Robert II Fryderyk pisze: ↑6 sty 2019, 10:18
Radzi jesteśmy z tego, że w Dreamlandzie zapanowało jako takie ożywienie. Przyczyny tegoż są całkowicie wtórne, liczy się zaś sam fakt. Z zainteresowaniem obserwujemy dyskusje w Parlamencie, rozmowy wokół programów kandydatów na Premiera, i inne rozmowy. Czytamy praktycznie każdą nową wiadomość. Pozwala nam to się uczyć tak Dreamlandu, jak i dremamlandzkiego społeczeństwa, bo mimo, iż od lat obserwowaliśmy Was, tak zawsze wiedza zdobywana od środka jest zupełnie inną. Dyskusje i ożywienie nas cieszą. Życzymy Wam zatem wytrwałości w nich i wspaniałych konkluzji.
Razi nas język. Wyzwiska, argumenty ad personam, argumenty ad realum (że tak sobie na nowomowę pozwolimy), wulgaryzmy. Ten język odstrasza. Wbrew chęci zbudowania narracji iż taki język i taka forma pozwalają odsiać słabsze jednostki, że dzięki temu budowany jest Dreamland silniejszy, bardziej otwarty, śmiemy postawić tezę, iż jest dokładnie odwrotnie. O ile nie ma nic złego w, od czas do czasu, celnie rzuconej "kurwie", czy innym podkreśleniu naszych emocji, tak używanie wulgaryzmów w co drugim zdaniu, a czasem w każdym, jest dowodem na to, że mamy problem. Nie używający, ale my wszyscy. Osobną kategorią jednak, znacznie gorszą od wulgaryzmów, jest sposób w jaki zwracamy się do siebie wzajemnie. Argumenty ad personam to nic nowego kiedy brakuje nam argumentów, argumenty ad realum to objaw kompletnej bezsilności tych, którzy argumentów takich używają, ale wyzwiska to jest dla nas całkowite zaskoczenie i rzecz na swój sposób przerażająca.
Warto pamiętać o jednym. Jak nas widzą, tak nas piszą. Wystawiamy sobie wizytówkę kraju pełnego barbarzyńców, onetowskich trolli, którzy nie potrafią ze sobą dyskutować na poziomie. Gdzie z pozoru intrygujące rozmowy szybko schodzą na poziom ulicznego rynsztoka, w rękach pojawiają się kastety i tulipany i zaczyna się zwyczajna napierdalanka. To słabe. Bardzo słabe. Niegdyś Dreamland był krajem, w którym dominowała wysoka kultura języka. Był krajem, w którym dbano o to jak się pisze, co się pisze. W dyskusji między dwoma osobami dominował szacunek, nawet kiedy się ze sobą nie zgadzali. I tak dalej. Dziś jest zupełnie odwrotnie. Ilu potencjalnych mieszkańców, obywateli i przyszłych premierów zraziło się tylko dlatego, że zaraz na wstępie natknęło się na liczne rynsztokowe bluzgi.
Język ma znaczenie, sposób w jaki się do siebie odzywamy ma znaczenie. Chcielibyśmy byście rozważyli w sercach czy warto kisić się w gronie 10 osób, które "wytrwały" padające zewsząd nieprzystojne odzywki, czy lepiej mieć 30 osób, z którymi można wchodzić w różnorakie interakcje. Chcielibyśmy by zaszła w nas wszystkich zmiana. Na lepsze. Umiar jest wskazany w każdej dziedzinie życia, także (a może przede wszystkim) w sposobie komunikacji.
Robert II Fryderyk, rex