Marsz XXV-lecia

[Andrzej]

Z okazji 25 rocznicy powstania Dreamlandu dokładnie o godzinie 8:15 ruszyła defilada Armii Królewskiej. Zaprezentowała się grupa rekonstrukcyjna 13 Saudadzkiej Brygady Obrony Terytorialnej w liczbie pięciu osób. Paradę osobiście obserwował Król Dreamlandu i Scholandii wraz z Gubernatorem. Do marszu spontanicznie dołączali obywatelki i obywatele Dreamlandu i Scholandii.

Rekonstruktorom niestety nie towarzyszył żaden sprzęt wojskowy z powodu porannej awarii błotnika wozu bojowego "Cachexia 2", który zablokował wyjazd pozostałego sprzętu wojskowego z bazy. Wóz finalnie znalazł się w konserwacji.

Mowa tronowa króla Andrzeja zaplanowana jest na około godzinę 13:00.

[Karolina Aleksandra]

Vivat Andreas Rex! Vivat Dreamland!

[August von H-Sparasan]

Niedługo przed przemówieniem August de la Sparasan przybył, bo obejrzeć paradę. Wprawdzie obywatelem dreamlandzkim nie był już od dawna, ale to właśnie w tym państwie stawiał swe pierwsze kroki w mikronacjach, a taka okazja wręcz zobowiązywała go do przybycia.

[Andrzej]

Ekorre, dnia 1 sierpnia 2023 r.

Obywatelki i Obywatele Królestwa Dreamlandu,

Drodzy Goście,

jesteśmy pełni dumy, a także wzruszenia, mogąc razem z Wami uczcić dwudziestą piątą rocznicę istnienia Dreamlandu. I choć świętujemy ten dzień mając czasy dreamlandzkiej świetności za sobą, gdzieś daleko w odmętach historii, możemy właśnie za sprawą tejże historii uświadomić sobie raz jeszcze, jak dawna chwała Dremalandu rezonuje po dziś dzień i nigdy nie zamilknie.

Dreamland jest najstarszym polskim państwem wirtualnym, który stanowił inspirację dla całego polskiego ruchu mikronacyjnego. W ciągu 25 lat zdarzyło się w jego granicach tak wiele, iż trudno jest to wszystko objąć jednemu tylko internaucie czasów współczesnych. Dwadzieścia pięć lat Dreamlandu to ogromne dziedzictwo, pełne różnorodności, kreatywnych wizji, zapału do tworzenia treści oraz opowiadania narracji, a także żywych dyskusji i zażartych sporów politycznych. Dreamland od zawsze stanowił miejsce, gdzie można było w bezpiecznym (bo wirtualnym) środowisku realizować swoje najbardziej ekstrawaganckie pomysły.

Czy Dreamland powróci jeszcze do dawnej chwały? Dziś tego nie wiemy. Wiemy natomiast jedno — niezależnie od tego, czy na ziemiach Królestwa Dreamlandu i Scholandii pozostaną jeszcze żywi mieszkańcy, Dreamland i Scholandia będą istnieć, dopóki istnieje Internet, choćby za cenę pozostania muzeum bądź cmentarzem. Taka perspektywa nie powinna być jednak niczyim zmartwieniem. Wczoraj, dziś i jutro my, obywatelki i obywatele Królestwa Dreamlandu i Scholandii, świętując 25 rocznicę "starszej" części naszego pastwa, wyrażamy swą dumę z naszych korzeni oraz rzucamy wyzwanie kolejnym próbom czasu.

Dziękuję wszystkim, zarówno obecnym jak i nieobecnym Dreamlandkom i Dreamlandczykom, za każdy, nawet najdrobniejszy, wkład w rozwój oraz współtworzenie historii najstarszego polskiego państwa wirtualnego. Składam również podziękowanie wszystkim Gościom składającym hołd z okazji XXV-lecia Dreamlandu.

[Aleksander]

Atmosfera z okazji święta była podniosła. Nawet niepokazujący się od dłuższego czasu król-senior postanowił przybyć na obchody półokrągłej rocznicy Królestwa Dreamlandu. Korzystając z zaproszenia Jego Królewskiej Mości wjechał na wózku na trybunę honorową i zajął miejsce po prawicy obecnie panującego monarchy. Sprawny obserwator z łatwością mógł dostrzec, że poprzedni monarcha zmarniał. Zbladł i schudł, a przenikliwe spojrzenie, którym zwykł gromić poddanych i obcokrajowców, ustąpiło mętnemu wzrokowi kogoś, kto nie bardzo orientuje się w czasie i przestrzeni. Niezmienne pozostało tylko jedno, a to dymiący papieros w kąciku ust emerytowanego władcy.

Gdy JKW Aleksander usłyszał początek melodii hymnu niespodziewanie w jego oczach błysnęły iskry dawnej bystrości, a sam władca poderwał się z wózka. Delikatnie się zatoczywszy wsparł się na podanym przez swojego syna ramieniu i przy jego pomocy stał na baczność, aż ucichły ostatnie takty. W oczach króla-seniora pojawiły się łzy wzruszenia, po czym opadł bezsilnie z powrotem na wózek. Podczas gdy JKM Andrzej wygłaszał swoje przemówienie, jego głowa opadła miękko, a pośród zgromadzonych rozszedł się szmer rozbawienia, że oto monarcha sobie uciął drzemkę. Wybudzony przez oklaski, które rozbrzmiały gromko na koniec mowy rocznicowej, wziął do ręki szklankę z sokiem pomidorowym i zwyczajem Ciprofloksjan zaczął nią miarowo uderzać o blat pulpitu. Prawdziwi Ciprofloksjanie nigdy nie klaskali.

[Maciej II]

Szcziszczat Król Andrzej! Szcziszczat Dreamland! Jebać Falubaz!

[Andrzej P Ordynski]

Sto lat!