Początki Rodotelu
Potrzeba dostępności telefonu w każdym miejscu spowodowała, że uczelnie techniczne zaczęły opracowywać technologię przeniesienia linii telefonicznej w eter. Pierwszym, doraźnym rozwiązaniem była Radiotelefoniczna Sieć Łączności Mobilnej "TeleRadio" uruchomiona przez klub krótkofalarski KD2MF3 w Rodo - radiooperator w siedzibie klubu przyjmował zlecenia połączeń od innych użytkowników radiotelefonów. Następnie, na specjalnie przygotowanym telefonie stacjonarnym, wybierał pożądany numer. Rozmowy były ograniczane do 5 minut z uwagi na brak dostępnych kanałów łączności i stopniowo rosnącą frustrację innych krótkofalowców w miarę przyrostu częstotliwości zajmowanych przez KD2MF3 na potrzeby TeleRadia. Urząd Poczty i Łączności z początku nie zgadzał się na nieodpłatne przydzielenie stałej częstotliwości spoza zakresu radioamatorskiego z uwagi na podejrzenie działalności komercyjnej, wykraczającej poza radioamatorstwo. Istotnie, w późniejszych latach działania klub pobierał opłaty za połączenia, które przeliczał na impulsy i każdemu abonentowi przydzielał hasło.
Ale to było za mało. Radiotelefonia amatorska była tylko dla wybranych, którzy posiadali radiotelefon (i w domyśle pozwolenie, ale zdarzali się piraci). Mimo tego sieć TeleRadia bywała zajęta przez wiele godzin, kolejki do rozmów nie miały końca, a kłótnie na częstotliwości o kolejność rozmów pogarszały sytuację. Stąd, radiooperatorzy wrócili na uczelnie aby opracować lepsze rozwiązanie. W końcu pojawiło się światełko w tunelu.
Technologia FMT-450
Opracowano model stacji bazowej i radiotelefonu, które samodzielnie potrafiły negocjować kanał radiowy między sobą tak, aby sobie nie przeszkadzały w rozmowie. Udało się to poprzez wydzielenie jednego kanału sygnalizacyjnego dla wszystkich telefonów w zasięgu stacji bazowej oraz kilkunastu kanałów sygnalizacyjno-rozmównych przydzielanych przez stację bazową. Całość odbywa się na paśmie 450 MHz. Po uzyskaniu pozwoleń od UPiŁ na wykorzystywanie częstotliwości i opłaceniu pasma z dotacji samorządowych, nowa technologia została przetestowana w warunkach rzeczywistych. Pierwszy nadajnik FMT postawiono między Rodo a Trynidadem, tam przetestowano działanie prototypowych aparatów telefonicznych. Doszło do pierwszego połączenia między abonentami sieci stacjonarnej... i tylko tyle. Brakowało możliwości łączenia się poza stację bazową, ale szybko to rozwiązano poprzez przerobienie jednej z cyfrowych central. Obecnie wykorzystywane są dedykowane centrale, a aparaty telefoniczne wytwarza Pohl Werke Kombinat Pohlcorp.
Sieć działa na częstotliwościach 430-470 MHz, a sygnalizacja modulowana jest przesunięciem częstotliwości (FSK). Każda stacja bazowa ma 1 kanał sygnalizacyjny wspólny dla wszystkich telefonów i kilkanaście do kilkudziesięciu kanałów przyznawanych indywidualnie dla telefonu przez stację bazową. Stacje bazowe są przyłączane do specjalnej, centrali telefonii ruchomej (Mobile Telephone eXchange) przełączającej połączenia między stacjami bazowymi w swoim obszarze centralowym, między centralami wewnątrz sieci (w tym centralą usługową - Mobile Service eXchange) oraz na zewnątrz sieci.
Ulepszenia - FMT-450i
Ponieważ abonenci chcą więcej możliwości niż tylko dzwonienie, centrale MTX zostały doposażone w modem do obsługi CSD (circuit-switched data, czyli dial-up dla komórek). Dzięki temu można przyłączyć telefon do laptopa i cieszyć się internetem nawet kilka kilometrów od lądu, na Morzu Południowofurlandzkim. Jest także opcja wysyłania faksów lub bezpośredniego połączenia modemowego między 2400 a 9600 bps w zależności od lokalizacji, obciążenia sieci i aparatu.
Drugim ulepszeniem jest przystawka do wiadomości sieciowych (cell broadcast), co pozwala na wysyłanie informacji wprost na telefon za darmo po wybraniu odpowiedniego kanału informacyjnego. Te wiadomości nie zapisują się domyślnie w pamięci telefonu i nie wymagają wysyłania wiadomości SMS do każdego aparatu, co wiąże się z większym obciążeniem centrali i stacji bazowych. Tak przesyła się, między innymi, ostrzeżenia pogodowe i alerty o promocji w Pieronce.
Dodano także wymianę danych o lokalizacji abonenta i optymalizację wywoływania (dzwonienia) - każda stacja bazowa dostała rejestr kodów MTID (identyfikator telefonu mobilnego) aparatów logujących się do niej, który pozwala na mniej kosztowne wywołanie telefonu abonenta. Wcześniej, telefon najpierw był wywoływany w obszarze wołania rejestracji aparatu (w zasięgu jednej lub kilku stacjach bazowych), następnie w kolejnych. Czasem musiało to się odbyć przez wszystkie po kolei stacje bazowe zanim abonent został znaleziony i jego telefon zadzwonił.
Ostatnia, pozornie prozaiczna, ale rewolucyjna zmiana - usługi prepaid. Wcześniej były możliwe tylko usługi abonamentowe, ale z uwagi na wprowadzenie nowego sposobu rozliczania abonentów, wsparcie dla usług sieci inteligentnych i dodanie obsługi identyfikatorów aparatu (MTID), możliwe stały się plany przedpłacone. Wystarczy podejść do salonu Rodotel z telefonem, podać kod MTID, uiścić opłatę aktywacyjną i otrzymuje się pakiet aktywacyjny. W nim jest zawarty kod do aktywacji konta przedpłaconego, a dla nowych klientów karta-zdrapka z kodem doładowującym na kwotę 50 Dreamów na start. Karty doładowujące są dostępne w każdym kiosku i salonie Rodotel.
Mapa zasięgu
Pomarańczowym kolorem oznaczono zasięg sieci Rodotel.
