Dreamland i Scholandia

Sarmacja inkorporuje Hasseland, który stanie się jej prowincją. Za połączenie odpowiadają głowy tych państw: Robert Fryderyk i Piotr Paweł I. Tutaj macie relację z wizyty Księcia Sarmacji w Angemont, gdzie zawarto traktat w sprawie połączenia, zaś tutaj mowę Księcia do Sarmatów.

(-) Daniel von Witt

Czemu jesteśmy bierni? Podpisanie Paktu Gellońskiego, teraz przyłączenie Królestwa Hasselandu — to wszystko działania umacniające Sarmację na arenie międzynarodowej. Czyż nie widać powiązania? Natomiast my nie czynimy nic, ażeby się umocnić. Dreamland powinien przystąpić do budowania własnego sojuszu, będącego przeciwwagą dla Paktu Gellońskiego i Sarmacji, która powiększa cały czas zasięg swoich wpływów, teraz poprzez przyłączenie Hasselandu. Inaczej będziemy tylko nic nie znaczącym pionkiem na arenie międzynarodowej.

Te działania nie umacniają Sarmacji na arenie międzynarodowej. Nikogo by zresztą nie umocniły. W tym konkretnym przypadku usankcjonowały jedynie towarzyski status quo, który utrzymuje się od dłuższego czasu. Są natomiast pewną szansą na odbudowę dla strony rezygnującej ze swojej suwerenności - to znaczy Hasselandu. Podsumowując - nie straciliśmy dziś Hasselandu jako potencjalnego partnera w ewentualnej koalicji czy unii. W tym charakterze straciliśmy go już dawno, o ile w ogóle nasze państwa kiedykolwiek miały się ku sobie w ciągu minionych dwóch latach. Z publicznych wypowiedzi JKM Piotra Pawła na forum KH wynika, że szans na realną współpracę między naszymi państwami nie było w tym czasie żadnych.

Bilans pozostaje bez zmian, może z tą różnicą, że Hasseland jako sarmacka prowincja znika ze wspomnianej już "areny międzynarodowej" jako samodzielny podmiot.

Jaka będzie reakcja Dreamlandu? Konsekwentna i żmudna budowa własnej pozycji i wizerunku przy użyciu zróżnicowanych instrumentów.

Mówimy m. in. o instrumentach tradycyjnej soft power: budowie i promocji pozytywnego wizerunku Królestwa (mocno nadszarpniętego w ostatnim czasie), wizytach zagranicznych i rozmowach w kluczowymi partnerami, polityce informacyjnej skierowanej na zewnątrz i odpowiednim przekazie prasowym. Innymi słowy: trzeba zacząć generalne wietrzenie po toksycznych wyziewach narracji I świata. Na tym etapie największym wrogiem Dreamlandu są sami Dreamlandczycy - nie do końca rozumiem, czy naprawdę warto kierować do czytelnika na Planecie artykuły stawiające nas w tak przykrym świetle i napisane w tak agresywny sposób. Co on z tego zrozumie poza komunikatem, że tubylcy żyją w szambie? Pierzmy własne brudy u siebie, na zewnątrz eksportujmy bardziej wyważony przekaz.

W jaki sposób media prywatne zostaną wprzęgnięte w oficjalną politykę zagraniczną Królestwa, aby na zewnątrz wypuszczały jedynie to, co jej służy?

(-) Daniel von Witt

Rząd sam doprowadza do wejścia w życie Traktatu Nowobananopesztańskiego, który ze strony głównej - wizytówki Dreamlandu robi istną antyreklamę Królestwu, a jednocześnie chce wprowadzać totalitarne praktyki cenzury prasy, aby nie dopuścić do czytania przez cudzoziemców artykułów "stawiających Dreamland w przykrym świetle" i "napisanych w agresywny sposób". Gratuluję logiki.

Nie zostaną wprzęgnięte. Nie grozi nam powtórka z epoki rządów KPA. Apelowałem jedynie o „bardziej wyważony przekaz”. Nie o propagandę czy lukrowanie faktów. Gdy więc informuje Pan świat o procesie Karbiaka, można to zrobić w sposób nie ośmieszający państwa i jego obywateli. Chodzi mi wyłącznie o język.

Służę przykładem. Pochodzące z artykułu zdanie: „Pan Radziecki, pedał (czyli niepełnosprawny homoseksualista, który wymaga opieki państwa), lał pałą ludzi (Alusia de la Ciprofloksję i Fryderyka Orańskiego-Nassau) za niemiłe jego oczom słowa o seksualności innych ludzi, a jak wiadomo, ex-Minister Policji ma z swoją seksualnością problem”, wywołuje w czytelniku bardzo dziwne odczucia. Rozumiem zawarte tu skróty myślowe, przywykłem do brutalnego języka na forum, ale staram się wejść w rolę czytelnika z innej mikronacji, który stara się zbudować o Dreamlandzie jakieś wyobrażenie.

Rząd Królewski nie ma narzędzi do "wprzęgania mediów prywatnych" w tryby polityki informacyjnej Królestwa. To nie miałoby najmniejszego sensu. To, co pozostaje w zasięgu możliwości Rządu, to oddzielenie opinii od informacji i prezentowanie tej ostatniej choćby w postaci jakiegoś biuletynu rządowego czy agencji prasowej. Coś na wzór Dziennika Królewskiego, dającego jakieś wyobrażenie, co się dzieje w państwie. Krótkie: co, gdzie i kiedy. Nie wiem, czy taka agencja powstanie. Nie chcę walczyć z całym Dreamlandem i wchodzić w polemikę z "mediami prywatnymi", a tym by się niechybnie skończyło. Bo, powtórzę się, przeciwnikami zmiany obecnego stanu rzeczy (wizerunku Królestwa na świecie), są sami Dreamlandczycy, czego dowodem cytowany komentarz i przyjęta postawa.

Nie przyszłoby mi nawet do głowy powielać modelu rządów KPA, czyli wprzęgać imperium medialnego Daniela von Witta w politykę gabinetu.

Jestem usatysfakcjonowany, że chodzi po prostu o prasę rządową. Można tak było napisać od razu, nie musiałbym dopytywać. Mam nadzieję, że takowa prasa powstanie. Wszak powstało Ministerstwo Propagandy, więc chyba to, co Pan opisał, pasuje jak ulał do niego.

(-) Daniel von Witt