SK 2017/1/C [van der Fryssau v. Kaufman]

[Aleksander]

Pragnę zauważyć zatem, że w rozporządzeniu jest luka. Albowiem, na zasadzie niniejszego rozporządzenia, w inny sposób wylicza się opłatę od apelacji w sprawie majątkowej, a w inny w sprawie niemajątkowej. Sprawa, mająca charakter mieszany przy wniesieniu pozwu, przy wyrokowaniu stała się sprawą czysto majątkową. Przepisy nie precyzują jednakże, czy w przypadku gdy powód dochodzi roszczenia zarówno majątkowego (odszkodowania) jak i niemajątkowego (przeprosiny), należy wnieść jedną opłatę czy opłatę łączną. Explicite wskazuję na fakt, iż skoro nie jest wiadomym na jakiej podstawie należy apelację opłacić, to nie można wymagać od apelującego, by wniósł opłatę, która nie jest oznaczona.

Co więcej, błędnie uznał sąd, iż postępowanie to podlega umorzeniu. Powód pozostawił po sobie spadkobierców, pozostawił potomstwo, nadto wytoczył powództwo. W związku z czym ktoś w jego prawa wstępuje. Umorzenie tego postępowania stanowiłoby pozbawienie prawa zstępnych i spadkobierców powoda do dochodzenia swoich praw, tj. w tym wypadku obrony dobrego imienia, które rzekomo naruszył mój mandant.

Odnieść można wrażenie, że działanie sądu obliczone jest na próbę uniknięcia wyrokowania, poprzez mnożenie przeszkód do merytorycznego rozpoznania sprawy. Ufam, że jest to jednakże wniosek i wrażenie błędne i sprawa ta zostanie potraktowana z należytą dbałością.

[Alfred]

Dreamopolis, dnia 22 stycznia 2017 r.

P O U C Z E N I A

(1) Weszła w życie ustawa z dnia 22 stycznia 2017 r. o postępowaniu sądowym. Jej przepisy stosuje się także do postępowań wszczętych w czasie obowiązywania dekretu królewskiego z dnia 3 maja 2015 r. o sądownictwie.
(2) Od wyroku Sądu Królestwa z dnia 10 stycznia 2017 r. w sprawie z powództwa Leszka van der Fryssau przeciwko Angusowi Kaufmanowi o ochronę dóbr osobistych (sygn. SK 2017/1/C) przysługuje stronom skarga rewizyjna, która może być wniesiona do dnia 25 stycznia 2017 r. włącznie.
(3) Skarga rewizyjna podlega opłacie, jednakże do czasu ustalenia przez rozporządzeniodawcę wysokości opłaty może ona być wniesiona bez niej. Należy wnieść skargę bez oświadczenia o uiszczeniu opłaty ani wniosku o zwolnienie wnoszącego z opłaty.

[offset=50]

Schlesinger-Asketil
PREZES SĄDU KRÓLESTWA

[/offset]

[Aleksander]

Tauzen, 22 stycznia 2017 r.

Angus Kaufman
reprezentowany przez
Aluś de la Ciprofloksja
al. W. Pstrowskiego 17B
30-069 Tauzen

Sąd Królestwa
Izba Generalna
Skarga rewizyjna
od wyroku Sądu Królestwa z dn. 10 stycznia 2017 r.

Działając jako pełnomocnik pozwanego, pełnomocnictwo w aktach sprawy, zaskarżam wyżej wymieniony wyrok w całości domagając się:
1. oddalenia powództwa, względnie uchylenia wyroku wydanego w pierwszej instancji i skierowania sprawy do ponownego rozpoznania,
2. obciążenia kosztami powoda,
3. przyznania kosztów pomocy prawnej.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucam:
1. orzeczenie ponad zakres żądania pozwu,
2. nie orzeczenie co do części żądań pozwu,
3. nieprzeprowadzenie żadnego postępowania dowodowego,
4. uzasadnienie nieodpowiadające wymogom art. 328 kpc,
5. przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów poprzez ich dowolną ocenę.

Powód pozwem domagał się odszkodowania oraz zadośćuczynienia. Naprowadzam uwagę sądu na fakt, iż na gruncie nauki prawa cywilnego bezspornym jest, iż odszkodowanie jest świadczeniem należnym poszkodowanemu za poniesioną szkodę. Explicite odszkodowanie jest świadczeniem o charakterze wyrównawczym, który tę szkodę ma naprawić. Nauka prawa cywilnego zna dwa rodzaje szkód. Jest to damnum emergens, czyli szkoda poniesiona rzeczywiście przez poszkodowanego, jak również lucrum cessans, czyli brak spodziewanych korzyści, które mogłyby być udziałem poszkodowanego, gdyby nie wyrządzona mu szkoda.

Postępowanie przed sądem pierwszej instancji nie dostarczyło żadnego materiału dowodowego, na okoliczność ewentualnej szkody, czy to poniesionej rzeczywiście, czy to w formie utraconych korzyści przez powoda. Powód w ogóle nie przeprowadził żadnego dowodu na okoliczność doznanej szkody ograniczając się jedynie do arbitralnego zakreślenia zakresu żądania kwotą 1 500 dreamów. Równocześnie sąd ani nie oddalił tego powództwa, jako nieznajdującego oparcia w faktach, ani tym bardziej nie próbował przeprowadził postępowania dowodowego w jakimkolwiek zakresie celem zbadania, czy szkoda doznana przez powoda jest chociażby równa żądaniu pozwu. Sąd w uzasadnieniu w ogóle nie odniósł się do żądania powoda w tym zakresie.

Jednocześnie pozostaje dla mojego mandanta całkowicie niezrozumiałym powód, dla którego sąd zasądził odszkodowanie, w miejsce żądanego zadośćuczynienia. Naprowadzam uwagę sądu na fakt, iż zadośćuczynienie służy wyrównaniu krzywdy, czyli niemajątkowej szkody, którą wywołać by mógł czyn w sferze psychiki poszkodowanego.

Wskazuję jednocześnie, iż zarówno o szkodzie jak i krzywdzie można mówić w stosunku do czynów niedozwolonych. Nie jest zatem, co do zasady, możliwe dochodzenie odszkodowania, bądź zadośćuczynienia za czyn, który jest dozwolony. Explicite, warunkiem zasądzenia odszkodowania lub zadośćuczynienia jest szkoda lub krzywda, która pozostaje następstwem czynu niedozwolony. Ustalenie, iż czyn mojego mandanta jest niedozwolony jest konieczne, by móc w ogóle roztrząsać żądania pozwu! Nie zostało to jednak ustalone w toku postępowania.

Należy zauważyć, że homoseksualizm pozostaje jedną z normalnych orientacji u człowieka. Jakkolwiek badacze spierają się co do tego, jak wielki odsetek społeczeństwa przejawia orientację homoseksualną, tak niewątpliwym jest, że osoby przejawiające takie preferencje stanowią część naszego społeczeństwa i ich upodobania nie są niczym, z punktu widzenia aktualnej wiedzy medycznej, patologicznym. Propozycja mojego mandanta, jakkolwiek nieco śmiała i niezobowiązująca, nie jest w świetle tego faktu niczym innym jak propozycją miłego spędzenia czasu dwóch dorosłych osób. Należy w tym miejscu zatrzymać się i zadać sądowi orzekającemu pytanie. Czy od dzisiaj każda propozycja tzw. randki, która nie zyska aprobaty osoby nań zapraszanej, skutkować będzie wyrokiem?

Nieodmiennie pojawia się w tym miejscu pytanie, czy można mówić w ogóle o możliwości znieważenia czy poniżenia kogokolwiek poprzez propozycję, która ma miejsce poprzez środki przekazu niedostępne dla publiczności. Wskazuję, że zachowanie mojego mandanta cechowała dalece posunięta dyskrecja. Ujawnienie treści, która w ocenie powoda mogła go znieważyć nastąpiło w wyniku jego działania. Explicite, to powód mógł co najwyżej sam narazić się na wyimaginowaną przez siebie hańbę. Gdyby nie ujawnienie tych treści, na użytek postępowania sądowego, przez powoda, to nikt by o nich nie wiedział.

W sentencji wyroku sąd wyjątkowo dużo miejsca poświęcił wątkom obyczajowym. Z niezrozumiałych dla mojego mandanta względów nie odniósł się prawie w ogóle do kwestii merytorycznych, będącej przedmiotem niniejszej sprawy. Z uwagi na powyższe wnoszę jak na wstępie. Wnoszę również o przyznanie kosztów pomocy prawnej, albowiem nie zostały one uiszczone w części, ani tym bardziej w całości. Z uwagi na precedensowy charakter sprawy wnoszę o zasądzenie dwukrotności stawek maksymalnych.

[Alfred]

Dreamopolis, dnia 22 stycznia 2017 r.

Z A R Z Ą D Z E N I E

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 stycznia 2017 r. o postępowaniu sądowym co do sprawy z powództwa Leszka van der Fryssau przeciwko Angusowi Kaufmanowi o ochronę dóbr osobistych (sygn. SK 2017/1/C) zarządza się, co następuje:

Wyznacza się nowy skład orzekający Sądu Królestwa: sędziego pokoju Martina Schlesingera-Asketila (przewodniczącego).

[offset=50]

Schlesinger-Asketil
PREZES SĄDU KRÓLESTWA

[/offset]

[Alfred]

Dreamopolis, dnia 22 stycznia 2017 r.

P O S T A N O W I E N I E

Sąd Królestwa w składzie:
— SP Martin Schlesinger-Asketil
orzekając w sprawie z powództwa Leszka van der Fryssau przeciwko Angusowi Kaufmanowi o ochronę dóbr osobistych (sygn. SK 2017/1/C),
postanawia, co następuje:
1) uchyla się wyrok Sądu Królestwa z dnia 10 stycznia 2017 r. w sprawie, o której mowa w rubrum sentencji postanowienia;
2) umarza się postępowanie w sprawie, o której mowa w rubrum sentencji postanowienia.

UZASADNIENIE

Powód Leszek van der Fryssau zaprzestał aktywności.

Sąd zważył, co następuje.

Przesłanki umorzenia postępowania sądowego określone są w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 22 stycznia 2017 r. o postępowaniu sądowym. Między innymi postępowanie podlega umorzeniu, jeżeli okoliczności sprawy zmieniły się tak, że osądzenie sprawy stało się zbędne lub niedopuszczalne.

W przedmiotowym przypadku wydanie wyroku stało się tak zbędne, jak i niedopuszczalne. Skoro strona zaprzestała aktywności, nie jest celowe, aby państwo udzielało jej ochrony prawnej. Jednocześnie uniemożliwia to przeprowadzenie prawidłowego przewodu sądowego.

Wobec czego należało orzec jak w sentencji.

[offset=50]

Schlesinger-Asketil

[/offset]

POUCZENIE

Na powyższe postanowienie Sądu Królestwa stronom przysługuje zażalenie, które może być wniesione w ciągu 7 dni od dnia jego wydania, to jest do dnia 30 stycznia 2017 r. włącznie.

[offset=50]

Schlesinger-Asketil

[/offset]