Alfred v. Parlament Królewski

[Alfred]

Ekorre, dnia 13 czerwca 2017 r.

[bisect]Alfred
Królewski Pałac Ekhorn
Królewskie Miasto Ekorre[lim]Do
Sądu Królestwa
Pałac Sprawiedliwości
Królewskie St. M. Dreamopolis

Strony:[offset=4]1) Alfred;
2) Parlament Królewski.[/offset][/bisect]

SKARGA

Żądam stwierdzenia nieważności ustawy konstytucyjnej z dnia 8 czerwca 2017 r. o zbalansowaniu legislatywy ze względu na rażącą obrazę przepisów prawa, to jest art. 13 ust. 1 Karty Konstytucyjnej i art. 6 ust. 1a dekretu królewskiego z dnia 4 kwietnia 2016 r. o Parlamencie Królewskim, w toku postępowania ustawodawczego.

UZASADNIENIE

Dnia 20 maja 2017 r. lord Prezerwatyw Tradycja ben Radziecki przedłożył Parlamentowi Królewskiemu projekt ustawy konstytucyjnej o zbalansowaniu legislatywy. Po zakończeniu wcześniejszych stadiów postępowania ustawodawczego, dnia 3 czerwca 2017 r., Marszałek Parlamentu Królewskiego zarządził głosowanie nad tym projektem.

Dowody: 1, 2

Do dnia 8 czerwca 2017 r., godziny 23:29 głosy oddało dwunastu lordów, w tym siedmiu ZA, a pięciu PRZECIW. O ww. czasie Wicemarszałek Parlamentu Królewskiego zamknął głosowanie i podsumował je, stwierdzając, że „osiągnięto konstytucyjną większość 3/5 głosów oraz wymaganą frekwencję ponad połowy parlamentarzystów” i „Parlament Królewski przyjął projekt ustawy konstytucyjnej”.

Dowody: 1, 2

Podsumowanie to było w oczywisty sposób błędne. Jak stanowi Karta Konstytucyjna, a za nią dekret królewski o Parlamencie Królewskim, Parlament Królewski uchwala ustawę konstytucyjną większością trzech piątych głosów. Siedem dwunastych (stosunek liczby głosów ZA do liczby oddanych głosów w ogóle) to mniej niż trzy piąte. Prawdziwy wynik głosowania jest taki, że ustawa konstytucyjna o zbalansowaniu legislatywy nie została uchwalona.

Wobec czego skarga jest zasadna.

OŚWIADCZENIE
W PRZEDMIOCIE UISZCZENIA OPŁATY

Oświadczam, że od niniejszego pisma uiściłem opłatę w wysokości ustalonej art. 1 pkt 1 rozporządzenia federalnego Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 1 marca 2017 roku w sprawie ustalenia wysokości opłat od niektórych pism w postępowaniu sądowym, to jest 800 D.

[podpis]Alfred, rex[/podpis]

[Aleksander]

Przekazuję do referatu SPSK de la Ciprofloksja.

[Aleksander]

Wzywam marszałka Parlamentu Królewskiego do złożenia pisemnych wyjaśnień w sprawie w nieprzekraczalnym terminie 7 dni.

Doręczyć stronom.

[RomanoPorfavor]

Towarzysze,

Odpowiem, aby nie pozostawiać nieprzyjemnej sprawy tłumaczenia się za poprzednika kolejnemu Marszałkowi.

W kwestii merytorycznej - zaistniał spór co do błędnej interpretacji.

Brakuje mi natomiast podstawy prawnej, na postawie której Sąd Królestwa miałby orzekać w sprawie ważności głosowań Parlamentu Królewskiego, czy też ważności aktów prawnych jako takich. W Konstytucji brak unormowań, które dawałyby Sądowi uprawnienie do orzekania w takich sprawach. Jest to niewątpliwie luka - jednak takich rozmiarów, że nie da się jej wypełnić myśleniem życzeniowym "co powinno być" (art 11 ust. 2), gdyż co innym jest powoływanie się na zwyczaje czy "słuszność" w orzekaniu, a czym innym jest dodawanie sobie uprawnień na tej podstawie.

Z racji powyższego wnoszę o oddalenie powództwa.

[Aleksander]

Wyrok
w imieniu Królestwa Dreamlandu

Sąd Królestwa w składzie:
Przewodniczący: SP Aluś de la Ciprofloksja

po rozpoznaniu na rozprawie
sprawy ze skargi JKM Alfreda
przy udziale v-ce marszałka PK Prezerwatywa Tradycji ben Radzieckiego

orzeka

I. stwierdza uchwalenie ustawy konstytucyjnej z dnia 8 czerwca 2017 r. o zbalansowaniu legislatywy z rażącym naruszeniem przepisów prawa, a przez to stwierdza nieważność ustawy,
II. kosztami postanawia obciążyć Skarb Państwa.

Uzasadnienie

Skarżący skargą wniesioną w dn. 13 czerwca br. domagał się stwierdzenia nieważności zaskarżonego aktu prawnego. Odpowiedź na skargę złożona została dn. 14 czerwca br. przez Prezerwatywa Tradycję ben Radzieckiego z zachowaniem zakreślonego terminu.

Sąd zważył jak następuje:

Stosownie do przepisów art. 13 ust. 1 Karty konstytucyjnej zmian w Karcie Konstytucyjnej można dokonać w drodze [..] ustawy konstytucyjnej podjętej większością 3/5 głosów przy kworum, którego wielkość określa ustawa o Parlamencie Królewskim. Wskazać należy zatem, że Karta konstytucyjna w tym zakresie ustanawia dolny limit poparcia, jakim dana ustawa cieszyć się powinna podczas głosowania w Parlamencie Królewskim. W przedmiotowej sprawie spośród 12 oddanych głosów, jedynie 7 głosów było za. Mając na uwadze fakt, że kreska ułamkowa w notacji matematycznej oznacza dzielenie, po podzieleniu 7/12 otrzymujemy 0,58(3). Dzieląc 3/5 otrzymujemy 0,6. Łatwo jest zatem porównać te dwie wartości by stwierdzić, że ilość głosów oddanych za przyjęciem przez Parlament Królewski ustawy jest niższa, niż limit wyznaczony przez Kartę Konstytucyjną.

Sąd rozpoznając niniejszą sprawę zbadał również protokoły z głosowania jak i zapoznał się z wystąpieniami lordów. Sąd w całości podziela poglądy wyrażone przez lordów w ramach wystąpienia lorda von Witta. Nie podziela jednocześnie interpretacji przepisów dokonanej przez pełniącego wówczas obowiązki marszałka, v-ce marszałka Prezerwatywa Tradycję ben Radzieckiego. Karta konstytucyjna wyznacza minimalny limit poparcia, jaki dana ustawa musi osiągnąć, by zostać uchwalona zgodnie z przepisami tejże karty. Oznacza to, że w sytuacji oddania 12 głosów, aż 8 głosów powinno być oddanych za przyjęciem ustawy, a nie jedynie 7. Karta konstytucyjna wskazuje limit, a nie punkt, w którym dana ustawa staje się skuteczna. Zaokrąglanie zatem do pełnych jedności może mieć miejsce przy obliczaniu liczby głosów, które powinny zostać oddane za, albowiem nie jest możliwe oddanie 7,2 głosu, ale nie przy ustalaniu faktycznego poparcia jakim się dany projekt cieszy.

W odpowiedzi na skargę pojawia się zarzut dotyczący braku kognicji sądu w przedmiotowej sprawie. Stosownie do art. 11 ust. 2 Sąd Królestwa orzeka [..] w razie konieczności także na podstawie [..] zasad słuszności. W ocenie sądu taka sytuacja ma miejsce. Jakkolwiek uregulowania dotyczące właściwości sądu są niepełne i niewyczerpujące, to ne da się ukryć, że sytuacja w której obowiązywać miałby wadliwie uchwalony akt prawa powszechnie obowiązującego jest taką koniecznością. Konieczność taka istnieje niezależnie od osobistego poparcia sędziów dla zmiany, która miała zostać w wadliwy sposób wprowadzona.

Pouczam strony o prawie do wniesienia skargi rewizyjnej w terminie 14 dni od dnia wydania wyroku.