoziemca do stania się obywatelem.
Przesłanka zagrożenia dla bezpieczeństwa publicznego lub spoistości wspólnoty obywatelskiej. Przywrócenie przesłanki braku podstaw oceny przydatności wnioskodawcy do wejścia w skład wspólnoty obywatelskiej wiąże się ze skasowaniem instytucji obywatelstwa "na próbę". Zarazem jednak w przepisach końcowych wskazano, że przepis konstytuujący tę przesłankę zostanie wprowadzony w życie dopiero przez ustawę odrębną. Wynika to z faktu, że wbrew konstytucyjnej dyrektywie nie określono, jakie stanowiska państwowe mogą zajmować cudzoziemcy. Tym samym możliwość "wykazania się" przed wystąpieniem o obywatelstwo pozostaje dalece ograniczona. Dlatego też przesłanka ta ma stać się bezwzględnie wiążąca dopiero po uzupełnieniu tego zaniechania ustawodawczego.
Art. 11.
Wskazuje tryb oddalenia wniosku o nadanie obywatelstwa. Przede wszystkim ma to następować w drodze umotywowanej decyzji. Jest to istotne z punktu widzenia drogi odwoławczej do Pierwszego Ministra. Decyzja odwoławcza mogłaby z kolei być skarżona przed sądem, trzeba jednak mieć na uwadze, że decyzja o przyjęciu nowego członka wspólnoty ma charakter polityczny. Zatem o ile premier może dokonać powtórnej oceny politycznej, to kognicja sądu będzie się ograniczała do zbadania, czy decyzja zgodnie z wymogiem ustawy została umotywowana oraz czy wskazane motywy mieszczą się w kategorii interesu publicznego.
Ponadto artykuł ten wskazuje, że oddalenie wniosku może nastąpić w każdym czasie, dopóki nie został on przedstawiony Królowi. Dlatego też, chociaż sformułowania art. 6 wskazują, że zarządzenie dyskusji oraz przedstawienie wniosku Królowi są obowiązkami ministra, to charakter tych obowiązków jest względny. Minister będzie mógł oddalić wniosek, a to spowoduje zakończenie postępowania. Takie sformułowanie przepisów przyczynia się do ich zwięzłości.
Warto zauważyć, że wniosek oczywiście niezasadny będzie mógł być oddalony nawet bez zarządzenia dyskusji. Nie wolno jedynie przerwać w ten sposób już zarządzonej dyskusji.
USTAWA(formuła promulgacyjna)
(projekt)
o obywatelstwie dreamlandzkim
Rozdział 1.
Przepisy ogólne
Artykuł 1.Ustawa określa nabycie i utratę obywatelstwa dreamlandzkiego, zwanego dalej „obywatelstwem”.
Przedmiot ustawy
Artykuł 2.Ilekroć w niniejszej ustawie albo w odrębnych przepisach mowa jest o „obywatelu”, należy przez to rozumieć obywatela dreamlandzkiego, chyba że z kontekstu wynika co innego.
Obywatel
Artykuł 3.Kto nie jest obywatelem, ten jest cudzoziemcem.
Cudzoziemiec
Artykuł 4.(1) Minister imigracji prowadzi rejestr obywateli.
Rejestr obywateli
(2) Może on, w drodze zarządzenia, określić bliżej organizację rejestru obywateli oraz sposób jego prowadzenia.
Rozdział 2.
Nabycie obywatelstwaArtykuł 5.(1) Cudzoziemcowi można nadać obywatelstwo na jego umotywowany wniosek.
Tryb nadania obywatelstwa
(2) Nadanie obywatelstwa cudzoziemcowi należy do Króla.
(3) Król nadaje obywatelstwo cudzoziemcowi, którego wniosek o nadanie obywatelstwa został mu przedstawiony przez ministra imigracji. Czyni to jednakże dopiero po złożeniu przez cudzoziemca przysięgi obywatelskiej, chyba że cudzoziemca nie wzywano do tego zgodnie z przepisem szczególnym.
Artykuł 6.(1) Cudzoziemiec składa wniosek o nadanie obywatelstwa ministrowi imigracji.
Wniosek o nadanie obywatelstwa
(2) Minister imigracji zarządza dyskusję nad wnioskiem o nadanie obywatelstwa. Po zakończeniu dyskusji minister wzywa wnioskodawcę do złożenia przysięgi obywatelskiej i jednocześnie przedstawia wniosek o nadanie obywatelstwa Królowi.
(3) Jeżeli wnioskodawca był wcześniej obywatelem dreamlandzkim, a obywatelstwo utracił przez jego wygaśnięcie z innej przyczyny, niż zrzeczenie się go, to minister imigracji nie wzywa go do złożenia przysięgi obywatelskiej, a nadto może nie zarządzać dyskusji.
Artykuł 7.(1) W dyskusji nad wnioskiem o nadanie obywatelstwa mogą brać udział obywatele oraz sam wnioskodawca.
Dyskusja nad wnioskiem
(2) Dyskusja trwa przez czas oznaczony, nie krótszy niż 24 godziny i może być przedłużana.
Artykuł 8.(1) Przysięgę obywatelską składa się według następującej roty:
Przysięga obywatelska
„Ja, NN, przysięgam: dochować wierności Królestwu Dreamlandu, jego Konstytucji i prawom; bronić ich przed wszelkimi zagrożeniami, z zewnątrz i wewnątrz; uczestniczyć w rozstrzyganiu spraw publicznych zgodnie ze swoim sumieniem i najlepszą wiedzą; służyć wspólnemu dobru wedle swoich sił i umiejętności.”.(2) Przysięgę można złożyć z dodatkiem formuł religijnych bądź odwołujących się do wyznawanych przez siebie wartości.
(3) Przysięgę obywatelską składa się w ciągu 7 dni od dnia wezwania. Jeśli wezwany nie złożył przysięgi w tym czasie, minister imigracji umarza postępowanie. Przysięga złożona bez wezwania nie odnosi skutku.
Artykuł 9.W toku postępowania spowodowanego złożeniem wniosku o nadanie obywatelstwa minister imigracji może podjąć odpowiednie czynności sprawdzające dla ustalenia przydatności wnioskodawcy do wejścia w skład wspólnoty obywatelskiej oraz istnienia albo nieistnienia przesłanek oddalenia wniosku.
Czynności sprawdzające
Artykuł 10.(1) Minister imigracji oddala wniosek o nadanie obywatelstwa, jeśli dotychczasowa działalność wnioskodawcy nie daje dostatecznej podstawy oceny jego przydatności do wejścia w skład wspólnoty obywatelskiej.
Przyczyny oddalenia wniosku
(2) Minister imigracji oddala wniosek o nadanie obywatelstwa, jeśli uzasadnione jest przypuszczenie, że nadanie obywatelstwa wnioskodawcy stworzyłoby zagrożenie dla bezpieczeństwa publicznego lub spoistości wspólnoty obywatelskiej.
(3) Minister imigracji może oddalić wniosek także z innej przyczyny, jeżeli przemawia za tym wzgląd na interes publiczny.
Artykuł 11.(1) Minister imigracji oddala wniosek o nadanie obywatelstwa umotywowaną decyzją.
Tryb oddalenia wniosku
(2) Oddalenie wniosku może nastąpić w każdym czasie, dopóki wniosek nie został przedstawiony Królowi. Jeżeli jednak nad wnioskiem zarządzono dyskusję, to nie można go oddalić podczas jej trwania.
Rozdział 3.
Utrata obywatelstwa
Artykuł 12.Utrata obywatelstwa następuje przez jego odebranie albo wygaśnięcie.
Tryby utraty obywatelstwa
Artykuł 13.(1) Obywatelstwo wygasa, gdy obywatel zrzeknie się go.
Zrzeczenie się obywatelstwa
(2) Publiczne wyrażenie woli opuszczenia państwa na stałe albo na czas nieokreślony uważa się za zrzeczenie się obywatelstwa, chyba że co innego wynika z treści oświadczenia.
Artykuł 14.(1) Obywatelstwo wygasa, gdy obywatel zaprzestanie aktywności w życiu wspólnoty.
Brak aktywności
(2) Uważa się, że obywatel zaprzestał aktywności w życiu wspólnoty, jeżeli w ciągu trzydziestu dni nie opublikował żadnej wypowiedzi na państwowym forum dyskusyjnym.
(3) Minister imigracji może postanowić, w drodze rozporządzenia, że dla celów ustępu poprzedzającego za równoważną wypowiedzi na państwowym forum dyskusyjnym będzie się uważać wypowiedź w określonych innych państwowych miejscach publicznych.
(4) Minister imigracji może przedłużyć, w drodze rozporządzenia, termin określony ust. 2, nie może on jednak przekraczać dziewięćdziesięciu dni.
Artykuł 15.Obywatelstwo Króla ani króla seniora nie wygasa z innej przyczyny, niż wskutek zrzeczenia się go.
Przywilej królewski
Artykuł 16.(1) Wygaśnięcie obywatelstwa stwierdza minister imigracji w drodze decyzji, wskazując przy tym przyczynę jego wygaśnięcia.
Stwierdzenie wygaśnięcia obywatelstwa
(2) Nie stwierdza się wygaśnięcia obywatelstwa, jeżeli przed wydaniem decyzji w tej sprawie zainteresowany cofnął zrzeczenie się obywatelstwa albo powrócił do aktywności w życiu wspólnoty.
Artykuł 17.Jeśli obywatel dreamlandzki, będący także obywatelem państwa obcego, uchybia obowiązkowi wierności państwu lub sprzeniewierza się przysiędze obywatelskiej, na wniosek albo za zgodą ministra spraw zagranicznych Król może odebrać temu obywatelowi jego obywatelstwo.
Niewierność obywatela
Artykuł 18.(1) Parlament Królestwa może odebrać obywatelstwo oznaczonej osobie, stanowiąc większością co najmniej trzech czwartych wszystkich głosów.
Ostracyzm
(2) Projekt uchwały w tej sprawie może być poddany pod głosowanie najwcześniej po upływie tygodnia od przedstawienia go parlamentowi.
(3) Uchwała w tej sprawie może być podjęta najwcześniej po upływie trzech miesięcy od poprzedniego przypadku odebrania obywatelstwa w tym samym trybie.
Rozdział 4.
Przepisy końcowe
Artykuł 19.(1) Zainteresowanemu przysługuje odwołanie od decyzji ministra imigracji, dotyczącej oddalenia wniosku o nadanie obywatelstwa albo stwierdzenia wygaśnięcia obywatelstwa.
Prawo do odwołania
(2) Odwołanie wnosi się do Pierwszego Ministra w ciągu 7 dni od daty ogłoszenia decyzji. Jeżeli funkcję ministra imigracji wykonuje sam Pierwszy Minister, zamiast odwołania przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Artykuł 20.Z dniem wejścia w życie ustawy królowie seniorzy niebędący obywatelami nabywają obywatelstwo z mocy samego prawa, bez potrzeby składania przysięgi obywatelskiej.
Królowie seniorzy
Artykuł 21.(1) Traci moc ustawa federalna z dnia 18 października 2019 r. o obywatelstwie dreamlandzkim.
Uchylenie dotychczasowych przepisów
(2) Postępowania wszczęte na podstawie dotychczasowej ustawy, a niezakończone do czasu wejścia w życie niniejszej ustawy, prowadzi się dalej według przepisów dotychczasowej ustawy.
Artykuł 22.Ustawa wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia, z wyłączeniem art. 7 ust. 1. Termin wejścia w życie tego przepisu określi odrębna ustawa.
Wejście ustawy w życie
(podpis królewski)
