Wyprawa badawcza do Solardii

[Arthur de Rivey]

Historia Solardii sięga 2001 r., a położonego na jej terytorium Evilstone — najstarszego miasta Mikroświata — nawet 1995 r. Od momentu powstania do 2005 r. Solardia była jedną z pięciu prowincji Królestwa Dreamlandu. W 2005 r. doszło do jej secesji i utworzenia niepodległego Wielkiego Księstwa Solardii, na którego czele stanął Morfeusz Lucjusz Tyler, pełniący wcześniej funkcję jej namiestnika. Wielkie Księstwo funkcjonowało około dziesięciu lat. W schyłkowym okresie następował stopniowy rozkład struktur państwowych, a wieści z tego państwa dochodziły coraz rzadziej. Na przełomie 2018 i 2019 r. terytorium Solardii ostatecznie już stało się obszarem bez przynależności państwowej. Jego dalszy los jest nieznany.

Planuję zorganizować wyprawę badawczą do Solardii z udziałem naukowców z Uniwersytetu Królewskiego w Dreamopolis i innych śmiałków. Podstawowymi celami wyprawy będą:
(1) poznanie aktualnej sytuacji na posolardyjskich ziemiach niczyich,
(2) pozyskanie źródeł historycznych dotyczących najdawniejszych dziejów Mikroświata (w szczególności tzw. okresu legendarnego) poprzez wykopaliska archeologiczne, kwerendę w tamtejszych bibliotekach czy zebranie podań, które zachowały się w pamięci miejscowej ludności,
(3) zbadanie poszlak związanych z przekazami o Agharcie, krainie mającej według niektórych znajdować się we wnętrzu Pollinu, wejścia do której poszukiwali swego czasu Bialeńczycy.

Co sądzą Państwo o tym pomyśle? Czy znaleźliby się chętni do udziału w wyprawie? Zapraszam nie tylko Dreamlandczyków, ale także zainteresowanych z zagranicy.

[OlaChojnacka]

Chętnie dołączę. Myslę, że moje wykształcenie nabyte w ramach nauki w Szkole Podstawowej nr 1 imienia Morfeusza I Lucjusza, w tym [nie konwersacyjna ale nadal znaczna] znajomosć języka solardyjskiego, pomogą w zadaniach, jakich można się spodziewać na takiej misji.

[Andrzej P Ordynski]

Ja również chętnie dołączę. Brałem już udział w kilku ekspedycjach, choćby w bialeńskich wyprawach w poszukiwaniu Agharty oraz ordyjskiej podróży morskiej na Neokontynent. Sądzę, że moje doświadczenie oraz wiedza na temat historii mikroświata sprawią, że przysłużę się osiągnięciu celu misji.

[Arthur de Rivey]

Dziękuję za zgłoszenia, tym bardziej, że pochodzą od osób o rozległej wiedzy. W przypadku uwag, sugestii lub chęci podzielenia się potencjalnie przydatnymi informacjami zachęcam do kontaktu czy to w tym miejscu, czy to drogą prywatną.

Fragment jednej z dawnych map Mikroświata z zaznaczonymi najważniejszymi miastami Solardii:


Mapa fizyczna:


Moja propozycja jest taka, by zebrać się w weblandzkim Elsynorze i udać się drogą morską do Xantium. Stamtąd będzie można wyruszyć do Viktorii, a następnie do Evilstone. Poczekamy jednak jeszcze na ewentualnych innych chętnych.

[OlaChojnacka]

Brzmi jak plan.

[Arthur de Rivey]

Spędziłem ostatnie dni na rozmowach z uczonymi z Uniwersytetu Królewskiego w Dreamopolis i przesiadywaniu długimi godzinami w uczelnianej bibliotece. Spośród jej pokaźnych zbiorów interesowały mnie przede wszystkim wydawnictwa dotyczące geografii Solardii i historii starożytnej. W szczególny sposób pochłonęły moją uwagę szczątkowe informacje i hipotezy na temat Evilstone — owej mrocznej kołyski cywilizacji, której historia sięga okresu określanego w periodyzacji prof. Ordyńskiego mianem legendarnego. Rosnąca fascynacja dawała o sobie znać na tyle, że z niecierpliwością wypatrwałem początku ekspedycji; jednocześnie przemknęła mi przez myśl obawa, czy ta fascynacja nie odbije się niewłaściwie na przebiegu wyprawy, kierując ją na ślepe lub zgoła niebezpieczne tory. Choć postanowiliśmy podejmować decyzje o sposobach realizacji naszych celów wspólnie, jako inicjator przedsięwzięcia i nieformalny dowódca czułem się odpowiedzialny za jego losy.

Skład ekspedycji liczył łącznie czternaście osób. Oprócz tych, których tożsamość czytający te słowa już znają, było wśród nas dwóch archeologów, historyk, etnograf i lingwista z Uniwersytetu Królewskiego w Dreamopolis. Pozostałymi sześcioma byli lekarz oraz osoby odpowiedzialne za kwestie logistyczne, techniczne i bezpieczeństwo uczestników. Nie planowaliśmy długich postojów, toteż jasne było, że w kwestii pozyskania źródeł historycznych postawimy co najwyżej pierwsze kroki. Do ambicji dreamlandzkiego świata nauki należało ustanowienie w Solardii stałych miejsc wykopalisk w porozumieniu z miejscową ludnością. Z kolei biorący udział w wyprawie etnograf planował zebrać w późniejszym czasie więcej materiałów metodą obserwacji uczestniczącej.

Dzień poprzedzający rozpoczęcie wyprawy wszyscy spędziliśmy już w Elsynorze. To wielkie miasto straciło nieco na znaczeniu, gdy Webland został włączony do Domeny Królewskiej, nadal jednak przyciągało swym tętniącym życiem. Widok rozpościerający się wieczorem z okien potwierdzał, że Elsynor nigdy nie zasypia. Nazajutrz z samego rana mieliśmy wejść na pokład statku „Elizabeth Z.”, by wyruszyć na południe.

[Arthur de Rivey]

Dopłynęliśmy do Xantium o godzinie jedenastej przed południem drugiego dnia od rozpoczęcia wyprawy. W okresie świetności Wielkiego Księstwa Solardii gród ten — jakkolwiek niezbyt wielki — był jego oknem na świat, zawdzięczając swe znaczenie handlowe największemu na wyspie portowi morskiemu. Stanowił także często wybierany cel turystów. O ile ruch turystyczny z oczywistych przyczyn ustał, o tyle tę pierwszą funkcję Xantium zdawało się pełnić także i dziś.

W porcie zauważyć można było statki należące do kupców parających się nie do końca legalnym handlem w obrębie pobliskich wysp Moreniki. Początkowo zostaliśmy wzięci za przybywających w podobnym celu. Gdy wyjaśniłem cel naszej ekspedycji, zostaliśmy przyjęci bez wrogości, acz z wyczuwalną nieufnością i polecono nam czekać w pobliżu portu. Po około godzinie ja, prof. Ordyński i mgr Marcjan-Chojnacka zostaliśmy zaproszeni na obiad przez samego rządcę, jak tytułowany był najwyższy funkcjonariusz publiczny miasta.

Ze słów rządcy wynikało, że trzęsienia ziemi i powodzie, o których donosiła prasa w schyłkowym okresie istnienia Wielkiego Księstwa, były jedynie początkiem serii katastrof nawiedzających Solardię. Kolejne klęski żywiołowe, epidemia realiozy, pogorszenie się warunków życia oraz emigracja przyczyniły się łącznie do zauważalnego gołym okiem spadku liczby ludności. Sytuacja zaczęła się powoli poprawiać dopiero niedawno. Solardia jest obecnie podzielona na wiele państw-miast oraz związków gminnych, między którymi utrzymuje się stan chybotliwej równowagi ze sporadycznymi konfliktami zbrojnymi. Lokalne społeczności są w znacznej mierze samowystarczalne, a gospodarka wobec braku warunków do produkcji przemysłowej na dużą skalę opiera się na rolnictwie, rzemiośle i słabo rozwiniętym handlu. W sferze technologii nastąpił regres o kilka dekad, a w niektórych dziedzinach nawet o kilka wieków. Większość Solardyjczyków nadal wyznaje tradycyjną religię — Kult Przodków — gdzieniegdzie zaczęły się jednak pojawiać osobliwe sekty.

Rządca Xantium zdawał się być nastawiony do nas dość życzliwie, a nawet zdradzać prodreamlandzkie sympatie w kwestiach historycznych. Gdy zaoferowałem mu zapłatę, a także napomknąłem o możliwości zawarcia stałych kontraktów handlowych, zgodził się zapewnić nam nocleg, obstawę podczas podróży do Viktorii, a także udzielić potrzebnych wskazówek. Zdecydowaliśmy się nie poruszać tematu Agharty podczas rozmowy z rządcą.

Popołudnie tego dnia mieliśmy spędzić w Xantium. Z tego, co zdążyliśmy wywnioskować, ono samo jest oligarchiczną republiką miejską, w której szansę na udział w sprawowaniu władzy mają członkowie kilku wpływowych rodów lub klanów. Dowiedzieliśmy się, że mimo rozdrobnienia politycznego tutejsza gildia posiada de facto monopol na handel międzymiastowy w Krainie Światła — północnej, gęściej zaludnionej części Solardii. Tłumaczyło to, dlaczego miasto nie podupadło mimo braku dochodów z turystyki i ogólnej sytuacji na wyspie.

Przed udaniem się na noc do starego hotelu, który niegdyś gościł turystów, a obecnie jest utrzymywany z myślą o innych celach, pozostało nam do dyspozycji kilka godzin. Mogliśmy poruszać się po Xantium swobodnie, nie mieliśmy natomiast wątpliwości, że jesteśmy dyskretnie obserwowani. Niektórzy członkowie ekspedycji zdecydowali się na samodzielną bądź wspólną wędrówkę uliczkami miasta.

Mapa pochodząca z xantyjskiego ratusza, bardziej szczegółowa od wcześniej przez nas posiadanych


Dawny solardyjski Order Złotego Słońca — taki sam znajduje się w gablocie rządcy Xantium

[Arthur de Rivey]

Za kilka dni opis dalszej części ekspedycji. Zachęcam @Andrzej P Ordynski i @OlaChojnacka do przedstawienia w międzyczasie relacji dotyczących dnia w Xantium.

[Arthur de Rivey]

Nazajutrz mieliśmy wyruszyć na południowy zachód — do Viktorii, dawnej stolicy Wielkiego Księstwa Solardii. Niestety, nasze plany udaremnił wybuch konfliktu zbrojnego z udziałem wielu solardyjskich miast-państw, czyniący jakiekolwiek badania na tym obszarze aktualnie niemożliwymi do przeprowadzenia. Po otrzymaniu wieści o wspomnianych wydarzeniach byliśmy zmuszeni do ewakuacji i powrotu do Dreamlandu.

Ekspedycja, choć przedwcześnie przerwana, nie była bezowocna — zyskaliśmy informacje oraz nawiązaliśmy z pewnością przydatne w przyszłości kontakty w Xantium. Po powrocie uporządkowaliśmy posiadaną wiedzę, a wielu z nas zaczęło od razu snuć plany podjęcia drugiej wyprawy po ustabilizowaniu się sytuacji w Solardii. Żywiliśmy dość uzasadnioną nadzieję, że nastąpi to po niezbyt długim czasie.

---

Poza fabułą: niestety nie mam obecnie wystarczająco dużo czasu na pisanie relacji z wyprawy. Nie zamierzam jednak porzucać projektu i zapewne uda się do niego powrócić w czasie bardziej odpowiadającym zarówno mnie, jak i potencjalnym innym uczestnikom.