Wysoka Izbo,
w imieniu Jej Królewskiej Mości Karoliny Aleksandry, przedkładam Izbie projekt ustawy zmieniającej Kartę Konstytucyjną, dotyczącej przede wszytkim spraw regencji oraz szczególnej prawnej odpowiedzialności osób sprawujących naczelne urzędy państwowe:
w imieniu Jej Królewskiej Mości Karoliny Aleksandry, przedkładam Izbie projekt ustawy zmieniającej Kartę Konstytucyjną, dotyczącej przede wszytkim spraw regencji oraz szczególnej prawnej odpowiedzialności osób sprawujących naczelne urzędy państwowe:
Kształt instytucji regencji (w jej najbardziej typowej postaci, tj. regencji ustanowionej przez Króla jako jego tymczasowe zastępstwo), ustalony Kartą Konstytucyjną w jej obowiązującym brzmieniu, jest bez wątpienia niedoskonały. Ustawa zasadnicza bowiem: 1) wymaga ustanowienia regencji na czas określony, nie biorąc pod uwagę możliwości, że przyczyny niemożności osobistego wykonywania władzy królewskiej przez monarchę przedłużą się; 2) nie dozwala, aby regencja trwała ponad 90 dni, co powoduje potencjalny paraliż władzy publicznej w przypadku, gdyby po tym czasie Król nie powrócił rzeczywiście na tron; 3) nie przewiduje możliwości stwierdzenia opróżnienia tronu w sytuacji opisanej w punkcie poprzednim.Art. 1. W Karcie Konstytucyjnej z dnia 9 lutego 2016 r., zwanej dalej „Kartą Konstytucyjną”, wprowadza się następujące zmiany:USTAWA
z dnia …
o zmianie Karty Konstytucyjnej1) w art. 8 uchyla się ust. 6;
2) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu:„Art. 8a. [Regencja; opróżnienie tronu]
1. Król może powołać regenta albo radę regencyjną do wykonywania, w jego imieniu, jego uprawnień i obowiązków.
2. Sąd, na wniosek Parlamentu Królewskiego, powołuje regenta albo radę regencyjną, jeśli Król zaniechał wykonywania swoich uprawnień i obowiązków bez ustanowienia regencji.
3. Sąd, na wniosek Parlamentu Królewskiego, stwierdza opróżnienie tronu, jeśli regencja ustanowiona w trybie ust. 1 lub 2 trwa ponad 90 dni.
4. Nie można stwierdzić opróżnienia tronu, jeśli Król zniósł już regencję.”;3) w art. 11:a) uchyla się ust. 5,
b) po ust. 5 dodaje się ust. 5a — 5c w brzmieniu:„5a. Sędziowie i sędziowie pokoju są niezawiśli i w wykonywaniu swojego urzędu podlegają wyłącznie Karcie Konstytucyjnej.
5b. Sędzia nie może być członkiem partii politycznej.
5c. Sędzia może być usunięty z urzędu tylko wyrokiem Sądu Królestwa, wydanym z ważnej przyczyny, na podstawie ustawy lub dekretu. Bez zgody Sądu Królestwa urzędujący sędzia nie może być pociągnięty do odpowiedzialności karnej, nie może też toczyć się przeciw niemu postępowanie karne.”;4) uchyla się art. 12;
5) po art. 12 dodaje się art. 12a′ i 12b′ w brzmieniu:„Art. 12a′. [Odpowiedzialność konstytucyjna Króla; immunitety królewskie]Art. 2. 1. Zobowiązuje się Króla do sporządzenia tekstu skonsolidowanego Karty Konstytucyjnej, z pominięciem przepisów uchylonych i wprowadzeniem ciągłości numeracji przepisów obowiązujących.
1. Król odpowiada tronem przed sądem za naruszenie Karty Konstytucyjnej, ustawy lub dekretu, popełnione w zakresie panowania lub w związku z nim, albo za popełnienie przestępstwa, z oskarżenia Parlamentu Królewskiego.
2. Parlament Królewski rozważa postawienie Króla w stan oskarżenia na wniosek trzeciej części członków Parlamentu Królewskiego. Od złożenia wniosku, aż do jego odrzucenia albo prawomocnego osądzenia sprawy, ustąpienie z tronu jest wyłączone.
3. Parlament Królewski uchwala postawienie Króla w stan oskarżenia większością co najmniej trzech piątych głosów liczby członków Parlamentu Królewskiego, jednocześnie wyznaczając ze swojego grona oskarżyciela lub oskarżycieli oraz powołując regenta albo radę regencyjną. Tak ustanowiona regencja trwa aż do prawomocnego osądzenia sprawy.
5. O odpowiedzialności Króla sąd orzeka w imię wspólnoty obywateli dreamlandzkich.
6. Król nie podlega żadnej innej odpowiedzialności prawnej. Panujący Król nie może być pociągnięty do żadnej odpowiedzialności prawnej, nie może też toczyć się przeciw niemu postępowanie, do tego zmierzające.
Art. 12b′. [Odpowiedzialność konstytucyjna członków rządu]
1. Premier Rządu Królewskiego odpowiada przed sądem za naruszenie Karty Konstytucyjnej, ustawy lub dekretu, popełnione w zakresie urzędowania albo w związku ze sprawowanym urzędem, z oskarżenia Króla albo Parlamentu Królewskiego; tak samo minister.
2. Parlament Królewski uchwala postawienie Premiera Rządu Królewskiego albo ministra w stan oskarżenia większością co najmniej trzech piątych głosów, jednocześnie wyznaczając ze swojego grona oskarżyciela lub oskarżycieli.
3. Uznając oskarżenie, sąd składa oskarżonego z urzędu. Nie stoi to na przeszkodzie orzeczeniu innych środków, przewidzianych ustawą lub dekretem.”.
2. Nadto zobowiązuje się Króla do sporządzenia tekstów jednolitych aktów prawodawczych, o których mowa w art. 6 ust. 6 Karty Konstytucyjnej, o ile odsyłają one do przepisów Karty Konstytucyjnej, z uwzględnieniem zmian w tych odesłaniach, koniecznych z powodu sporządzenia tekstu skonsolidowanego Karty Konstytucyjnej.
3. Tekst skonsolidowany i teksty jednolite, o których mowa w ust. 1 i 2, Król ogłasza w państwowym publikatorze urzędowym najpóźniej 14. dnia od wejścia w życie niniejszej ustawy, choćby jeszcze przed jej wejściem w życie.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 21 dni od dnia ogłoszenia.
Na gruncie przedłożenia, regencja zawsze jest w zasadzie bezterminowa, a więc trwa aż do jej zniesienia przez Króla. Górna granica czasu jej trwania, wynosząca 90 dni, zostaje utrzymana, jednak jej przekroczenie nie powoduje wygaśnięcia regencji, a możliwość sądowego stwierdzenia opróżnienia tronu, co następuje na wniosek Izby. Możliwość ta odpada, gdyby Król zniósł już regencję, choćby istotnie przekraczającą limit długości jej trwania. Instytucja ta służy bowiem przede wszystkim ochronie ciągłości władzy państwowej; w takim przypadku nie urzeczywistnia się jej uzasadnienie aksjologiczne. W każdym razie dopóki Król nie powróci na tron albo jego opróżnienie nie zostanie sądowo stwierdzone, ciągłość władzy państwowej zapewnia nieprzerwane urzędowanie Regenta albo Rady Regencyjnej.
Przewidziana jest również możliwość, że Król mógłby faktycznie zaniechać wykonywania władzy królewskiej, a nie ustanowić regencji; taki przypadek, dotyczący króla seniora TomBonda, stanowi wszak nader istotną część naszej historii. W takim wypadku, również z wniosku Izby, następuje sądowe ustanowienie regencji.
Regencja ustanowiona sądowo jest traktowana tak samo jak ustanowiona przez Króla. Jest to o tyle uzasadnione, że konstytucyjnie Król jest gwarantem ciągłości władzy państwowej, a Sąd Królestwa orzeka w jego imieniu. Natomiast ogólna zasada sprawowania wymiaru sprawiedliwości w imię królewskie doznaje wyjątku przy stwierdzaniu opróżnienia tronu; w tym przypadku Sąd czerpie legitymację od suwerena — wspólnoty obywateli dreamlandzkich.
Zauważyć trzeba, że regulacja ustawy czerpie w tym zakresie z tradycji dreamlandzkiego prawodawstwa. Opróżnienie tronu wskutek nadmiernego przedłużenia się regencji, wprawdzie w innej formule, przewidywała już konstytucja z 2002 r. (art. 32). Możliwość sądowego ustanowienia regencji (określonego niezbyt trafnie sądowym stwierdzeniem regencji) została zaś wprowadzona do dreamlandzkiego prawa konstytucyjnego dekretem JKW Artura Piotra Wielkiego z 2004 r.
***
Zasady „odpowiedzialności karnej i konstytucyjnej władz” statuuje, w obecnym stanie prawnym, art. 12 Karty Konstytucyjnej. Przepisy jego są niezbyt szczęśliwie sformułowane i nie przystają do obecnego brzmienia ustawy zasadniczej, ukształtowanego przez liczne od lutego 2016 roku nowelizacje.Podstawowym problemem jest, że przewidziany nimi, szczególny reżim odpowiedzialności rozciągnięty jest nie tylko na monarchę i członków rządu, ale i na członków Izby. Mogło to być po części uzasadnione, gdy Kartę uchwalano, jako iż wówczas dopuszczała ona ustanowienie parlamentu wybieranego, jednak obecnie, po utrwaleniu formuły Izby jako zgromadzenia ludowego reformą konstytucyjną z lipca zeszłego roku, rozwiązanie takie jest absurdalne, bowiem ów szczególny, przynajmniej z założenia, reżim odpowiedzialności dotyczy w istocie znakomitej większości obywateli przejawiających jakąkolwiek aktywność w życiu zbiorowym.
Zauważyć należy, że w polskiej, jak i ogólnie w zachodniej tradycji prawnej podstawą odpowiedzialności konstytucyjnej jest delikt konstytucyjny, a więc naruszenie konstytucji lub ustawy, dokonane przez osobę zaliczającą się do najwyższych urzędników państwowych, pozostające w związku ze sprawowanym przez nią urzędem; czy to mieszczące się w zakresie jego urzędowania, czy popełnione niejako przy użyciu sprawowanego urzędu. Odpowiedzialność karna w ramach odpowiedzialności konstytucyjnej ma na ogół charakter wyłącznie akcesoryjny, tzn. egzekwuje się ją, jeżeli delikt konstytucyjny jest jednocześnie przestępstwem. Tymczasem na gruncie Karty Konstytucyjnej w brzmieniu obowiązującej przesłanką odpowiedzialności konstytucyjnej jest każde naruszenie Karty Konstytucyjnej lub ustawy albo przestępstwo (co we wcześniejszym pojęciu z konieczności się zawiera). Jest to szczególnie niebezpieczne w zestawieniu z dyspozycją art. 12 ust. 4 Karty Konstytucyjnej, który za ww. naruszenia przewiduje sankcję bezwzględnie oznaczoną „zwolnienia z zajmowanej funkcji”. Potencjalnie więc choćby i uchybienie terminowi sądowemu, jako uchybienie ustawowemu obowiązkowi, mogłoby stać się powodem usunięcia „sprawcy” ze sprawowanego urzędu.
Problematyczne okazuje się także ustalenie, czy tak ukształtowana odpowiedzialność konstytucyjna ma charakter wyłączny, czy konkurencyjny; to znaczy, czy osobę poddaną reżimowi tej odpowiedzialności może pomimo to oskarżać prokurator, czy też jest to uprawnieniem li i jedynie „grupy obywateli”. Problem ten zyskuje szczególną doniosłość na tle wyżej wspomnianego nadzwyczaj szerokiego zakreślenia kręgu osób odpowiedzialnych konstytucyjnie. Język przepisu kazałby przyjąć tezę, że jest to odpowiedzialność wyłączna. W odniesieniu do członków Parlamentu Królewskiego przeciw takiemu rozwiązaniu przemawia jednak wykładnia systemowa i funkcjonalna; z jednej strony stanowiłoby to nieuprawnione zróżnicowanie sytuacji wobec prawa niektórych podmiotów (sprzeczne z zasadą równości wobec prawa, wyrażoną w art. 4 ust. 1 Karty Konstytucyjnej), z drugiej — rodziłoby poważne problemy w normalnym funkcjonowaniu państwa, co trudno uznać za cel przyświecający ustrojodawcy. Jednak także przyjęcie odpowiedzialności konstytucyjnej jako jedynego trybu ścigania przestępstw, popełnionych przez premiera i ministrów, musi zdawać się nieuzasadnione.
Wreszcie zauważyć należy, że pojęcie „grupy obywateli”, którym przepisy art. 12 Karty Konstytucyjnej się posługują, jest pojęciem nieostrym, a przepisy ustaw nie dookreślają, jakiej liczebności grupie obywateli przysługuje legitymacja procesowa w sprawach z zakresu odpowiedzialności konstytucyjnej.
Przedłożenie wprowadza nowy, całkowicie odmienny reżim odpowiedzialności osób zajmujących naczelne urzędy państwowe. Członków Izby zaś w ogóle spod niego wyłącza.
Odpowiedzialność konstytucyjna monarchy ma charakter zupełny i wyłączny. Przesłankami jej są zarówno delikt konstytucyjny, jak i każde przestępstwo. Inne naruszenia prawa nie należą do jej przesłanek. Zakres monarszej odpowiedzialności ulega ograniczeniu do utraty tronu. Jednocześnie nie można Króla pociągnąć do żadnej innej odpowiedzialności prawnej za czyny z okresu panowania. Znajduje to uzasadnienie zarówno w szczególnej roli ustrojowej monarchy, jako źródła sprawiedliwości, jak i w samej godności tronu. Króla obejmuje też immunitet procesowy, to znaczy choćby podlegał on odpowiedzialności za czyn popełniony poza okresem panowania, nie może być do niej pociągnięty ani nie może toczyć się zmierzające do tego postępowanie, póki zasiada on na tronie. Ze względów wcześniej wymienionych, jak i z uwagi na zasadę sprawowania wymiaru sprawiedliwości w imię królewskie, należy bowiem dążyć do jak największego ograniczenia zakresu sytuacji, w których panujący Król może być sądzony. Podkreślić natomiast należy, że przepisy ustawy nie wyłączają postępowania przed sądem, skierowanego na ustalenie legalności aktu urzędowego monarchy. W takim wypadku Sąd Królestwa, orzekając w imię monarchy, niejako ponownie rozważa zasadność jego wydania i realizuje królewską funkcję strażnika praworządności.
Postawienie Króla w stan oskarżenia staje się nieco trudniejsze, następuje bowiem większością trzech piątych członków Izby, nadto na wniosek trzeciej części jej członków. Wydaje się oczywiste, że choćby potencjalna detronizacja monarchy stanowi ultima ratio i powinna być poddana szczególnym rygorom. Z drugiej strony już samo złożenie wniosku wyłącza możliwość abdykacji aż do załatwienia sprawy w taki czy inny sposób. Izba zyskuje możliwość powołania nie tylko regenta, ale opcjonalnie zamiast niego rady regencyjnej.
Zakres odpowiedzialności członków rządu ulega zwężeniu do deliktu konstytucyjnego. Odpowiedzialność jest realizowana z oskarżenia Króla albo Izby. Monarcha występuje tutaj jako konstytucyjny strażnik praworządności, zaś Izba jako wyraziciel woli wspólnoty obywateli dreamlandzkich, od której rząd czerpie swoją legitymację i której kontroli w zakresie swojej działalności musi z tego tytułu podlegać. Postawienie premiera lub ministra w stan oskarżenia przez Izbę następuje większością trzech piątych głosów, taką samą, jak wyrażenie ministrowi wotum nieufności.
***
Ustawa zmienia nieco status sędziów, z jednej strony przydając im przymiotu niezawisłości, z drugiej zaś umożliwiając ich usunięcie z urzędu wyrokiem dyscyplinarnym Sądu Królestwa. Zastrzega przy tym, że wyrok taki powinien mieć podstawę ustawową i być wydany z „ważnej przyczyny”. Chodzi o to, aby przy orzekaniu sąd mógł rozważyć, czy ustawowa przesłanka złożenia z urzędu w istocie jest ku temu uzasadnioną podstawą, uwzględniając zasadę niezawisłości sędziowskiej oraz ogólnie aksjologię Karty Konstytucyjnej. Przepisy regulujące sytuację prawną sędziów i sędziów pokoju ulegają lepszemu usystematyzowaniu.***
Karta Konstytucyjna z dniem dzisiejszym obowiązuje dokładnie dwa lata i jeden miesiąc. W tym czasie uległa licznym zmianom, które poskutkowały nie tylko znaczącym przekształceniem ustroju państwa, ale i głęboką ingerencją w jej wewnętrzną systematykę. Ujawnia się to szczególnie w przypadku zmian przewidzianych przedłożeniem; dość wspomnieć, że do jej tekstu wprowadza się artykuły o oznaczeniach 12a′ i 12b′. Z tego względu ustawa upoważnia i zobowiązuje Jej Królewską Mość do sporządzenia tekstu skonsolidowanego Karty i ogłoszenia go w państwowym publikatorze urzędowym. Trzeba bowiem zaznaczyć, że pozostaje ona aktem o wysokim stopniu wewnętrznej spójności i uporządkowania, taki zabieg w zupełności wystarczy więc, by usunąć negatywne skutki częstych nowelizacji.***
Czcigodni Parlamentarzyści,mając na uwadze wszystko powyższe — wszystkich Was i każdego z osobna uprzejmie proszę o poparcie dla przedłożenia.
Z poważaniem
M. A. Schlesinger-Asketil
Załącznik: tekst jednolity Karty Konstytucyjnej z dnia 9 lutego 2016 r.M. A. Schlesinger-Asketil
[/justify]KARTA KONSTYTUCYJNAArt. 1. [Naczelne zasady ustroju]
z dnia 9 lutego 2016 r.
1. Królestwo Dreamlandu jest federalnym państwem prawa.
2. Suwerenem i źródłem władzy w Królestwie Dreamlandu jest wspólnota obywateli dreamlandzkich.
3. (uchylony).
Art. 2. [Ustrój terytorialny]
1. Terytorium Królestwa Dreamlandu składa się z krajów. Krajami są Domena Królewska i kraje federacji.
2. Król sprawuje zwierzchnictwo nad krajami. Na czele Domeny Królewskiej i krajów federacji przyłączonych do Królestwa Dreamlandu na mocy traktatów stoi Król lub powoływany przez niego przedstawiciel. W pozostałych krajach federacji, jeżeli ich akty zasadnicze nie przewidują, że na ich czele stoi przedstawiciel powoływany przez Króla, organy stojące na czele tych krajów federacji obowiązane są składać Królowi homagium w ciągu 7 dni od ich wyłonienia; w przeciwnym wypadku ich wyłonienie jest nieważne.
3. Ustrój kraju określa jego akt zasadniczy. Król nadaje akt zasadniczy Domenie Królewskiej. Akty zasadnicze krajów federacji przyjmuje się w referendach krajowych.
4. Kraje mogą być samorządne. Na terytorium kraju może obowiązywać prawo krajowe.
5. Referenda krajowe i wybory krajowe przeprowadza organ wyborczy Królestwa Dreamlandu.
6. Kraj federacji może być, w drodze edyktu, utworzony przez Króla na:(1) nowym terytorium Królestwa - na mocy traktatu o akcesji innego państwa wirtualnego do Królestwa Dreamlandu;
(2) dotychczasowym terytorium Królestwa - na:a) mocy woli obywateli istniejącego kraju federacji wyrażonego w referendum krajowym w sprawie jego podziału;7. Kraj federacji może być, w drodze edyktu, zlikwidowany przez Króla, a jego terytorium włączone do Domeny Królewskiej wtedy, gdy w co najmniej dwóch wyborach lub referendach ogólnonarodowych przeprowadzonych na przestrzeni pół roku frekwencja w danym kraju federacji wynosiła co najwyżej trzech uprawnionych do głosowania.
b) wniosek co najmniej pięciu obywateli Domeny Królewskiej złożony do Króla w sprawie wyodrębnienia z niej kraju federacji.
8. Za zasługi dla Królestwa Dreamlandu Król może nadać obywatelowi lenno w Domenie Królewskiej.
9. Rządy krajowe sprawują prawodawstwo krajowe i wykonawstwo prawa krajowego. Sprawują także wykonawstwo prawa federalnego, w zakresie określonym przez to samo.
10. (uchylony).
Art. 3. [Wolności]
1. Wszyscy ludzie są wolni.
2. Królestwo Dreamlandu zapewnia wolność dobrowolnych zrzeszeń.
3. Partie polityczne zrzeszają obywateli Królestwa Dreamlandu w celu wpływania metodami demokratycznymi na kształtowanie polityki państwa.
4. Zabrania się tworzenia i działalności dowolnych zrzeszeń, również tajnych, których cele programowe lub działalność zmierzają do pogwałcenia suwerenności i integralności terytorialnej Królestwa, bezprawnego zagarnięcia władzy państwowej, propagowania przemocy, dyskryminacji, nawoływania do nienawiści, dokonania zamachu na prawa i wolności człowieka.
5. Królestwo Dreamlandu zapewnia wolność prasy i innych środków społecznego przekazu, wolność wypowiedzi oraz wolność religii.
Art. 4. [Prawa i obowiązki człowieka i obywatela]
1. Wszyscy są wobec prawa równi.
2. Sfera prywatnego życia każdego człowieka jest nienaruszalna.
3. Obywatelstwo Królestwa Dreamlandu nabywa się i traci zgodnie z przepisami ustawy.
4. Obywatel Królestwa Dreamlandu ma prawo udziału w referendum oraz czynne i bierne prawa wyborcze.
5. Każdy znajdujący się pod władzą Królestwa Dreamlandu korzysta z wolności i praw zapewnionych w Karcie. Wyjątki od tej zasady w stosunku do obywtateli z większą liczbą obywatelstw i cudzoziemców określa ustawa albo dekret.
6. Obowiązkiem obywatela jest wierność Królestwu Dreamlandu i troska o dobro wspólne.
7. Każdy ma obowiązek przestrzegania prawa Królestwa Dreamlandu.
Art. 5. [Ograniczenie wolności i praw]
1. Ograniczenie konstytucyjnych wolności i praw jest dopuszczalne na podstawie ustawy albo dekretu lub prawa krajowego i w trybie nimi określonymi, jeżeli jest to konieczne dla ochrony porządku konstytucyjnego lub godności człowieka.
2. Pozbawienie wolności lub ograniczenie wolności może nastąpić tylko na zasadach i w trybie określonych w ustawie albo dekrecie.
3. Królestwo Dreamlandu chroni własność. Wywłaszczenie jest możliwe tylko na zasadach i w trybie określonym w ustawie lbo dekrecie oraz za sprawiedliwym i uprzednim odszkodowaniem.
Art. 6. [Prawodawstwo]
1. Karta Konstytucyjna jest prawem podstawowym państwa. Prawodawstwo jest związane porządkiem konstytucyjnym.
2. Władza prawodawcza dzieli się między rząd federalny a rządy krajowe.
3. Prawodawstwo federalne obejmuje na zasadzie wyłączności zmiany Karty Konstytucyjnej oraz sprawy: państwowej infrastruktury informatycznej; obywatelstwa dreamlandzkiego; praw i obowiązków cudzoziemców i apatrydów; waluty państwowej; terytorium państwa; symboli i zaszczytów państwowych; stosunków międzynarodowych; organizacji, funkcjonowania i finansów rządu federalnego.
4. Prawodawstwo federalne obejmuje na zasadzie konkurencyjności sprawy: prawa karnego, prawa cywilnego, obronności, działalności gospodarczej, edukacji, pomocy socjalnej.
5. Prawodawstwo krajowe obejmuje sprawy nieobjęte prawodawstwem federalnym oraz sprawy objęte prawodawstwem federalnym na zasadzie konkurencyjności, jeżeli i na ile rząd federalny nie wykonał swoich uprawnień prawodawczych w tym zakresie.
6. Prawodawstwo federalne sprawują Parlament Królewski, Król, Premier Rządu Królewskiego i ministrowie. Parlament Królewski uchwala ustawy, Król wydaje dekrety i edykty, Premier Rządu Królewskiego i ministrowie wydają rozporządzenia.
7. Ustawą zmienia się Kartę Konstytucyjną, stanowi prawo w sprawach organizacji i funkcjonowania Parlamentu Królewskiego. Dekretem stanowi się prawo w sprawach sukcesji królewskiej, regencji, zaszczytów państwowych, organizacji i funkcjonowania dworu królewskiego. Ustawą lub dekretem stanowi się prawo w pozostałych sprawach objętych prawodawstwem federalnym; w tym zakresie ustawy i dekrety mogą zmieniać i uchylać się wzajemnie.
8. Rozporządzenie wydaje się z upoważnienia zawartego w ustawie albo dekrecie i stanowi nim prawo w zakresie tamże określonym. Edykt wydaje się z upoważnienia zawartego w Konstytucji, ustawie albo dekrecie i stanowi nim prawo w zakresie tamże określonym.
9. Ustawy, dekrety, rozporządzenia i edykty ogłasza się w państwowym publikatorze urzędowym przed ich wejściem w życie.
Art. 7. [Referendum]
1. W sprawach o szczególnym znaczeniu dla Królestwa może być przeprowadzone referenudm ogólnonarodowe.
2. Referendum ogólnokrajowe zarządza się z inicjatywy grupy obywateli Królestwa, Parlamentu Królewskiego lub Króla.
3. Referendum ogólnokrajowe zarządza Król.
4. Na terytorium krajów mogą być przeprowadzane referenda krajowe.
5. Zasady i tryb przeprowadzania referendów ogólnonarodowych i referendów krajowych określa ustawa albo dekret.
Art. 8. [Król]
1. Król jest głową państwa.
2. Król jest strażnikiem porządku konstytucyjnego i praworządności, suwerenności i integralności terytorialnej państwa; źródłem sprawiedliwości i zaszczytów państwowych; gwarantem ciągłości władzy państwowej.
3. Król sprawuje prawodawstwo zgodnie z Kartą Konstytucyjną. Król sprawuje wykonawstwo w sprawach obywatelstwa dreamlandzkiego, państwowej infrastruktury informatycznej, stosunków międzynarodowych i obronności wespół z Premierem Rządu Królewskiego, właściwymi ministrami i innymi organami państwa, zgodnie z podziałem uprawnień i obowiązków określonym prawem.
4. Król jest najwyższym przedstawicielem dyplomatycznym państwa i jako taki w szczególności: wypowiada wojnę i zawiera pokój, ratyfikuje i wypowiada traktaty, przyjmuje przedstawicieli dyplomatycznych państw obcych i organizacji międzynarodowych.
5. Król może: umorzyć trwające postępowanie karne; złagodzić albo darować karę wymierzoną przez Sąd Królestwa albo inny organ karzący; zatrzeć skazanie; zarządzić, w drodze edyktu, amnestię; zarządzić, w drodze edyktu, abolicję.
6. (uchylony).
Art. 8a. [Regencja; opróżnienie tronu]
1. Król może powołać regenta albo radę regencyjną do wykonywania, w jego imieniu, jego uprawnień i obowiązków.
2. Sąd, na wniosek Parlamentu Królewskiego, powołuje regenta albo radę regencyjną, jeśli Król zaniechał wykonywania swoich uprawnień i obowiązków bez ustanowienia regencji.
3. Sąd, na wniosek Parlamentu Królewskiego, stwierdza opróżnienie tronu, jeśli regencja ustanowiona w trybie ust. 1 lub 2 trwa ponad 90 dni.
4. Nie można stwierdzić opróżnienia tronu, jeśli Król zniósł już regencję.
Art. 9. [Parlament Królewski]
1. Parlament Królewski stanowi reprezentację woli wspólnoty obywateli dreamlandzkich i sprawuje, zgodnie z Kartą Konstytucyjną, prawodawstwo.
2. Obywatel dreamlandzki ma prawo zasiadać w Parlamencie Królewskim. Król powołuje go w skład Parlamentu Królewskiego na jego wniosek. Ustawą może być ustanowiony wymóg określonego stażu obywatelskiego lub niekaralności dla powołania w skład Parlamentu Królewskiego.
3. Parlament Królewski podejmuje uchwały zwykłą większością głosów, jeżeli Karta Konstytucyjna nie stanowi inaczej.
4. Pracę Parlamentu Królewskiego organizuje Marszałek Parlamentu Królewskiego; przy wykonywaniu swoich uprawnień i obowiązków korzysta on z pomocy Wicemarszałków Parlamentu Królewskiego. Marszałka i Wicemarszałków Parlamentu Królewskiego wybiera Parlament Królewski.
Art. 9a. [Procedura ustawodawcza]
1. Projekt ustawy może przedłożyć Parlamentowi Królewskiemu: członek Parlamentu Królewskiego, Król, Premier Rządu Królewskiego, minister w zakresie swojej właściwości. Projekt ustawy zmieniającej Kartę Konstytucyjną może przedłożyć: członek Parlamentu Królewskiego, Król, Premier Rządu Królewskiego. Projekt ustawy stanowiącej prawo w sprawach organizacji i funkcjonowania Parlamentu Królewskiego może przedłożyć tylko członek Parlamentu Królewskiego.
2. Parlament Królewski debatuje, a następnie głosuje nad przedłożonym projektem ustawy. Parlament Królewski uchwala ustawę zwykłą większością głosów, a ustawę zmieniającą Kartę Konstytucyjną większością dwóch trzecich głosów liczby członków Parlamentu Królewskiego. Uchwaloną ustawę Marszałek Parlamentu Królewskiego doręcza Królowi.
3. Król, najpóźniej 14. dnia od daty doręczenia, zatwierdza i ogłasza doręczoną mu ustawę albo odmawia jej zatwierdzenia. Jeżeli doręczona Królowi ustawa zmienia Kartę Konstytucyjną albo stanowi prawo wyłącznie w sprawach organizacji i funkcjonowania Parlamentu Królewskiego, Król, najpóźniej 3. dnia od daty doręczenia, ogłasza ją.
4. Marszałek Parlamentu Królewskiego przedkłada Parlamentowi Królewskiemu ustawę, której zatwierdzenia Król odmówił. Parlament Królewski głosuje nad przedłożoną mu ustawą i uchwala ją powtórnie, większością trzech piątych głosów liczby członków Parlamentu Królewskiego. Uchwaloną powtórnie ustawę Marszałek Parlamentu Królewskiego doręcza Królowi.
5. Król, najpóźniej 3. dnia od daty doręczenia, ogłasza doręczoną mu, powtórnie uchwaloną ustawę.
Art. 9b. [Procedura zatwierdzenia dekretu]
1. Dekret podlega przed wejściem w życie zatwierdzeniu przez Parlament Królewski, chyba że stanowi prawo wyłącznie w zakresie określonym art. 6 ust. 7 zd. 2.
2. Wydawszy dekret podlegający zatwierdzeniu, Król przedkłada go Parlamentowi Królewskiemu; może przy tym zażądać pilnego zatwierdzenia tego dekretu.
3. Parlament Królewski głosuje nad przedłożonym mu dekretem i zatwierdza go zwykłą większością głosów. Jeżeli Król zażądał pilnego zatwierdzenia dekretu, Parlament Królewski głosuje nad nim przez 48 godzin. Zatwierdzony dekret Marszałek Parlamentu Królewskiego doręcza Królowi.
4. Król ogłasza doręczony mu, zatwierdzony dekret.
Art. 10. [Rząd Królewski]
1. Rząd Królewski sprawuje wykonawstwo prawa federalnego w zakresie, w jakim nie jest ono zastrzeżone Królowi albo powierzone rządom krajowym.
2. (uchylony).
3. Rząd Królewski składa się z Premiera oraz powoływanych i odwoływanych przez niego ministrów.
4. Premier jest wybierany na okres czteromiesięcznej kadencji w tajnych i bezpośrednich wyborach.
5. Wybory na urząd Premiera zarządza Król.
6. Kandydatów na Premiera mają prawo zgłaszać partie polityczne i obywatele. Jeżeli w przewidzianym terminie nie zostanie zgłoszony żaden kandydat, zgłoszenia kandydata dokonuje Król.
6a. Członkowie Parlamentu Królewskiego mają prawo zadawać pytania Premierowi Rządu Królewskiego i ministrom. Adresat pytania udziela odpowiedzi najpóźniej 14. dnia od dnia zadania pytania.
7. Parlament Królewski może uchwalić wotum nieufności wobec ministra większością 3/5 głosów na wniosek Króla lub członka Parlamentu Królewskiego.
8. Nie można uchwalić wotum nieufności wobec Premiera.
9. Premier niezwłocznie odwołuje ministra wobec którego uchwalono wotum nieufności.
Art. 11. [Sąd Królestwa]
1. Wymiar sprawiedliwości w Królestwie Dreamlandu sprawuje Sąd Królestwa w imieniu Króla.
2. Sąd Królestwa orzeka na podstawie prawa, a w razie konieczności także na podstawie utrwalonych zwyczajów oraz zasad słuszności.
3. Każdy ma prawo wnieść swoją sprawę przed Sąd Królestwa. Każdy ma ponadto prawo odwołać się od wydanego w jego sprawie wyroku i uzyskać ponowne rozpatrzenie sprawy.
4. Sąd Królestwa stanowią sędziowie i sędziowie pokoju. Sędziów mianuje Król za zgodą Parlamentu Królewskiego na czteromiesięczną kadencję. Sędziów pokoju powołuje i odwołuje Król na wniosek Parlamentu Królewskiego. Nowo mianowany (powołany) sędzia (sędzia pokoju) obowiązany jest złożyć przysięgę na wierność Królestwu i prawu.
5. (uchylony).
5a. Sędziowie i sędziowie pokoju są niezawiśli i w wykonywaniu swojego urzędu podlegają wyłącznie Karcie Konstytucyjnej.
5b. Sędzia nie może być członkiem partii politycznej.
5c. Sędzia może być usunięty z urzędu tylko wyrokiem Sądu Królestwa, wydanym z ważnej przyczyny, na podstawie ustawy lub dekretu. Bez zgody Sądu Królestwa urzędujący sędzia nie może być pociągnięty do odpowiedzialności karnej, nie może też toczyć się przeciw niemu postępowanie karne.
6. Sądem Królestwa kieruje Prezes Sądu Królestwa, mianowany spośród sędziów i sędziów pokoju przez Króla za zgodą Parlamentu Królewskiego na czteromiesięczną kadencję. Prezes może być odwołany przez Króla przed upływem kadencji, za zgodą albo na wniosek Parlamentu Królewskiego. Prezes opróżnia swój urząd, gdy przestał być sędzią albo sędzią pokoju.
7. Ustawa albo dekret określi:1) tryb postępowania przed Sądem Królestwa;Art. 12.
2) ustrój Sądu Królestwa i jego wewnętrzną organizację;
3) warunki bycia mianowanym na urząd sędziego;
4) tryb opróżnienia urzędu sędziego przed upływem kadencji.
(uchylony).
Art. 12a′. [Odpowiedzialność konstytucyjna Króla; immunitety królewskie]
1. Król odpowiada tronem przed sądem za naruszenie Karty Konstytucyjnej, ustawy lub dekretu, popełnione w zakresie panowania lub w związku z nim, albo za popełnienie przestępstwa, z oskarżenia Parlamentu Królewskiego.
2. Parlament Królewski rozważa postawienie Króla w stan oskarżenia na wniosek trzeciej części członków Parlamentu Królewskiego. Od złożenia wniosku, aż do jego odrzucenia albo prawomocnego osądzenia sprawy, ustąpienie z tronu jest wyłączone.
3. Parlament Królewski uchwala postawienie Króla w stan oskarżenia większością co najmniej trzech piątych głosów liczby członków Parlamentu Królewskiego, jednocześnie wyznaczając ze swojego grona oskarżyciela lub oskarżycieli oraz powołując regenta albo radę regencyjną. Tak ustanowiona regencja trwa aż do prawomocnego osądzenia sprawy.
5. O odpowiedzialności Króla sąd orzeka w imię wspólnoty obywateli dreamlandzkich.
6. Król nie podlega żadnej innej odpowiedzialności prawnej. Panujący Król nie może być pociągnięty do żadnej odpowiedzialności prawnej, nie może też toczyć się przeciw niemu postępowanie, do tego zmierzające.
Art. 12b′. [Odpowiedzialność konstytucyjna członków rządu]
1. Premier Rządu Królewskiego odpowiada przed sądem za naruszenie Karty Konstytucyjnej, ustawy lub dekretu, popełnione w zakresie urzędowania albo w związku ze sprawowanym urzędem, z oskarżenia Króla albo Parlamentu Królewskiego; tak samo minister.
2. Parlament Królewski uchwala postawienie Premiera Rządu Królewskiego albo ministra w stan oskarżenia większością co najmniej trzech piątych głosów, jednocześnie wyznaczając ze swojego grona oskarżyciela lub oskarżycieli.
3. Uznając oskarżenie, sąd składa oskarżonego z urzędu. Nie stoi to na przeszkodzie orzeczeniu innych środków, przewidzianych ustawą lub dekretem.
Art. 12a. [Stany nadzwyczajne]
1. Na czas wojny Król może, w drodze edyktu, wprowadzić stan wojenny.
2. W przypadku zagrożenia bytu państwa lub porządku konstytucyjnego, którego nie da się usunąć konstytucyjnymi środkami, Król może, w drodze edyktu, wprowadzić stan wyjątkowy na czas określony, nie dłuższy niż 30 dni.
3. Na czas trwania stanu wojennego lub wyjątkowego prawa człowieka i obywatela mogą być zawieszone; w szczególności na czas trwania stanu wojennego mogą być zawieszone prawa obywateli państw nieprzyjacielskich.
4. Jeżeli liczba członków Parlamentu Królewskiego nie przekracza 5, Król może, w drodze edyktu, wprowadzić stan klęski aktywnościowej.
5. Na czas trwania stanu klęski aktywnościowej zawieszeniu ulega obowiązywanie art. 9a ust. 3 zd. 2, ust. 4 i 5 oraz art. 9b Karty Konstytucyjnej. Dekretem stanowi się prawo w całym zakresie prawodawstwa federalnego. Kompetencje Króla, wykonywane w normalnych warunkach na wniosek albo za zgodą Parlamentu Królewskiego, wykonuje on bez takiego wniosku albo zgody.
6. Król, w drodze edyktu, zakańcza trwający stan wojenny, stan wyjątkowy albo stan klęski aktywnościowej, gdy ustały przyczyny jego wprowadzenia.
Art. 13.
(uchylony).
