Dreamland i Scholandia

Zrzekam się nadanego tytułu arytokratycznego.

Decyzję podejmuję bez emocji, dobę po rozmowie z Jego Królerwską Mością oraz wskutek wymiany przyjaznej korespondencji z Premierem, który poinformował mnie o akcji zbierania podpisów potępienia w mojej sprawie.

Mam świadomość, że moja postawa wchodzi w kolizję z Kodeksem Honorowym, a moje zachowanie urąga deklarowanym publicznie, ale i faktycznie wyznawanym wartościom. Dlatego uprzedzam ruch strony przeciwnej i skracam tę farsę, za którą stoi dyktatura lewicowej monomyśli. Robię to bez żalu; tak będzie po prostu uczciwiej. Jednoczesnie przepraszam Jego Królewską Mość za ten mało elegancki gest. Zapewniam, że tutaj nie chodzi o Koronę. Być może kiedyś zdołam odbudować utracone zaufanie i zasłużę na powrót do rejestru heraldycznego. Teraz jednak nie czas na poezję.

Działam w dobrej wierze, przekonany o bezwzględnej potrzebie prowadzenia brutalnej walki z kulturowym parchem, który przyszedł z zewnątrz i uderza w same fundamenty naszej społeczności. Przez dziesięć miesięcy próbowałem robić to przy użyciu języka ludzi cywilizowanych. Poniosłem fiasko. Z glistą należy dyskutować jedynie przy użyciu buta. Obieram kurs wymagający języka, który nie mieści się w ogólnie akceptowanych ramach. Nie dbam o to.

Moim przeciwnikom obiecuję krew i ból.

Vlad, rozpykali Cię twoją własną bronią. Nie rób dramy, rób rewolucję. Jeśli to prawda, że spierdalasz do Cipro, to się chyba kwasem obleję. Przecież to wietnamski paździerz. Szanuj intelekt, małpo.

Jestem dziś zbyt zmęczony, by zdobyć się na dłuższy, bardziej refleksyjny komentarz. To była długa doba. Jutro będzie już jednak za późno, więc spróbuję wyrazić się możliwie klarownie.

Szlachectwo to nie placek z kruszonką. I nie walonki. Nie przyjmuję zwrotów. Jeśli w ten sposób usiłuje się Baron usprawiedliwić i jednocześnie udzielić sobie dyspensy od przyjętych norm, to proszę nie liczyć na moje zrozumienie. Nie potrzebujemy tu szarżującego chłopa w gumiakach. Doceniam Pańskie zaangażowanie i szanuję poglądy, ale tak radykalna ewolucja postawy, która przyjęła kurs na samodestrukcję, jest po prostu nie do przyjęcia. Obrona własnych przekonań nie wymaga deptania po rozmówcy. Będę zmuszony to Baronowi uniemożliwić.

Liczę na niezbędne minimum kurtuazji, do którego zdążyliśmy się przyzwyczaić w pierwszej połowie roku. Apeluję również do Pańskiej inteligencji. Jako lider stronnictwa politycznego odpowiada Baron nie tylko za siebie.

Proszę dać sobie dobę lub dwie na przemyślenie tej decyzji.