WSK K 2018/6 [Królestwo vs. Witt]

[Aleksander]

Wyrok
w imieniu Królestwa Dreamlandu

Sąd Królestwa w składzie:
Przewodniczący: SSK Aluś de la Ciprofloksja

po rozpoznaniu na rozprawie
sprawy oskarżonego Daniela von Witt

orzeka

I. uniewinnia oskarżonego,
II. kosztami postanawia obciążyć Skarb Państwa.

Uzasadnienie

Oskarżyciel publiczny aktem oskarżenia wniesionym do tut. sądu w dn. 27 marca br. oskarżył oskarżonego o popełnienie przestępstwa opisanego w art. 33 UF Kodeks karny, tj. o znieważenie grupy ludności z powodu jej orientacji seksualnej. Oskarżony odniósł się do zarzutów oskarżenia w dn. 6 kwietnia br. oraz 3 lipca br.

Sąd zważył jak następuje:

Zarzucony oskarżonemu czyn polega na znieważeniu grupy osób, w ustawie nazwanej grupą ludności, z powodu jej orientacji seksualnej. O tym czy dane zachowanie miało charakter znieważający rozstrzygać należy w kontekście dominujących wśród ludności ocen i norm obyczajowych. Samo subiektywne przekonanie znieważanego (znieważanych) jest w przedmiotowej sprawie najzupełniej nieistotne.

Nie ulega wątpliwości, że określenie pedał jest określeniem, które w społeczeństwie nie pojawia się rzadko. Trudno jednak, jak chce oskarżyciel publiczny, przypisywać mu pejoratywne znaczenie, a co najwyżej lekko szydercze bądź pobłażliwe. Określenie osoby homoseksualnej poprzez przyrównanie jej do elementu mechanicznego, uruchamianego za pomocą stopy, jest bardzo powszechne w społeczeństwie. Wskazać należy, że nie tylko należy do stałego repertuaru wzajemnych czułości kibiców na stadionie, ale także często w środowisku osób homoseksualnych pojawiają się tego typu określenia, o charakterze ironicznym, a nawet wręcz persyflażowym.

Próba uczynienia z prawa karnego pałki, w ręku wojującego dogmatyka wandyzmu-żenadyzmu zasługuje na potępienie. Celem prawa karnego nie jest wychowywanie ludzi, a w szczególności wychowywanie ich wg wizji osoby, która stanowisko związane ze stosowaniem prawa zajmuje. Celem prawa karnego jest ochrona pewnego katalogu dóbr. Popychanie naprzód rewolucji semantycznej z pewnością do takich dóbr nie należy. Nie jest to pierwszy wybryk oskarżyciela publicznego w tym zakresie. Należy zatem z całą stanowczością podkreślić, że próba formatowania umysłów obywateli dreamlandzkich wg ideologii wyznawanej przez kogokolwiek za pomocą prawa karnego jest w najwyższym stopniu naganna.

Jednocześnie pewną przykrą obserwacją sądu jest, iż niektórzy z uczestników postępowań sądowych, w szczególności w charakterze strony, stanowią istotny wolumen frekwencji w tymże sądzie. Być może właściwe byłoby zmienienie tych proporcji, gdyż zdają się one wynikać z pewnych immanentnych cech charakteru niektórych z uczestników tychże postępowań.

Pouczam strony o prawie do wniesienia skargi rewizyjnej w terminie 14 dni od dnia wydania wyroku.