na prośbę nowego Prezesa Sądu Królestwa, JKW Martina Alfreda Schlesinger-Asketila, przedstawiam Wam do zatwierdzenia dekret nowelizujący ustawę o postępowaniu sądowym. Dekret stanowi w całości nowelizację ustawy federalnej z dnia 22 stycznia 2017 r. i ma charakter czysto techniczny. Jego celem jest wyeliminowanie najbardziej pilnych problemów regulacji procedury sądowej — do czasu, gdy Prezes Sądu Królestwa ukończy projekt nowych przepisów postępowania sądowego.
Przepisy o podstawie faktycznej rozstrzygnięć sądowych, uwzględnianych okolicznościach i zasadach oceny dowodów, rozproszone dotąd wśród przepisów o formie orzeczeń sądowych (art. 4 ust. 3) i o postępowaniu dowodowym (art. 15 ust. 2), ulegają w myśl projektu konsolidacji i rozbudowaniu (przez uwzględnienie domniemań) w nowym art. 2a. W tym samym artykule pojawia się także przepis wyrażający wprost zasadę kontradyktoryjności procesu, dotąd dającą się jedynie wywieść z całokształtu regulacji ustawowych.
Przepisy o postępowaniu dowodowym ulegają zmianie umożliwiającej oddalenie wniosku dowodowego w sytuacji, gdy przeprowadzenie dowodu napotkało niedające się przezwyciężyć przeszkody. Przypadki takie miały miejsce w praktyce działania Sądu Królestwa, gdy przesłuchiwani świadkowie pozostawali obojętni na wezwania Sądu ze względu na swoją nieobecność w Królestwie Dreamlandu. W dotychczasowym stanie prawnym skutkuje to sparaliżowaniem procesu.
DEKRET
z dnia 21 grudnia 2017 roku
o zmianie ustawy federalnej o postępowaniu sądowymArt. 1. W ustawie federalnej z dnia 22 stycznia 2017 r. o postępowaniu sądowym wprowadza się następujące zmiany:1) po art. 2 dodaje się art. 2a w brzmieniu:„Art. 2a. 1. Podstawę faktyczną rozstrzygnięć Sądu stanowi całokształt okoliczności faktycznych sprawy, ujawnionych w toku postępowania.
2. Strony obowiązane są wskazywać Sądowi znane im okoliczności faktyczne istotne dla sprawy oraz dawać ich dowody.
3. Sąd bierze pod uwagę okoliczności faktyczne udowodnione w toku postępowania, znane Sądowi z urzędu oraz znane powszechnie.
4. Sąd bierze pod uwagę także okoliczności faktyczne, których prawdziwość da się wywnioskować z wcześniej wymienionych, jak również okoliczności faktyczne, których prawdziwość nakazuje domniemywać ustawa albo dekret, chyba że w toku postępowania udowodniono ich nieprawdziwość.
5. Moc poszczególnych dowodów Sąd ocenia swobodnie, kierując się zasadami prawidłowego rozumowania i wskazaniami doświadczenia życiowego.”;2) w art. 4 uchyla się ust. 3;
3) art. 15 otrzymuje brzmienie:„Art. 15. 1. Dowody przeprowadza przewodniczący s.o.
2. Dowód przeprowadza się na wniosek strony, który określa okoliczność faktyczną, która ma być udowodniona i sposób przeprowadzenia dowodu.
3. Przewodniczący s.o. oddala wniosek dowodowy, jeżeli okoliczność faktyczna, która miałaby być udowodniona, została już udowodniona albo nie wymaga dowodu oraz jeżeli przeprowadzenie dowodu w sposób wnioskiem określony jest niemożliwe, nie służyłoby udowodnieniu przedmiotowej okoliczności faktycznej albo napotkało niedające się przezwyciężyć przeszkody.
4. Przewodniczący s.o. odrzuca wniosek dowodowy, jeżeli jest on identyczny co do właściwej jego substancji z wnioskiem dowodowym wcześniej oddalonym.
5. Każdy człowiek i — w zakresie swoich zadań — każdy organ władzy publicznej może być zobowiązany przez przewodniczącego s.o. do złożenia zeznań lub wyjaśnień albo do udziału w jego czynnościach. Przy tym strona ma prawo zeznań odmówić.”.
(—) Karolina Aleksandra
***
TEKST JEDNOLITY
TEKST JEDNOLITY
(—) Karolina AleksandraUSTAWA FEDERALNA
z dnia 22 stycznia 2017 roku
o postępowaniu sądowym
My, Edward II, Król Dreamlandu i Elderlandu, Król Scholandii, Najwyższy Zwierzchnik Furlandii i Luindoru w Unię Saudadzką scalonych, Morlandu, Surmali i Weblandu, Suzeren Monderii, Luskanii, Gorandii i Tanequetilu, Najwyższy Zwierzchnik Sił Zbrojnych, Wielki Mistrz Heroldii Obu Królestw, etc.
na wniosek Lordów zgromadzonych w Parlamencie Królewskim, ogłaszamy, co następuje:[list](—) Edward II, r. [/list]Rozdział 1Art. 1. Ustawa reguluje postępowanie przed Sądem Królestwa, zwanym dalej „Sądem”.
Przepisy ogólne
Art. 2. Ilekroć w niniejszej ustawie jest mowa o „sędzim”, należy przez to rozumieć tak sędziego, jak i sędziego pokoju.
Art. 2a. 1. Podstawę faktyczną rozstrzygnięć Sądu stanowi całokształt okoliczności faktycznych sprawy, ujawnionych w toku postępowania.
2. Strony obowiązane są wskazywać Sądowi znane im okoliczności faktyczne istotne dla sprawy oraz dawać ich dowody.
3. Sąd bierze pod uwagę okoliczności faktyczne udowodnione w toku postępowania, znane Sądowi z urzędu oraz znane powszechnie.
4. Sąd bierze pod uwagę także okoliczności faktyczne, których prawdziwość da się wywnioskować z wcześniej wymienionych, jak również okoliczności faktyczne, których prawdziwość nakazuje domniemywać ustawa albo dekret, chyba że w toku postępowania udowodniono ich nieprawdziwość.
5. Moc poszczególnych dowodów Sąd ocenia swobodnie, kierując się zasadami prawidłowego rozumowania i wskazaniami doświadczenia życiowego.
Art. 3. 1. Sąd orzeka w składzie jednego, dwóch albo trzech sędziów, zależnie od wagi sprawy.
2. Sąd w składzie dwóch sędziów orzeka jednomyślnie, a w składzie trzech sędziów — zwykłą większością głosów.
Art. 4. 1. Sąd wydaje postanowienia, o ile ustawa nie przewiduje wydania wyroku.
2. Przewodniczący składu orzekającego Sądu, zwany dalej „przewodniczącym s.o.”, oraz Prezes Sądu Królestwa, zwany dalej „Prezesem”, wydają zarządzenia.
3. Postanowienia i zarządzenia podlegają zmianie albo uchyleniu przez wydającego je, jeżeli zmieniły się istotnie okoliczności sprawy lub jeżeli rozstrzygnięcie z postanowienia (zarządzenia) było nieprawidłowe wskutek błędu co do faktów bądź prawa.
Art. 5. 1. Sąd sporządza uzasadnienia swoich orzeczeń z urzędu.
2. Przewodniczący s.o. i Prezes w miarę potrzeby sporządzają uzasadnienia swoich zarządzeń z urzędu.
3. Jeżeli odstąpiono od sporządzenia uzasadnienia zarządzenia z urzędu, sporządza się je na wniosek strony lub podmiotu, którego praw lub obowiązków dotyczy zarządzenie, złożony w ciągu 3 dni od dnia wydania zarządzenia. Uzasadnienie powinno być sporządzone w ciągu 3 dni od dnia złożenia wniosku.
Art. 6. 1. Sąd, przewodniczący s.o. i Prezes w miarę potrzeby udzielają pouczeń uczestnikom postępowania.
2. W przypadkach określonych w ustawie i ustawach odrębnych pouczenia udziela się z urzędu.
Art. 7. 1. Sędzia jest wyłączony od sprawy z mocy prawa, jeżeli przedmiotem sprawy są jego prawa lub obowiązki lub jeżeli miałby korzyść z tego, gdyby w sprawie zapadło określone rozstrzygnięcie.
2. Prezes może wyłączyć sędziego od sprawy na wniosek jego lub strony, jeżeli zachodzą okoliczności poddające w poważną wątpliwość jego bezstronność w sprawie. Sędzia wyłączony może wnieść do Sądu protest przeciwko zarządzeniu Prezesa. Sąd orzeka w przedmiocie protestu w składzie trzech sędziów, wyznaczonym przez Króla i nieobejmującym Prezesa ani wnoszącego protest. Jeżeli Sąd nie może orzec z powodu niedostatecznej liczby sędziów, w przedmiocie protestu rozstrzyga Król.
Art. 8. Postępowanie odbywa się jawnie i publicznie, w odrębnym wątku w miejscu urzędowania Sądu.
Rozdział 2Art. 9. 1. Postępowanie wszczyna wniesienie do Sądu przez uprawniony podmiot (strona skarżąca) skargi przeciwko podmiotowi trzeciemu (strona broniąca się), w której żąda on udzielenia mu ochrony prawnej przez sąd.
Postępowanie rozpoznawcze
2. Skarga wszczynająca postępowanie może być wniesiona przez i przeciwko każdej osobie fizycznej i każdej osobie prawnej, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej. Jeżeli wynika to z natury przedmiotu sprawy, stronę może stanowić wiele podmiotów, z których każdy wykonuje czynności strony we własnym imieniu i na własną korzyść lub szkodę. Odrębna ustawa określi przypadki, w jakich skarga może być wniesiona przez lub przeciwko organowi władzy publicznej.
3. Skarga wszczynająca postępowanie powinna zawierać:
[offset=6]1) oznaczenie strony skarżącej i strony broniącej się;
2) dokładnie określone żądanie co do rozstrzygnięcia sprawy;
3) przytoczenie okoliczności faktycznych na poparcie żądania;
4) wnioski o przeprowadzenie potrzebnych dowodów.[/offset]4. Strona skarżąca może w późniejszym czasie, aż do wydania wyroku, zmienić żądanie co do rozstrzygnięcia sprawy. Może także — za zgodą strony broniącej się i do tego samego czasu — cofnąć skargę.
Art. 10. 1. Skarga wszczynająca postępowanie podlega opłacie. Minister właściwy do spraw sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty.
2. Skarga powinna zawierać oświadczenie skarżącego o uiszczeniu opłaty albo wniosek o zwolnienie z opłaty. Prezes zwalnia skarżącego z opłaty, jeżeli nie ma on wystarczającego majątku ani możliwości zarobkowych, by uiścić opłatę.
3. Jeżeli skargę złożono bez oświadczenia o uiszczeniu opłaty ani wniosku o zwolnienie z opłaty albo jeżeli wniosek o zwolnienie z opłaty oddalono, Prezes wzywa skarżącego do uiszczenia opłaty i złożenia oświadczenia o jej uiszczeniu. Do czasu złożenia takiego oświadczenia skarga nie wywołuje żadnych skutków.
Art. 11. 1. Jeżeli złożono skargę wszczynającą postępowanie, która nie odpowiada wymogom ustawy, Prezes wzywa skarżącego do jej poprawienia. Do czasu poprawienia skargi nie wywołuje ona żadnych skutków.
2. Można wzywać skarżącego do poprawienia skargi wielokrotnie, aż będzie ona odpowiadać wymogom ustawy.
Art. 12. 1. Wskutek wniesienia skargi wszczynającej postępowanie Prezes wyznacza skład orzekający Sądu i przewodniczącego s.o. oraz rejestruje sprawę pod unikalną sygnaturą.
2. Skład orzekający Sądu może być w późniejszym czasie zmieniony, jeżeli sędzia-członek składu:
[offset=6]1) przestał zajmować stanowisko sędziowskie;
2) przez swoją opieszałość powoduje zwłokę w rozstrzygnięciu sprawy przez Sąd;
3) został wyłączony od sprawy.[/offset]3. Jeżeli skład orzekający Sądu jest dwuosobowy, może on być nadto zmieniony na wniosek jego członka, jeżeli niedająca się usunąć różnica zdań między sędziami-członkami składu uniemożliwia albo utrudnia prowadzenie postępowania lub rozstrzygnięcie sprawy przez Sąd.
Art. 13. 1. Przewodniczący s.o. wzywa stronę broniącą się do złożenia Sądowi odpowiedzi na skargę wszczynającą postępowanie i zakreśla termin wykonania wezwania w przedziale 3–14 dni.
2. Strona broniąca się ma prawo odmówić odpowiedzi, o czym przewodniczący s.o. ją poucza.
3. Jeżeli strona broniąca się uznała żądanie strony skarżącej co do rozstrzygnięcia sprawy, o ile żądanie to nie jest sprzeczne z prawem ani nie zmierza do jego obejścia, nie przeprowadza się dalszego postępowania, a Sąd rozstrzyga sprawę wyrokiem zgodnie z żądaniem.
4. Jeżeli strona broniąca się w odpowiedzi na skargę wszczynającą postępowanie żąda oddalenia — choćby w części — żądania strony skarżącej co do rozstrzygnięcia sprawy, powinna przytoczyć okoliczności faktyczne na poparcie swojego żądania oraz zawrzeć w swojej odpowiedzi wnioski o przeprowadzenie potrzebnych dowodów.
Art. 14. 1. Po złożeniu przez stronę broniącą się odpowiedzi na skargę wszczynającą postępowanie, względnie po upływie terminu złożenia odpowiedzi albo odmowie odpowiedzi, przewodniczący s.o. może zezwalać stronom na składanie dalszych oświadczeń oraz wniosków dowodowych, stosownie do potrzeb.
2. Stronie broniącej się należy udzielić głosu jako ostatniej.
Art. 15. 1. Dowody przeprowadza przewodniczący s.o.
2. Dowód przeprowadza się na wniosek strony, który określa okoliczność faktyczną, która ma być udowodniona i sposób przeprowadzenia dowodu.
3. Przewodniczący s.o. oddala wniosek dowodowy, jeżeli okoliczność faktyczna, która miałaby być udowodniona, została już udowodniona albo nie wymaga dowodu oraz jeżeli przeprowadzenie dowodu w sposób wnioskiem określony jest niemożliwe, nie służyłoby udowodnieniu przedmiotowej okoliczności faktycznej albo napotkało niedające się przezwyciężyć przeszkody.
4. Przewodniczący s.o. odrzuca wniosek dowodowy, jeżeli jest on identyczny co do właściwej jego substancji z wnioskiem dowodowym wcześniej oddalonym.
5. Każdy człowiek i — w zakresie swoich zadań — każdy organ władzy publicznej może być zobowiązany przez przewodniczącego s.o. do złożenia zeznań lub wyjaśnień albo do udziału w jego czynnościach. Przy tym strona ma prawo zeznań odmówić.
Art. 16. 1. Gdy wszystkie istotne okoliczności sprawy zostały należycie wyjaśnione, Sąd rozstrzyga sprawę wyrokiem.
2. Sąd jest związany granicami żądania strony skarżącej co do rozstrzygnięcia sprawy.
3. Wyrok powinien zawierać:
[offset=6]1) wymienienie stron;
2) określenie przedmiotu sprawy;
3) wymienienie członków składu orzekającego Sądu;
4) rozstrzygnięcie sprawy;
5) uzasadnienie, z wskazaniem podstawy faktycznej i podstawy prawnej rozstrzygnięcia;[/offset]— oraz być podpisany przez wszystkich członków składu orzekającego Sądu.
4. Jeżeli w wyroku Sąd nie rozstrzygnął w całości o żądaniu strony skarżącej co do rozstrzygnięcia sprawy, na wniosek strony uzupełni swoje rozstrzygnięcie wyrokiem uzupełniającym.
5. Sąd może z urzędu prostować pomyłki pisarskie w wyroku.
Art. 17. 1. Sąd umarza postępowanie, jeżeli strona skarżąca cofnęła skargę wszczynającą postępowanie lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innej przyczyny zbędne bądź niedopuszczalne.
2. Sąd odrzuca skargę wszczynającą postępowanie, jeżeli:
[offset=6]1) skarga wszczynająca postępowanie została wniesiona przez podmiot do tego nieuprawniony albo przeciwko podmiotowi, przeciw któremu wniesienie jej nie było dopuszczalne;
2) sprawa między tymi samymi stronami i w tym samym przedmiocie jest już przedmiotem postępowania przed Sądem lub została przez Sąd rozstrzygnięta;
3) rozstrzygnięcie sprawy nie należy do kompetencji Sądu.[/offset]Rozdział 3Art. 18. 1. Strona może wnieść skargę rewizyjną od wyroku Sądu w ciągu 14 dni od dnia jego wydania.
Postępowanie rewizyjne
2. Skarga rewizyjna powinna zawierać oznaczenie skarżącego, oznaczenie zaskarżanego wyroku z wymienieniem zarzutów wobec niego, a w razie potrzeby także wymienienie zarzutów wobec przebiegu postępowania poprzedzającego jego wydanie.
3. Skarga rewizyjna podlega opłacie. Minister właściwy do spraw sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty.
4. Przepisy art. 10 ust. 2–3 i art. 11 stosuje się odpowiednio do skargi rewizyjnej.
Art. 19. 1. Wskutek wniesienia skargi rewizyjnej Prezes wyznacza nowy skład orzekający Sądu i przewodniczącego s.o.
2. Przepis art. 12 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 20. Jeżeli tylko jedna ze stron wniosła skargę rewizyjną, przewodniczący s.o. wzywa stronę przeciwną do złożenia Sądowi odpowiedzi na skargę rewizyjną, przy czym przepisy art. 13 stosuje się odpowiednio.
Art. 21. Po złożeniu przez stronę broniącą się odpowiedzi na skargę rewizyjną względnie po złożeniu skargi rewizyjnej przez obydwie strony przewodniczący s.o. może zezwalać stronom na składanie dalszych oświadczeń oraz wniosków dowodowych, stosownie do potrzeb.
2. Stronie broniącej się należy udzielić głosu jako ostatniej.
Art. 22. Przewodniczący s.o. przeprowadza dowody według przepisów art. 15.
Art. 23. 1. Uwzględniając skargę rewizyjną, Sąd wyrokiem zmienia zaskarżony wyrok albo, jeżeli zachodzą ku temu przesłanki, unieważnia zaskarżony wyrok i rozstrzyga sprawę na nowo. Sąd jest związany granicami zaskarżenia, jednak z urzędu bierze pod uwagę, czy zaskarżonego wyroku nie należy unieważnić.
2. Wyrok podlega unieważnieniu, jeżeli:
[offset=6]1) został wydany przez Sąd w składzie niewłaściwym;
2) w postępowaniu prowadzącym do jego wydania strona została z rażącym naruszeniem prawa pozbawiona możliwości dochodzenia swoich praw.[/offset]3. Przepisy art. 17 stosuje się także w postępowaniu rewizyjnym, w taki sposób, że Sąd uchyla wyrok zaskarżony i odpowiednio umarza postępowanie albo odrzuca skargę wszczynającą postępowanie.
4. Wyrok wydany w postępowaniu rewizyjnym jest ostateczny, chyba że Sąd unieważnił nim wyrok zaskarżony i rozstrzygnął sprawę na nowo.
Rozdział 4Art. 24. Aż do czasu rozsądzenia sprawy prawomocnym wyrokiem, umorzenia postępowania albo odrzucenia skargi wszczynającej postępowanie na wniosek strony Sąd może w sprawie udzielić zabezpieczenia.
Zabezpieczenie
Art. 25. Zabezpieczenia udziela się wtedy, gdyby jego brak mógł uniemożliwić lub poważnie utrudnić wykonanie ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy.
Art. 26. 1. Sąd udziela takiego zabezpieczenia, jakie uzna za stosowne do okoliczności sprawy; nakłada na strony i uczestników postępowania takie obowiązki lub zakazy, jakich nałożenie przysłuży się celom udzielenia zabezpieczenia.
2. Nie można udzielić zabezpieczenia mającego taki skutek, jakby Sąd uwzględnił żądanie strony skarżącej co do rozstrzygnięcia sprawy.
3. Postanowienie Sądu w przedmiocie udzielenia zabezpieczenia jest natychmiast wykonalne.
Art. 27. Na wniosek strony lub zobowiązanego postanowieniem w przedmiocie udzielenia zabezpieczenia Sąd może zmienić je albo uchylić, jeżeli odpadły podstawy zabezpieczenia.
Art. 28. Jeżeli umorzono postępowanie albo odrzucono skargę wszczynającą postępowanie, zabezpieczenie upada.
Rozdział 5Art. 29. 1. Strona może wnieść zażalenie na postanowienie Sądu w ciągu 7 dni od dnia jego wydania.
Zażalenie
2. Zażalenie powinno zawierać oznaczenie skarżącego oraz oznaczenie zaskarżanego postanowienia z wymienieniem zarzutów wobec niego i dokładnie określonym żądaniem jego zmiany.
3. Zażalenie podlega opłacie. Minister właściwy do spraw sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty.
4. Przepisy art. 10 ust. 2–3 i art. 11 stosuje się odpowiednio do zażalenia.
Art. 30. Sąd orzeka w przedmiocie zażalenia w składzie jednego, dwóch albo trzech sędziów, stosownie do wagi zagadnienia. Skład wyznacza Prezes, przy czym nie powołuje do składu sędziego, przy udziale którego wydano zaskarżone postanowienie.
Art. 31. Uwzględniając zażalenie, Sąd uchyla zaskarżone postanowienie albo zmienia je stosownie; jest przy tym związany granicami zaskarżenia.
Rozdział 6Art. 32. Koszty sądowe uczestnika postępowania obejmują:
Koszty sądowe
[offset=6]1) opłaty uiszczone od złożonych przez niego pism;
2) wynagrodzenie pełnomocnika, przez którego występował przed Sądem, przy czym Sąd może zaliczyć na poczet kosztów sądowych tylko część wynagrodzenia, jeśli było ono wysokie ponad rozsądną miarę;
3) wszelkie inne koszty poniesione przez niego w związku z udziałem w postępowaniu, o ile ich poniesienie było celowe.[/offset]
Art. 33. 1. Rozstrzygając sprawę wyrokiem, Sąd zasądza od strony przegranej zwrot kosztów sądowych poniesionych przez stronę wygraną i pozostałych uczestników postępowania. Jeżeli Sąd przychylił się tylko w części do żądania strony skarżącej co do rozstrzygnięcia sprawy, od obu stron zasądza się zwrot kosztów sądowych pozostałych uczestników postępowania, przy czym koszta rozdziela się między strony po połowie, chyba że względy słuszności przemawiają za innym podziałem.
2. Umarzając postępowanie albo odrzucając skargę wszczynającą postępowanie, Sąd zasądza od strony skarżącej zwrot kosztów sądowych poniesionych przez stronę przeciwną i pozostałych uczestników postępowania.
Rozdział 7Art. 34. Przewodniczący s.o. może wydzielać z wątku posty niezwiązane z toczącym się w nim postępowaniem.
Czynności porządkowe
Art. 35. Kto nie podporządkowuje się nakazowi lub zakazowi przewodniczącego s.o. przeprowadzającego dowód, podlega karze porządkowej grzywny.
Art. 36. Kto w miejscu urzędowania Sądu zakłóca czynności urzędowe albo uwłacza powadze Sądu, podlega karze porządkowej grzywny.
Art. 37. 1. Sąd wymierza kary porządkowe z urzędu.
2. Jeżeli czyn zabroniony pod karą porządkową popełniono bez związku z trwającym postępowaniem sądowym, w imieniu Sądu orzeka o wymierzeniu kary porządkowej Prezes.
Rozdział 8Art. 38. 1. Orzeczenie Sądu jest prawomocne, gdy nie ma możności jego zaskarżenia.
Prawomocność i wykonanie orzeczenia Sądu
2. Uzyskanie przez orzeczenie waloru prawomocności stwierdza Sąd. Jeżeli orzeczenie jest prawomocne od czasu jego wydania, Sąd poucza o tym strony i uczestników postępowania.
Art. 39. 1. Orzeczenie Sądu podlega wykonaniu od czasu, gdy stało się prawomocne. Sąd może nadać swojemu orzeczeniu natychmiastową wykonalność; nadto natychmiastowa wykonalność może wynikać z ustawy.
2. Jeżeli orzeczenie jest z mocy ustawy natychmiast wykonalne, Sąd poucza o tym strony i uczestników postępowania.
Art. 40. Organy władzy publicznej w zakresie swojej właściwości wykonują podlegające wykonaniu orzeczenia Sądu z urzędu.
Rozdział 9Art. 41. Ustawa wchodzi w życie w terminie określonym w ustawie z dnia 22 stycznia 2017 roku — Przepisy wprowadzające ustawę o Sądzie Królestwa i ustawę o postępowaniu sądowym.
Wejście ustawy w życie
