Szanowni Państwo,
Nadszedł kolejny weekend, a więc i kolejne nasze spotkanie w murach Wydziału Mikrozofii i Nauk Politycznych. Poprzedni wykład spotkał się z wieloma komentarzami i kontrowersjami, mówiąc krótko: wywołał dyskusję. Taki jest cel mikrozofii. Mikrozofia nie jest ewangelizacją, niestety nie miałem przyjemności zostania iluminowanym. Nie jest też zwartym systemem filozoficznym, bo nie aspiruję do roli wielkiego filozofa. Jest natomiast nauką, której celem jest dojście do praw odnośnie naszego uniwersum, by później politycy i działacze społeczni mogli nasze odkrycia wykorzystać. Zapraszam więc do dalszych dyskusji i polemik. Jeśli ktokolwiek chciałby przemówić w murach naszego wydziału, dostanie taką możliwość. Przypominam też, że do końca grudnia oczekuję na teksty do drugiego numeru czasopisma "Acta Microsophica". Dzisiaj chciałbym uczynić zadość drugiemu członowi nazwy Wydziału i powiedzieć słów kilka o politologii mikronacyjnej, czyli jednej z dyscyplin składających się na mikrozofię. Będzie to jedynie zarys, przedstawienie części linii demarkacyjnych, który w dalszej przyszłości zostanie znacznie rozszerzony poprzez uruchomienie drugiego, specjalistycznego kierunku studiów.
Stosunek do zasług
Jedną z płaszczyzn podstawowych jest stosunek do zasług obywateli wobec państwa. Wiąże się to z podziałem na elitarystów i egalitarystów. Elitaryści dążą do eksponowania przeszłych zasług, częstokroć wzywają do przywrócenia/wprowadzenia głosów ważonych dla szlachty i arystokracji. Ogólnie rzecz biorąc, uznają, że praca włożona w przeszłości w rozwój kraju uprawnia poszczególne osoby do większego wpływu na życie polityczne kraju. Naprzeciw stoją egalitaryści. Uznają, że mikronacje powinny iść do przodu, zaś decyzje należą do tych, którzy są obecnie aktywni i starym obywatelom nie przysługują żadne przywileje. Gdybyśmy chcieli posłużyć się pojęciem prawicy i lewicy, elitaryści byliby prawicą, a egalitaryści lewicą.
Stosunek do państwa
Za plagę mikroświata od lat uznaje się multipaszportowców, czyli ludzi, którzy działają jednocześnie w dwóch lub większej liczbie państw, nie zbaczając nawet na konflikty pomiędzy nimi. Przyczyną jest zapewne to, że młodzi mikronauci nudzą się działaniem w jednym państwie, ale stanowi to temat na inną dyskusję. Z multipaszportowcami wiąże się pytanie o lojalność wobec państwa i ogólny wobec niego stosunek. Można wobec niego przyjąć stanowisko patriotyczne lub obojętne, internacjonalistyczne. Obie postawy obecne są w środowiskach prawicowych i lewicowych.
Problem jednostki i wspólnoty
Mikronacji nie da się tworzyć samemu, jednak ze względu na ich niewielką liczebność jednostki odgrywają olbrzymią rolę. Państwa nie są w stanie w żaden sposób wymusić podporządkowania sobie kogokolwiek, kto nie ma na to ochoty. Niektórzy jednak są gotowi do poświęcenia własnych interesów w imię przywiązania do wspólnoty obywatelskiej. Nazwałbym ich mianem komunitarystów. Ich przeciwnicy są zaś indywidualistami.
Ustrój terytorialny
Tu sprawa jest oczywista, scena polityczna dzieli się na federacjonistów i zwolenników państw unitarnego. Brak tu wyraźnych związków z podziałem prawica-lewica.
Wpływ realnych ideologii
Bardzo duży wpływ na politykę mikronacji mają realne ideologie. Polityka częściowo zastępowana jest przez narrację polityczną. Wszelkie komunizmy i faszyzmy są przeważnie narracyjne, a nie polityczne. Większość poważnych sporów ideologicznych de facto wynika z poglądów realnych.
Jeżeli ktoś z Państwa odczuwa niedosyt po dzisiejszym, skrótowym z racji niedoczasu, wykładzie, zapraszam do zapoznania się z moją prelekcją na VI Kongresie II Międzynarodówki Mikronacyjnej, której temat związany jest z dzisiejszym wykładem, dotyczy bowiem socjalizmu w mikronacjach. Chętnych do szerszego omówienia kwestii politologicznych zapraszam do współpracy. Chętnie powołałbym Instytut Politologiczny w ramach naszego Wydziału.
Dziękuję za uwagę i tradycyjnie zapraszam do debaty.
Nadszedł kolejny weekend, a więc i kolejne nasze spotkanie w murach Wydziału Mikrozofii i Nauk Politycznych. Poprzedni wykład spotkał się z wieloma komentarzami i kontrowersjami, mówiąc krótko: wywołał dyskusję. Taki jest cel mikrozofii. Mikrozofia nie jest ewangelizacją, niestety nie miałem przyjemności zostania iluminowanym. Nie jest też zwartym systemem filozoficznym, bo nie aspiruję do roli wielkiego filozofa. Jest natomiast nauką, której celem jest dojście do praw odnośnie naszego uniwersum, by później politycy i działacze społeczni mogli nasze odkrycia wykorzystać. Zapraszam więc do dalszych dyskusji i polemik. Jeśli ktokolwiek chciałby przemówić w murach naszego wydziału, dostanie taką możliwość. Przypominam też, że do końca grudnia oczekuję na teksty do drugiego numeru czasopisma "Acta Microsophica". Dzisiaj chciałbym uczynić zadość drugiemu członowi nazwy Wydziału i powiedzieć słów kilka o politologii mikronacyjnej, czyli jednej z dyscyplin składających się na mikrozofię. Będzie to jedynie zarys, przedstawienie części linii demarkacyjnych, który w dalszej przyszłości zostanie znacznie rozszerzony poprzez uruchomienie drugiego, specjalistycznego kierunku studiów.
Stosunek do zasług
Jedną z płaszczyzn podstawowych jest stosunek do zasług obywateli wobec państwa. Wiąże się to z podziałem na elitarystów i egalitarystów. Elitaryści dążą do eksponowania przeszłych zasług, częstokroć wzywają do przywrócenia/wprowadzenia głosów ważonych dla szlachty i arystokracji. Ogólnie rzecz biorąc, uznają, że praca włożona w przeszłości w rozwój kraju uprawnia poszczególne osoby do większego wpływu na życie polityczne kraju. Naprzeciw stoją egalitaryści. Uznają, że mikronacje powinny iść do przodu, zaś decyzje należą do tych, którzy są obecnie aktywni i starym obywatelom nie przysługują żadne przywileje. Gdybyśmy chcieli posłużyć się pojęciem prawicy i lewicy, elitaryści byliby prawicą, a egalitaryści lewicą.
Stosunek do państwa
Za plagę mikroświata od lat uznaje się multipaszportowców, czyli ludzi, którzy działają jednocześnie w dwóch lub większej liczbie państw, nie zbaczając nawet na konflikty pomiędzy nimi. Przyczyną jest zapewne to, że młodzi mikronauci nudzą się działaniem w jednym państwie, ale stanowi to temat na inną dyskusję. Z multipaszportowcami wiąże się pytanie o lojalność wobec państwa i ogólny wobec niego stosunek. Można wobec niego przyjąć stanowisko patriotyczne lub obojętne, internacjonalistyczne. Obie postawy obecne są w środowiskach prawicowych i lewicowych.
Problem jednostki i wspólnoty
Mikronacji nie da się tworzyć samemu, jednak ze względu na ich niewielką liczebność jednostki odgrywają olbrzymią rolę. Państwa nie są w stanie w żaden sposób wymusić podporządkowania sobie kogokolwiek, kto nie ma na to ochoty. Niektórzy jednak są gotowi do poświęcenia własnych interesów w imię przywiązania do wspólnoty obywatelskiej. Nazwałbym ich mianem komunitarystów. Ich przeciwnicy są zaś indywidualistami.
Ustrój terytorialny
Tu sprawa jest oczywista, scena polityczna dzieli się na federacjonistów i zwolenników państw unitarnego. Brak tu wyraźnych związków z podziałem prawica-lewica.
Wpływ realnych ideologii
Bardzo duży wpływ na politykę mikronacji mają realne ideologie. Polityka częściowo zastępowana jest przez narrację polityczną. Wszelkie komunizmy i faszyzmy są przeważnie narracyjne, a nie polityczne. Większość poważnych sporów ideologicznych de facto wynika z poglądów realnych.
Jeżeli ktoś z Państwa odczuwa niedosyt po dzisiejszym, skrótowym z racji niedoczasu, wykładzie, zapraszam do zapoznania się z moją prelekcją na VI Kongresie II Międzynarodówki Mikronacyjnej, której temat związany jest z dzisiejszym wykładem, dotyczy bowiem socjalizmu w mikronacjach. Chętnych do szerszego omówienia kwestii politologicznych zapraszam do współpracy. Chętnie powołałbym Instytut Politologiczny w ramach naszego Wydziału.
Dziękuję za uwagę i tradycyjnie zapraszam do debaty.