Re: Goniec Nr/4 - "To w Dreamlandzie toczy się życie..." - wywiad z Alusiem de la Ciprofloksją
: 29 mar 2020, 10:45
Bynajmniej. To powszechny w Polsce problem, że ludzie uważają, iż należą do wyższej klasy społecznej, niż jest to w istocie. Najjaskrawiej to widać na przykładzie korpoludków oraz urzędników tzw. liniowych. Owszem, nie wykonują pracy fizycznej, ale też ciężko mówić, by wykonywali pracę umysłową. Bo czy przeklepywanie faktur do komputra, albo przybijanie prezentaty na wpływającej korespondencji to praca umysłowa? Czy taka osoba należy do klasy średniej? Moim zdaniem nie. To są zwyczajni robotnicy umysłowi, często całkiem dobrze opłacani, ale to samo dotyczy robotników fizycznych. Starczy powiedzieć ile trzeba zapłacić hydraulikowi za prostą robotę polegającą na podłączeniu muszli klozetowej. Czy jednak status materialny, wyższy na tle wielu pracowników umysłowych, ma rozstrzygać o tym, że należy on do klasy średniej?
Moim zdaniem kryterium majątkowe czy ekonomiczne wcale nie jest jedynym, które należy brać pod uwagę. Członek klasy średniej powinien charakteryzować się pewnym etosem oraz pewnym kapitałem kulturowym. W sytuacji, gdy w 1945 roku wszystkie pionki zostały cofnięte na start rozerwał się ten związek majątku z kapitałem kulturowym. Po 1989 r. powstawały różne przedsiębiorstwa, często dość dynamicznie się rozwijające, zaś ich właściciele zaczęli majątkowo zbliżać się do klasy wyższej. Tym niemniej mając wątpliwą przyjemność poznawania takich ludzi zauważam, że często brakuje im podstawowej wiedzy, która w normalnych warunkach jest przekazywana w domu przez rodziców swoim dzieciom. Ilu zamożnych ludzi w Polsce interesuje się formami sztuki wysokiej? Ilu z nich faktycznie interesuje się tego typu wydarzeniami kulturalnym, a ilu na nie przychodzi, bo tak wypada?
Podam przykład takiego zachowania. Niedawno, jeszcze przed ogłoszeniem ograniczeń w zw. z kwarantanna, w Krakowie gościł Moscow City Balet. Miałem przyjemność być widzem tego widowiska. W trakcie spektaklu notoryczne było klaskanie (czego robić się nie powinno, gdyż klaszcze się na zakończenie aktu oraz całego spektaklu), w trakcie antraktu zamiast dyskutować na temat występu, odbywały się frywolne rozmowy oraz peregrynacje do bufetu. Przed samym spektaklem nieliczni zakupili program i zadali sobie trud jego przeczytania. Zaś po zejściu artystów ze sceny większość tłumnie ruszyła do wyjścia, zamiast pozostać na fotelach i dyskutować z sąsiadami o dopiero co obejrzanym spektaklu. To są niuanse, ale tak się nie zachowuje klasa średnia.