Odpowiadając na rozkaz JKM Macieja II, mam zaszczyt zaprezentowania batalionu, który będzie się składać na wymieniony w rozkazie korpus. (Siedem pojazdów PTS-D, czternastu kierowców, trzysta pięćdziesiąt piechociarzy morskich, dwa PT-176, z sześcioma czołgistami i dwudziestoma piechociarzy na pojazdach)
Zakres działań, opis.
Jak sama nazwa wskazuje, jednostka będzie specjalizowała się w desancie morskim oraz obronie, odbijania wybrzeża. Przy użyciu okrętów oraz statków, będzie miało miejsce przetransportowanie żołnierzy, możliwe blisko lądu, by ci, przy użyciu transporterów pływających, zajęli brzeg, zabezpieczyli go, tak by wojska lądowe, mogły wejść bez problemu na ląd. Takie działanie może mieć kilka celów, o nich w punkcie niżej. Ogromnym wsparciem, podczas chęci desantu, jest siła okrętów wojennych. Dlatego tuż przed atakiem, potencjalne siły wroga, mniej lub bardziej, ufortyfikowane, zostaną właśnie zaatakowane przez ów okręty. Cel tego jest prosty, deorganizacja oraz wprowadzenie nie ładu wśród żołnierzy przeciwnej strony. Pod postać deorganizacji, można podpiąć słowo likwidacji siły żywej. Choć bezpośredni atak na przeciwnika przez desant, może nieść ze sobą ogromne straty, dlatego też, przy użyciu wszelkich metod, wojska te, będę miały za cel, przejęcie linii brzegowej, przy najmniejszych stratach, jak to tylko możliwe.
Taktyka, operacje.
Atak — najmniej skomplikowaną operacją jest atak, gdyż posiada jedynie jeden cel. Zajęcie wrogiego terenu oraz miejsc strategicznych, bliskich brzegu, czyli porty, (suche) doki, stocznie, nabrzeża. Po udanym ataku ciężkie wojska lądowe będą mogły wejść na brzeg, wojska pancerne, zmechanizowane. Jeżeli atak nastąpi możliwe blisko bardzo ważnych miejsc strategicznych, dla przykładu stolica wrogiego kraju, bądź inne miasto, to wymienione wojska, będą mogły jechać prosto na cel, w możliwe krótkim czasie. Ponieważ, wojska niezajęte ogniem, będą się śpieszyć, na miejsce dotknięte atakiem, dlatego szybkość w podejmowaniu działań, gra główną rolę, podczas tej operacji. Podczas udanego desantu, specjalnie wyznaczone drużyny, zostaną wyposażone w sprzęt saperski, w celu wysadzenia obiektów, które mogą przeszkadzać, podczas wyładunku reszty wojsk, wszelkie zasieki i inne przeszkody, będą zniszczone.
Dywersja — pod postacią tej taktyki, można zaliczyć dosłowny atak, natomiast ta operacja wojskowa, ma na celu zniszczenie, przeszkodzenie wrogowi, na jego własnym terenie. Dla przykładu zniszczenie wcześniej wymienionych miejsc, stoczni, doków... Ta operacje, może mieć również za cel, przejęcie cennych informacji, bądź ewakuacji ludzi, sprzęt, tego zdobycznego również. Reasumując, zadanie szkód przeciwnikowi, a następnie, wycofanie się, zanim siły przeciwnika, zajmą żołnierzy ogniem.
Zmylenie — ta operacja, nie ma na celu desantu morskiego, natomiast, wojska mają wyglądać i sprawiać wrażenie, że taka operacja, wkrótce będzie miała miejsce. Naturalnym efektem takiego działania, będzie przesunięcie się luźny wojsk, niezagrożonych walką, w miejsce narażone. Osłabi to resztę linii defensywy, wzmacniając ten jeden punkt, w tym czasie inne wojsko może zaatakować, ów osłabiony punkt, bądź nawet uderzyć w całkowicie inne miejsce, takie działanie na pewno wprowadzi nie ład u przeciwnika. Do tego można zaliczyć, przed ostrzał, ewentualnej linii defensywy, bądź ogólne wprowadzenie chaosu i napięcia.
Sprzęt.
(Sekcja dwóch załóg PT-176)
PT-176 — będzie to pierwszy maszyna wyjeżdżająca na brzeg z okrętu desantowego. W wodzie wykorzystuje pędnik wodnoodrzutowy (strugowodne), zaletą tego napędu w wodzie jest łatwa mobilność pojazdu. Poza tym czołg jest w stanie pokonać rowy na szerokość bliską trzech metrów oraz ściany wysokie na ponad metr. Załoga składa się z trzech żołnierzy. Kierowca, który przez trzy peryskopy obserwuje drogę. Jeżeli zachodzi potrzeba, środkowy peryskop można zastąpić noktowizją. Ładowniczy, do obserwacji ma jeden peryskop i znajduje się w prawej stronie wieży, natomiast po lewej dowódca-działonowy. Za uzbrojenie służy armata kalibru 76,2mm, D-56T. Dodatkowym uzbrojeniem przeciwpiechotnym jest karabin kalibru 7,62mm, SGMT. Łączna waga pojazdu to 14,6t. Na kadłubie czołgu mogą znajdować się żołnierze, którzy podczas desantu mogą strzelać w cele, na brzegu naturalnie wyskoczyć na grunt.
(PTS-D, podczas załadunku)
PTS-D — głównym środkiem transportu dla żołnierzy, podczas desantu, będzie PTS-M, pływający gąsienicowy transporter. Pojazd jest w stanie przewozić około pięćdziesięciu ludzi, natomiast żołnierzy wraz z ekwipunkiem około czterdziestu. Możliwe jest transportowanie w PTS-M ciężarówek, artylerii, sprzętu medycznego, części zamiennych. Pojazd otwiera się i zamyka z tyłu, dlatego wszelki załadunek kołowców jest ułatwiony. Gąsienice pomagają w trudnych warunkach, przedostanie się przez piaszczystą plażę, czy bagna. W obu warunkach spisuje się wyśmienicie. Waga całościowa wynosi 17,8t.
(Grupa okrętów OPR-DL)
OPR-DL — główna siła jednostki to okręty desantowe. Uzbrojenie to dwie wyrzutnie rakiet przeciwlotniczych. Cztery zestawy rakiertowo-artyleryjskie oraz dziesięć wyrzutni ładunków wydłużonych LWD. Okręt może pomieścić dziewięć pojazdów o maksymalnej masie czterystu pięciu ton. Z przodu okrętu znajduje się brama, która przy możliwie blisko znajdowania się plaży, zostaje otworzona. Pojazdy pływające wtedy mogą opuścić swój pierwotny transport i w tym samym czasie mieć otworzony ogień w kierunku wroga.
(na zdjęciu wyrzutnia ładunków wydłużonych)
Przykładowy desant może składać się z trzech PT-176 i sześciu PTS-D. Duża wyporność oraz wystarczająco dużo miejsca na okręcie pozwala na pomieszczenie dziewięciu pojazdów, średniej wielkości oraz dodatkowego sprzętu takiego jak artyleria. Poza głównymi operacjami korpusu będzie mógł zajmować się on swobodną walką na wybrzeżu, dla przykładu, w oczekiwaniu na wycofywanie się swoich, bądź sojuszniczych wojsk z głębi wyspy, bądź kontynentu.