SK 2015/1/C [Mikro v. Mercurius Furlandiae]

[APRS]

Ogłoszenie wyroku z uzasadnieniem

WYROK
W IMIENIU JEGO KRÓLEWSKIEJ MOŚCI

Dnia 12 września 2015 roku

Sąd Królestwa w Izbie Generalnej w składzie:
Przewodniczący: Prezes SK król senior Artur Piotr

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 18 sierpnia – 8 września 2015 roku
sprawy SK 2015/1/C
ze skargi: Mikro
przeciwko: Koncernowi Medialnemu Mercurius Furlandiae
o: zadośćuczynienie;

orzeka, co następuje:

I. Oddala powództwo.
II. Nakazuje zwrócić powodowi ze środków Skarbu Królestwa - Sądu Królestwa 1.000 D tytułem zwrotu uiszczonej opłaty.[1]

Uzasadnienie

(1)
Pełen zapis przebiegu rozprawy dostępny jest w Pałacu Sprawiedliwości - Sala Rozpraw Izby Generalnej.

(2)
Powód, będący dreamlandzkim przedsiębiorcą, wchodzącym w skład międzynarodowej korporacji, zajmującej się m.in. udzielaniem krótkoterminowych pożyczek, po uzupełnieniu braków pozwu domagał się od pozwanego, wydawcy dreamlandzkiej gazety „Mercurius Furlandiae”, przeprosin na forum dyskusyjnym Królestwa Dreamlandu, w dziale polityka i społeczeństwo, oraz na łamach przedmiotowej gazety za kłamliwe jego zdaniem twierdzenia zawarte w artykule, jaki ukazał się na łamach wspomnianego tytułu prasowego 31 lipca 2015 roku, opatrzonym tytułem „Lichwiarze z Mikro”. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że autor tekstu określił regulamin usługi Mikropożyczka jako niezgodny z prawem, przez co naraził powoda na utratę wizerunku. Powód, dostrzegając kwestię wolności słowa wskazał jednak, że daje ona wprawdzie uprawnienia do komentowania otaczającego nas świata, również krytyki, jednakże każde oskarżenie powinno być stosownie uargumentowane. Zdaniem powoda, redakcja „Mercurius Furlandiae” nie zrobiła tego, ponieważ doskonale wiedziała o błędności własnego tekstu. W ocenie powoda, artykuł miał na celu wyłącznie obniżenie zaufania do działalności przedsiębiorstwa, w szczególności może mieć to dalekosiężne skutki, gdyż zaniepokojeni klienci zrezygnują z oferty Mikro na rzecz konkurencji, przez co powód zostanie narażony na straty.

(3)
W odpowiedzi na pozew pozwany, reprezentowany przez pełnomocnika, podniósł w pierwszej kolejności zarzut braku związku z Królestwem wskazując, że sporny artykuł prasowy dotyczył działalności podejmowanej wyłącznie na terytorium Księstwa Sarmacji, jako że dreamlandzka oferta pozwanego w zakresie mikropożyczek pojawiła się dopiero po opublikowaniu przedmiotowego artykułu. Zwrócono uwagę, że zarzut pozwu nakładałby na Sąd obowiązek dokonywania wykładni prawa Księstwa Sarmacji. Na zakończenie wyrażono pogląd, że granice wolności słowa nie zostały przekroczone, ponieważ nikogo o nic, co ważne - niesłusznie nie oskarżono. Zarzuty wobec produktu MikroPożyczki w Księstwie Sarmacji uznano za należycie uargumentowane, mające stanowić przestrogę dla tamtejszych klientów. Wskazano, że nie można z powodu realizowania misji dziennikarskiej zamykać ust dziennikarzom krytykującym działalność o - jak to zostało ujęte - podejrzanym charakterze.

(4)
Stan faktyczny ustalono następująco.
“Mercurius Furlandiae” opublikował 31 lipca 2015 roku artykuł pod tytułem “Lichwiarze z Mikro”. W artykule, po wstępnej analizie roli pieniądza w świecie wirtualnym jako przedmiotu bezpośredniej tezauryzacji, jego autor przechodzi do analizy oferty powoda w ramach jego sarmackiej działalności, polegającej na udostępnianiu krótkoterminowych pożyczek oprocentowanych według stopy 10 % za okres dwutygodniowy. Autor artykułu dokonuje przeliczenia odsetek na okres roczny, wskazując na wysokość 260 %, następnie zaś przeprowadza następujące rozumowanie: taka wysokość stopy odsetkowej jest lichwą. Lichwa stanowi wyzysk. Wyzysk jest formą kradzieży. Kradzież jest w Sarmacji przestępstwem. “[T]en kto oskarżywszy przedsiębiorców z Mikro o kradzież udowodniłby w sądzie, że tej wysokości stopa procentowa jest stopą lichwiarską mógłby zobaczyć Siergiusza Asketila – strażnika sarmackiej praworządności – w więzieniu.”. Następnie autor artykułu sugeruje pożyczkobiorcom, by spłacali jedynie kwotę główną, bez odsetek, jako że ich żądanie “stanowić może działalność przestępczą”.

(5)
Mając na względzie zgromadzony w toku przewodu sądowego materiał procesowy oraz obowiązujące prawo Sąd Królestwa zważył, kierując się utrwaloną w dreamlandzkim porządku ustrojowym zasadą precedensu, co następuje.

(5.A)
W pierwszej kolejności wypada odnieść się do zarzutu niewłaściwości Sądu. Zarzut pozwanego jest chybiony. Pozwany jest podmiotem zarejestrowanym w Królestwie Dreamlandu. jest to zatem klasyczna sytuacja, w której sądy dreamlandzkie obowiązane są sprawować swoją jurysdykcję skoro każdy, kto podlega prawom Królestwa, jednocześnie podlega jego sądownictwu. Skoro zatem badana ma być kwestia ewentualnej odpowiedzialności podmiotu dreamlandzkiego, oczywistą jest jurysdykcja sądów dreamlandzkich.

Wbrew opinii pozwanego, za właściwością sądów dreamlandzkich przemawia również fakt, że do działania, które ma być podstawą odpowiedzialności, doszło na terytorium Królestwa, tak jak musi ono być rozumiane w warunkach wirtualnych. Właśnie to, że chodzi o artykuł prasowy opublikowany w periodyku ukazującym się na terenie Królestwa Dreamlandu, jest drugim, niezależnym łącznikiem, przemawiającym za właściwością dreamlandzkiego sądownictwa.

Natomiast tak silnie akcentowane przez pozwanego miejsce powstania szkody, jakkolwiek może być również samodzielnym łącznikiem, nie może być uznawane za znoszące właściwość sądów dreamlandzkich czy to z racji przynależności państwowej pozwanego, czy też z racji miejsca czynu.

(5.B)
Wydaje się, że pozwany upatruje głównej przyczyny braku zasadności powództwa w tym, że - jak twierdzi - artykuł nikogo o nic nie oskarżył, a jest jedynie opinią wyrażoną w trybie przypuszczającym.

Nie można w tym zakresie nie zauważyć, że autor artykułu nie używa trybu przypuszczającego co do punktu wyjściowego prezentowanego przez siebie rozumowania. Stwierdza wprost, że oferta powoda to przejaw lichwy. Dalsze elementy prowadzonego rozumowania zostały natomiast ukształtowane tak, by możliwie jasno dokonać oceny prawnej zachowania, jednakże w warstwie językowej ze znacznym staraniem o wykluczenie możliwości przypisania iż autor przedstawionego rozumowania cokolwiek przesądza.

Powyższe jest oczywiste dla każdego prawnika, podobnie jak błędność przedstawionego rozumowania. Trzeba jednak zauważyć, że artykuł nie był adresowany do prawników, lecz do przeciętnego odbiorcy. Przeprowadzając test wedle takiego kryterium należy przyjąć, że powód ma rację twierdząc, że w powszechnym odbiorze autor artykułu przedstawił działalność powoda jako niezgodną z prawem.

(5.C)
Przedstawiona wyżej konstatacja nie gwarantuje jednak powodowi wygrania sprawy. Pozwany powołał się trafnie na obronę wynikającą z zasady wolności słowa, w kontekście artykułu prasowego.

Wolność słowa jest dobrem szczególnie cennym w warunkach państwa wirtualnego. Należycie rozumiana, jest warunkiem jego funkcjonowania, które w znaczącej mierze polega wszak na ścieraniu się różnych wizji, opinii i projektów. Zycie państwa wirtualnego toczy się przede wszystkim w sferze komunikacji między jego uczestnikami. Aby taka rzeczywiście miała miejsce, niezbędne jest zagwarantowanie optymalnej przestrzeni komunikacji, pozwalającej na możliwie swobodną wymianę myśli.

Tradycyjnie, szczególną rolę w budowaniu owej przestrzeni komunikacji odgrywa prasa. Niezależnie od oceny działalności poszczególnych tytułów prasowych, jej wartość jako całości przejawia się w naturalnej skłonności do transferu myśli od jednostki do opinii publicznej, a także wiadomości, w tym samym kierunku. Jak każda działalność ukierunkowana na - mniej lub bardziej świadome - kształtowanie opinii publicznej, działalność prasowa budzi i budzić będzie niejednokrotnie kontrowersje. Ale tylko w ten sposób możliwy jest rozwój - przez ułatwienie przebijania się do opinii publicznej opinii być może obecnie niewygodnych, ale kto wie, czy w przyszłości nie będących takim samym dogmatem jak te, na których opieramy nasze dzisiejsze funkcjonowanie. Nie jest i nie może być rolą sądów blokowanie tego transferu myśli.

(5.D)
Nie oznacza to jednak całkowitego pozostawienia prasy samej sobie. Jak pokazują współczesne doświadczenia, zdolność prasy do samoregulacji, nie tylko w naszej sferze językowej, budzi poważne wątpliwości. Nie sposób również nie zauważyć, że wyłączenie sądowej kontroli działalności podejmowanej na łamach prasy, prowadziłoby w prostej linii do równie nieakceptowalnego pozbawienia osób, których dotyczą artykuły prasowe, prawa do sądu.

Należy jednak dać prymat pozasądowym formom rozstrzygania sporów na tle prasowym, ze szczególnym uwzględnieniem instytucji sprostowania, a więc żądania opublikowania tekstu prostującego nieścisłości w pierwotnym materiale prasowym. W warunkach państwa wirtualnego nie wydaje się przy tym konieczne tak silne ograniczanie sprostowania wyłącznie do okoliczności faktycznych, lecz może ono dotyczyć nieco szerzej rozumianej polemiki zwłaszcza w tych sytuacjach, gdy mamy do czynienia z wyrażeniem opinii, aniżeli relacją o faktach. Dopiero odmowa publikacji tak rozumianego sprostowania, podlegająca ocenie pod kątem zasadności odmowy, winna być przedmiotem badania w postępowaniu sądowym.

(5.E)
W okolicznościach niniejszej sprawy, powód nie twierdził jakoby ubiegał się o zamieszczenie sprostowania. Zważywszy przedstawioną wyżej argumentację, powództwo oddalono jako przedwczesne, wobec niewykorzystania możliwości wszczęcia procedury sprostowania.

(-) Artur Piotr, RS.
Prezes Sądu Królestwa

[Alfred]

APELACJA

Reprezentując Mikro, przedsiębiorstwo zarejestrowane w Centralnym Rejestrze Instytucji i Przedsiębiorstw pod NIFI B45769, z siedzibą w Gedanii (Domena Królewska), korzystając z prawa przysługującego ww. przedsiębiorstwu na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy federalnej o sądownictwie z dnia 10 sierpnia 2008 roku, składam niniejszym odwołanie od wyroku Sądu Królestwa w sprawie SK 2015/1/C z dnia 19 września 2015 roku, ogłoszonego z uzasadnieniem dnia 4 października tegoż roku.

Jednocześnie wnioskuję o zwolnienie z obowiązku wniesienia opłaty za apelację, na podstawie art. 52 ust. 1 ustawy federalnej o sądownictwie.

UZASADNIENIE APELACJI

Uznając powództwo przedsiębiorstwa Mikro za "przedwczesne" i oddalając je z tego względu, sąd pierwszej instancji postąpił w sprzeczności z art. 2 ust. 1 ustawy federalnej o sądownictwie, który stanowi, iż "każdy podmiot może wystepować o ochronę swoich praw przed sąd dlań właściwy". Sąd nie jest kompetentny, by uzależniać tę możliwość od podjęcia przez pokrzywdzonego innych kroków — w przedmiotowej sprawie próby rozwiązania sporu na drodze pozasądowej.

Co więcej, w tej konkretnej sprawie sąd pierwszej instancji winien był dostrzec, że żądanie sprostowania od pozwanego byłoby niecelowe. Daniel markiz von Witt, reprezentujący Koncern Medialny Mercurius Furlandiae w sprawie, publicznie wyraził przekonanie, że pozew przedsiębiorstwa Mikro jest "oparty na kłamstwie" (http://dreamland.net.pl/forum/viewtopic.php?f=24&t=4644); w toku rozprawy kilkukrotnie odrzucał żądanie przeprosin pod adresem powoda jako niezasadne.

Wreszcie należy zauważyć, że — gdyby nie wpłynęło niniejsze odowłanie — sprawa artykułu "Lichwiarze z Mikro" stałaby się rzeczą osądzoną, a co za tym idzie, przedsiębiorstwo Mikro pozbawione zostałoby możliwości dochodzenia swych praw choćby i po wyczerpaniu drogi pozasądowej.

UZASADNIENIE WNIOSKU O ZWOLNIENIE Z OPŁATY

Żaden z pracowników Mikro nie posiada na chwilę obecną konta, a co za tym idzie, także i środków na wniesienie opłaty, w systemie informatycznym Królestwie Dreamlandu. Jednocześnie zbliżający się koniec terminu odwołania przesądza o braku możliwości ich reaktywacji na czas.

(—) Martin hr. Schlesinger-Asketil

[APRS]

ZARZĄDZENIE
PREZESA SĄDU KRÓLESTWA

I. Apelację powoda przyjąć jako wniesioną w terminie.

II. Stwierdzić brak obowiązku uiszczenia opłaty od apelacji.

III. Apelację skierować do rozpoznania w Izbie Apelacyjnej Sądu Królestwa, sygnatura: SK 2015/1/Ca [Mikro v Mercurius Furlandiae].


(-) Artur Piotr, RS.
Prezes Sądu Królestwa

[APRS]

ZARZĄDZENIE
PREZESA SĄDU KRÓLESTWA

I. Stwierdzić niemożność rozpoznania apelacji przez Sąd Królestwa w składzie sędziowskim.

II. Przedstawić akta Jego Królewskiej Mości celem rozpoznania apelacji.

(-) Artur Piotr, RS.
Prezes Sądu Królestwa

[Alfred]

Wasza Królewska Mość,

Kiedy można spodziewać się podjęcia jakichkolwiek czynności w sprawie?

(—) Martin hr. Schlesinger-Asketil,
reprezentant przedsiębiorstwa Mikro

[Siergiusz Asketil]

Wasza Królewska Mość,

Pokładam nadzieje, że pewne standardy zostaną jednak dotrzymane.

[Siergiusz Asketil]

Pozwolę sobie raz jeszcze przypomnieć o sprawie.

[Edward II]

Podjąłem w tej sprawie pewne kroki. Efekty - niebawem. Proszę jeszcze o odrobinę cierpliwości.

• (-) Edward II, r

[Alfred]

Wasza Królewska Mość,

chciałbym powiedzieć, że to jest już groteskowe.

[Edward II]

Dziękuję za tę refleksję. Nie jestem pewien, czy i w jakim stopniu śledzi Pan sytuację w Królestwie, więc gwoli krótkiej informacji - Prezes Sądu Królestwa zakończył w styczniu aktywność w mikroświecie. Lord Senator JKW Marcin Mikołaj, którego zgodnie z dekretem o sądownictwie zamierzałem włączyć w skład Sądu w charakterze sędziego orzekającego w tej sprawie - również.

Sam nie zamierzam i nie mogę wchodzić w rolę arbitra w sprawie, w której stroną jest, koniec końców, Lord Kanclerz Dworu Królewskiego. Dopiero takie rozwiązanie było „groteskowe".

Nie ukrywam, że liczyłem na zupełnie inny obrót rzeczy i jestem tą sytuacją, oględnie mówiąc, rozczarowany. Nie chcę pozostawiać żadnego marginesu na nadzieję i tym samym nadwerężać Pańskiej cierpliwości - sprawa nie zostanie rozpoznana w dającej się sensownie prognozować przyszłości.

• (-) Edward II, r.

[Daniel von Witt]

Wasza Królewska Mość,
Wasza Ekscelencjo,

chciałbym tutaj zakomunikować, że Koncern Medialny Mercurius chcąc doprowadzić sprawę do końca w sposób polubowny wyszedł z taką propozycją do Mikro w grudniu zeszłego roku właśnie z uwagi na drożność systemu sądowego Królestwa. Niestety nie uzyskałem jak dotychczas informacji w sprawie, czy propozycja została przyjęta czy też odrzucona, gdyż jak widać zarząd Mikro wciąż się naradza. Chcę podkreślić, że propozycja jest wciąż aktualna, tylko jak widać przepływ informacji w samym Mikro jest słaby, więc zarzuty kierowane pod adresem Sądu Królestwa są częściowo chybione, gdyż dotyczą również sprawności działania zarządu Mikro.

(-) Daniel diuk von Witt
Koncern Medialny Mercurius

[Alfred]

Wasza Królewska Mość,

są mi znane problemy, z jakimi boryka się Królestwo Dreamlandu. Zaglądam stosunkowo regularnie. Tym niemniej, z oczywistych przyczyn, nie zachwyca mnie to, że oczekuję na jakiekolwiek czynności już prawie siedem miesięcy. Mam nadzieję, że częstotliwość moich przypomnień nie nadwyręża niczyjej cierpliwości.

Nie widzę sensu w próbach polubownego rozwiązania sprawy. Pozew Przedsiębiorstwa Mikro został określony przez diuka von Witta jako oparty na kłamstwie; poddał on też pod rozwagę społeczności dreamlandzkiej, czy nie byłoby dobrze, gdyby za złożenie takiego pozwu mojego ojca (albo kogoś innego) można było spałować. Obawiam się, że wobec tak radykalnej postawy reprezentanta Koncernu Mercurius próba powrotu do tej kwestii przyniosłaby skutki odwrotne od zamierzonych.

[Daniel von Witt]

Panie Pełnomocniku,

propozycja ugodowego załatwienia sprawy miała na celu wyjść naprzeciw zarówno Mikro jak i dreamlandzkiemu wymiarowi sprawiedliwości. Bynajmniej ugoda nie jest potrzebna Koncernowi Medialnemu Mercurius, który w pierwszej instancji wygrał, więc nie powinno nam zbytnio zależeć na tym, aby sprawa dobiegła już końca, i szkoda, że Mikro nie jest w stanie tego docenić. Co więcej, nie jest skłonne do porozumienia, co myślę nie pozostanie bez wpływu na losy postępowania apelacyjnego. Argumentację jednakże lepiej jest zostawić, gdy pojawi się sędzia mogący rozpatrzyć upartą apelację Mikro.

(-) Daniel diuk von Witt
Koncern Medialny Mercurius

[Alfred]

Dreamopolis, dnia 26 grudnia 2016 r.

Z A R Z Ą D Z E N I E

Na podstawie art. 4 ust. 3 i art. 15 ust. 3 dekretu królewskiego z dnia 3 maja 2015 r. o sądownictwie wyznacza się do orzekania w II instancji w sprawie z powództwa Mikro przeciwko Koncernowi Medialnemu Mercurius Furlandiae o ochronę dóbr osobistych (sygn. SK 2015/1/C) skład następujący: sędziego pokoju Krzysztofa diuka Jazłowieckiego.

[offset=50]

(—) Schlesinger-Asketil
PREZES SĄDU KRÓLESTWA

[/offset]

[Oskar ben Grozny Witt]

Ta sprawa ciągnie się ponad rok. Panowie co jest?

[KJazłowiecki]

ZARZĄDZENIE
z 27 grudnia 2016 roku

I. Otworzyć rozprawę.

II. Udzielić pozwanemu terminu 7 dni na udzielenie odpowiedzi na apelację.

III. Pouczyć publiczność, że w czasie trwania rozprawy głos może zabierać jedynie Sąd oraz strony i inne osoby na wezwanie Sądu.

IV. Dalsze czynności podjąć po udzieleniu odpowiedzi na apelację albo bezskutecznym upływie terminu wyznaczonego w pkt. II.

(-) Krzysztof diuk Jazłowiecki SP

[Daniel von Witt]

Wysoki Sądzie,

z akt sprawy jasno wynika, że żądania powoda nie zostały udowodnione, a tym samym Mercurius nie musi przeprosić Mikro za rzekome oskarżanie tego przedsiębiorstwa o prowadzenie działalności przestępczej na terytorium Księstwa Sarmacji. Przypomnę, że nie chodzi tutaj o Królestwo Dreamlandu, gdyż oferta pożyczek z Mikro pojawiła się w Królestwie dopiero po opublikowaniu artykułu "Lichwiarze z Mikro". Do poparcia mojej tezy można podejść dwojako.

Po pierwsze w sposób, który już prezentowałem w postępowaniu I instancji, tj. w artykule został przedstawiony następujący ciąg: lichwa to forma wyzysku, wyzysk to forma kradzieży, a kradzież to przestępstwo w Księstwie Sarmacji, więc jeśli osoba czująca się poszkodowaną udowodni przed sądem, że odsetki od mikropożyczek były złodziejskie to dopiero wówczas będzie można mówić o tym, że Mikro prowadziło działalność przestępczą. Ja w swoim artykule twierdziłem, że prowadziło działalność lichwiarską, stosując wysokie odsetki od swoich pożyczek. Niestety (albo i nie, zależy czy patrzymy na sprawę pod kątem tego procesu czy aktywności gospodarczej Mikro w Sarmacji) dla powoda działalność lichwiarska to nie to samo co działalność przestępcza w Księstwie Sarmacji. Dlaczego, dlatego, że jak również przyznał sam powód, zjawisko lichwy nie jest dotykane przez sarmackie prawo w żaden sposób. Nie ma w nim również jego definicji, którą można sobie jednak samodzielnie sprawdzić tak jak wiele innych definicji, które w systemach prawnych, nie tylko Sarmacji, nie występują. A więc nazwanie przedsiębiorców z Mikro lichwiarzami nie równa się nazwaniem ich przestępcami, czego w artykule odnaleźć nie sposób. Dopiero osoba poszkodowana aktywnością Mikro musiałaby to wykazać przed sądem, a sąd zrozumieć logiczny związek między lichwą a przestępstwem kradzieży. Takiej sprawy jednak w sarmackim Trybunale nie można spotkać do dnia dzisiejszego, więc aktywność Mikro nie jest przestępstwem. Z drugiej zaś strony możemy nawet przyjąć sposób argumentacji powoda, jakoby brak definicji lichwy skłaniał do zerwania ciągu wykazanego w artykule. Ale wtedy ten proces staje się tym bardziej bezprzedmiotowy.

W związku z powyższym wnoszę o odrzucenie apelacji.

(-) Daniel ax. von Witt
Koncern Medialny Mercurius

[KJazłowiecki]

ZARZĄDZENIE
z dnia 3 stycznia 2017 roku

I. Przyjąć odpowiedź na apelację jako złożoną w terminie.

II. Wyznaczyć stronom termin 3 dni na złożenie oświadczeń końcowych w sprawie.

III. Dalsze czynności podjąć po złożeniu oświadczeń końcowych albo bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu.


(-) Krzysztof diuk Jazłowiecki SP

[Daniel von Witt]

Wysoki Sądzie,

nie mam więcej nic do dodania. Wnoszę o odrzucenie apelacji również z tego powodu, że powód nie stawił się na rozprawie i nie raczył zabrać głosu. Najwidoczniej dla Mikro nie jest to już sprawa warta uwagi, dlatego wierzę, że Sąd to uwzględni i oddali apelację.

(-) Daniel ax. von Witt

[Alfred]

Wysoki Sądzie,

pragnę jedynie zwrócić uwagę, że nie ma racji pozwany twierdząc, że „powód nie stawił się na rozprawie i nie raczył zabrać głosu”. Sąd nie udzielił mi wcześniej głosu, toteż nie zabierałem go. Teraz oświadczam, że Mikro w dalszym ciągu jest zainteresowane uzyskaniem takiego rozstrzygnięcia, jakiego żądało przed rokiem.

Martin Schlesinger-Asketil