Dreamopolis, dnia 11 lutego 2018 r.
WYROK
W IMIENIU JEJ KRÓLEWSKIEJ MOŚCI
Sąd Królestwa w składzie:
— SSK Martin A. Schlesinger-Asketil, przewodniczący
po rozpoznaniu w dniach 29 października 2017 r. — 10 lutego 2018 r. sprawy z oskarżenia publicznego przeciwko Adamusowi Flisowi, oskarżonemu o posługiwanie się na państwowym forum dyskusyjnym, oprócz tożsamości Adamusa Flisa i jednocześnie z posługiwaniem się nią, tożsamościami Helgi Zelki, Irminy Wybacz, Potomka Pawła Zanika i Sylwii Azot, t.j. o czyn zabroniony z art. 21 ust. 1 k.k.,
orzeka, co następuje:
1. Uniewinnia oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu przestępstwa.
2. Stwierdza, że oskarżony nie poniósł kosztów sądowych.
UZASADNIENIE
Sąd, na podstawie wyników przeprowadzonego postępowania dowodowego, ustalił, co następuje:
Tożsamościami (kontami) Helgi Zelki, Irminy Wybacz, Potomka Pawła Zanika i Sylwii Azot posługiwała się na państwowym forum dyskusyjnym ta sama osoba. Logowania na ww. konta następowały z adresów IP należących do tego samego zakresu (94.254.X.Y), a do ich zarejestrowania użyto adresów e-mail, w których nazwą użytkownika jest kilkunastoznakowy zbitek liter, nietworzących sensownej całości. W trzech z czterech przypadków (konta Helgi Zelki, Irminy Wybacz i Sylwii Azot) adresy e-mail były nadto zarejestrowane w tej samej domenie (wp.pl). Sądowi wiadome jest, że niektórzy dostawcy usług internetowych przydzielają użytkownikowi nowy adres IP za każdym połączeniem; przydzielane adresy należą wówczas do tego samego zakresu. Stąd, mimo braku logowań z tego samego adresu IP, jest prawdopodobne, że logowań na ww. konta dokonywano z tego samego komputera. Wykorzystanie adresów e-mail, utworzonych w niespotykany w codziennej praktyce sposób, dodatkowo uprawdopodabnia twierdzenie, że ww. kontami posługiwała się ta sama osoba. Zważyć też należy, że
a contrario bardzo mało prawdopodobne jest, aby różne osoby zarejestrowały na państwowym forum dyskusyjnym konta, używając adresów e-mail utworzonych w podobny, niespotykany sposób, w większości przypadków w tej samej domenie, oraz korzystały z nich, łącząc się z adresów IP przydzielanych przez jednego usługodawcę. Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał wspomniany na wstępie fakt za ustalony.
Osoba posługująca się kontami, wymienionymi w poprzednim akapicie, posługiwała się niektórymi z nich jednocześnie: kontami Potomek Pawła Zanika i Helga Zelka (w dniu 27 czerwca 2017 r.) oraz kontami Potomek Pawła Zanika i Irmina Wybacz (w dniu 8 lipca 2017 r.). Kontami Potomek Pawła Zanika i Sylwia Azot posługiwała się niejednocześnie, ale w odstępie czasowym krótszym niż 6 miesięcy.
Osoba, która posługiwała się kontem Adamus Flis, korzystała z niego w czasie, gdy posługiwano się także kontami: Potomek Pawła Zanika (18 czerwca — 13 lipca 2017 r.), Helga Zelka (27 czerwca 2017 r.) i Irmina Wybacz (8 lipca 2017 r.).
Nie znalazło potwierdzenia twierdzenie oskarżyciela publicznego, że tożsamością Adamusa Flisa posługiwała się ta sama osoba, co tożsamościami Helgi Zelki, Irminy Wybacz, Potomka Pawła Zanika i Sylwii Azot. Świadek Mat Max von Salvepol wskazał, że konto Adamus Flis zostało najpewniej usunięte z państwowego forum dyskusyjnego.
Sąd zważył, co następuje:
Człowiek uczestniczy w życiu społeczeństwa, konstytuującego państwo wirtualne, za pośrednictwem postaci (tożsamości), będącej w zasadzie wytworem jego wyobraźni. Na gruncie obowiązującego prawa postać ta nie jest jednak odrębnym bytem, samodzielnym podmiotem prawa, lecz stanowi najwyżej swego rodzaju narzędzie, którym posługuje się człowiek. Wykreowana przez niego postać stanowi alias, pod którym jest on znany w rzeczywistości mikronacyjnej. Gdy mówimy o uprawnieniach i obowiązkach prawnych pewnej postaci, mamy w istocie na myśli uprawnienia i obowiązki osoby, która tą postacią się posługuje. Wskazuje na to analiza przepisu art. 21 ust. 1 Kodeksu karnego.
Oskarżyciel publiczny oznaczył oskarżonego w sposób następujący: „Arkadiusz Karbiak / Adamus Flis / Helga Zelka / Irmina Wybacz / Potomek Pawła Zanika / Sylwia Azot”; nazwiska „Arkadiusz Karbiak” i „Adamus Flis” wyróżnił pogrubieniem. Arkadiusz Karbiak jest, co powszechnie wiadome, domniemanym nazwiskiem twórcy postaci Pawła Zanika oraz innych. Na tej podstawie Sąd uznał, że oskarżonym jest osoba, która stworzyła postać (tożsamość) Adamusa Flisa, co do której oskarżyciel wyraził przypuszczenie, że jest nią Arkadiusz Karbiak, co jednakże jest nierelewantne dla rozstrzygnięcia sprawy.
Tymczasem, jakkolwiek Sąd stwierdził, że popełniono czyn zabroniony, odpowiadający typowi z art. 21 ust. 1 Kodeksu karnego, to na podstawie wyników postępowania dowodowego nie sposób przypisać sprawstwa tego czynu twórcy postaci Adamusa Flisa. Stąd zasługuje on na uniewinnienie. Należy zauważyć, że nie sposób uznać jego i twórcy postaci Helgi Zelki, Potomka Pawła Zanika, Irminy Wybacz i Sylwii Azot za współoskarżonych, bowiem oskarżyciel publiczny twierdził, że są oni jedną i tą samą osobą. Takie rozumowanie byłoby zatem wewnętrznie sprzeczne.
Wobec czego należało orzec jak w sentencji.
Sąd pragnie podnieść
de lege ferenda, że racjonalnym byłoby oddzielić normatywnie postać od jej twórcy, uznając tę pierwszą w miejsce tego drugiego za podmiot prawa. Nie tylko posłużyłoby to ściślejszemu rozgraniczeniu wyobrażonej rzeczywistości mikronacyjnej i realnej rzeczywistości pozainternetowej, ale też pozwoliłoby rozsądniej ukształtować proces karny w sprawach o kloning.
Na gruncie obowiązującego prawa, po wniesieniu oskarżenia w takiej sprawie, powstaje następująca sytuacja: według oskarżyciela publicznego wszystkie postacie, objęte aktem oskarżenia, są aliasami jednej osoby, tymczasem Sąd, obowiązany domniemywać niewinność oskarżonego, uznawać je musi za używane przez odmienne osoby. W postępowaniu może brać udział tylko osoba kierująca jedną z postaci, oznaczoną jako oskarżony (zob. wcześniejsze uwagi co do współoskarżenia), chociaż gdyby akt oskarżenia był niezasadny, to faktyczny interes w wykazaniu tego ma nie tylko ona, ale także osoby kierujące pozostałymi postaciami (które straciłyby możliwość posługiwania się nimi, być może nawet w nieograniczonej perspektywie czasowej, gdyby zapadł wyrok skazujący). Jeżeli okaże się, że tylko niektóre postaci były klonami, to jeśli nie była nią postać oznaczona jako oskarżony, zachodzi konieczność urządzenia nowego procesu; zachodzi to zresztą w przedmiotowym przypadku.
Gdyby uznać postać za odrębny podmiot prawa, stypizowane jako czyn zabroniony mogłoby być nie zachowanie człowieka, polegające na posługiwaniu się wielością postaci, ale zachowanie postaci, polegające na przynależności do człowieka, który ma już postać wcześniej wykreowaną. W takim wypadku oskarżyciel występowałby przeciwko wszystkim postaciom podejrzanym o bycie klonami, oskarżając je o współsprawstwo, co pozwalałoby uniknąć problemów nakreślonych wyżej.
POUCZENIE
Stronom przysługuje od wyroku skarga rewizyjna. Skargę rewizyjną należy wnieść w terminie 14 dni od dnia wydania wyroku, tj. do dnia 26 lutego 2018 r. włącznie. Podstawa prawna: art. 18 ustawy federalnej z dnia 22 stycznia 2018 r. o postępowaniu sądowym.
[podpis]
M. A. Schlesinger-Asketil[/podpis]
