Deklaracja reaktywacji Partii Republikańskiej

[Alfred]

Marka Partii Republikańskiej wykazuje znaczące podobieństwa do mojego osobistego wizerunku. Jest niesympatyczna i kojarzy się z zamordyzmem. Ostatni raz u władzy średnio jej wypadł. A jednak jestem do niej cokolwiek przywiązany. Skoro udało mi się poruszyć Dreamlandczyków do pisania konstytucji, czas wziąć się za reanimację sceny politycznej. Ogłaszam ponowne sformowanie Partii Republikańskiej.

Proszę nie pytać, czy chodzi o wprowadzenie republiki, bo bardzo się zdenerwuję. Partia jest republikańska w tym sensie, że uważa państwo wirtualne za wspólne dobro wszystkich obywateli, które powinno być z jednej strony przedmiotem ich troski i dbałości, z drugiej zaś służyć im do rozrywki, ale także rozwoju osobistego, poszerzania horyzontów, hartowania charakteru, nabywania nowej wiedzy i umiejętności. Doktryną partii jest radykalny alfredyzm.

Przedsięwzięcie jest, póki co, jednoosobowe. Zapraszam do współpracy. Szczegóły wkrótce.

[Stanisław Dmowski]

Cieszę się z reaktywacji partii, mając nadzieję, że Wasz syn, William czym prędzej powróci i zasili szeregi partyjne. Jako pogrobowiec Oranje Nassau'a i egenbergistów mile wspominam nawalanki z republikanami :)

[Maciej II]

Wspaniale, bardzo się cieszę, że pomału do życia budzą się partie, może PRK Dmowski założy własną inicjatywę jako kontrę?

[Alfred]

Cieszę się z reaktywacji partii, mając nadzieję, że Wasz syn, William czym prędzej powróci i zasili szeregi partyjne.

Bardzo chciałbym tego i ja, jednak nie mam środków, by wpłynąć na ziszczenie się tego pragnienia. Przy tym: chciałbym także, aby pojawiły się wśród nas i nowe twarze. Myślę, że powinniśmy niedługo poważnie porozmawiać o polityce imigracyjnej i zwiększaniu własnej atrakcyjności na zewnątrz.

[Konstantin Wolframovich]

Cóż mogę życzyć, chyba tylko powodzenia!

[Maciej II]

Cóż, ja zaraz po uchwaleniu konstytucji, z niecierpliwością będę czekał na program wyborczy!

[Alfred]

Dlaczego nie. Obecnie zastanawiam się jednak nad identyfikacją wizualną ugrupowania (przepraszam za to szumne słowo). Skłaniam się ku motywowi rózg liktorskich. Czy sądzicie, że będzie dobrze ewokował dni, w których Partia Republikańska internowała Zanika i wydalała von Witta?

[Andrzej]

Proponuję symbol kojarzący się z banowaniem:



oraz partyjne zawołanie AVE ALFRED

[Alfred]

Proponuję symbol kojarzący się z banowaniem:

To nie ewokuje IMPERIVM.

oraz partyjne zawołanie AVE ALFRED

Ale to niezłe.

[Fryderyk Orański-Nassau]

Szczerze to już nawet nie pamiętam o co nam się ostatnio drogi rozeszły. W sumie brak mi deklaracji programowych i wyłożenia alfredyzmu. Ostatnio jakoś tak do mnie macieizm przemówił. Mógłbym niby założyć partię jakąś rojalistyczną, ale w sumie takie to mdłe, robione milion razy i nawet za bardzo nie wiem czy mielibyśmy o co się kłócić, więc się wstrzymam jeszcze.

[Alfred]

W zasadzie początkowo sam byłem zdziwiony pojawieniem się pojęcia alfredyzmu. Myślę jednak, że w tej chwili mogę już sformułować charakterystyczną dla siebie doktrynę polityczną. Postaram się o uporządkowaną deklarację programową. Póki jednak jej nie ma, najlepszym i najbardziej całościowym wykładem moich poglądów może być wywiad z czasów mojego drugiego panowania. Z zastrzeżeniem, że pewne sprawy postrzegam już inaczej. Niemniej jednak: uczestnicząc w pracach Konstytuanty królestwa, realizuję w istocie swój program polityczny sprzed dwóch lat.

[Aleksander]

Pozwoliłem sobie zasięgnąć do tego wywiadu i przytoczę następujący fragment:

Dreamlandzkie społeczeństwo z zasady nie lubi swojej władzy. Co więcej, nierzadko ona sama siebie nie lubi, ale zostawmy to na boku. Sprawowanie najwyższych urzędów federalnych oznacza coś w rodzaju samospalenia — i tak jest od miesięcy. Wyjątkowo sympatyczne postaci, jak królowa Karolina Aleksandra czy premier Torkan Ingawaar, mogą liczyć na krótki miesiąc miodowy, ale na każdego w końcu otwiera się sezon łowiecki. Oboje wyżej wymienieni opuszczali Ekorre wśród niechęci i rozczarowania. Inni radzili sobie jeszcze gorzej. Barona ben Groznego-Witta odwołano z urzędu. Prezerwatywowi Tradycji Radzieckiemu rozpadł się rząd, a koniec kadencji wszyscy przyjęli z ulgą. Od tego czasu właściwie zawiesił on działalność. O hrabim Chamberlainie lepiej w ogóle nie wspominać. Oczywiście, wszystkim wymienionym politykom można coś zasadnie zarzucić, ale trudno uwierzyć, że nasi rządzący za każdym razem okazują się leniwymi faszystami. Problem powstaje na styku toksycznej kultury politycznej i znikomych realnych możliwości władzy; czynniki tej ostatniej są różnorakie.

W ramach samouwielbienia od siebie powiem tylko tyle, że nikt mnie nie spalił, ani tym bardziej sam tego nie zrobiłem. Nagonki też nie było. Za to jak zostawiłem urząd premiera, to mój następca, polityk zresztą dość skuteczny i wyrobiony, wywrócił się o własne sznurówki.

[Alfred]

Rządziłeś już w warunkach wygasania tej toksycznej kultury politycznej. Wygasania, dodajmy, wcale nie spowodowanego jakimiś planowanymi działaniami czy zawarciem nowej umowy społecznej, co wtedy postulowałem. Zaczęło się po prostu robić tak sennie, że opadła ochota do toczenia sporów, a pojawił się czynnik wdzięczności za to, że ktokolwiek jeszcze ciągnie państwo.

[Aleksander]

Ja raczej twierdzę, że zawdzięczam to szczęściu. Ale nieodmiennie uważam, że posiadanie szczęścia to też jest jakaś kompetencja. W końcu po co wybierać na urząd pechowców?

[Maciej II]

Często wracam do tego wywiadu, zadając sobie pytanie - ile jeszcze do stosu? ;)

[Stanisław Dmowski]

Wspaniale, bardzo się cieszę, że pomału do życia budzą się partie, może PRK Dmowski założy własną inicjatywę jako kontrę?

Zastanowimy się nad tym, może kiedyś...

[Alfred]

SALUS REI PUBLICAE SUPREMA LEX ESTO!

KARTA
PARTII REPUBLIKAŃSKIEJ

z dnia 1 kwietnia 2020 r.

Artykuł 1.

(1) Partia Republikańska jest dobrowolnym zrzeszeniem obywateli dreamlandzkich.

(2) Jej celem jest realizacja wyznawanych przez członków partii wartości w dreamlandzkim życiu publicznym, poprzez sprawowanie władzy publicznej oraz wywieranie wpływu politycznego na sprawujących tę władzę.

Artykuł 2.

(1) Partia stoi na stanowisku, że wirtualne państwo jest podtrzymywane w swoim istnieniu przez codzienną pracę swoich obywateli. Kto zaś swoim wysiłkiem dokłada się do budowy państwa, ma prawo decydować o jego sprawach. Troska o wspólne dobro jest naczelnym obowiązkiem obywatela dreamlandzkiego, a współdecydowanie o sprawach publicznych jego naczelnym prawem.

(2) Partia popiera rządy zdyscyplinowanych elit, wyłaniających się ze wspólnoty obywatelskiej. Silny rząd zdolny jest nadawać życiu zbiorowemu niezbędną dynamikę. Celem wirtualnego państwa nie jest bowiem zapewnienie swoim obywatelom spokoju i bezpieczeństwa. Jest nim zaangażowanie ich w nieustające współzawodnictwo w powiększaniu wspólnego dobra, zapewniające jednostce przestrzeń do wyrażania siebie i sposobność do doskonalenia się.

(3) Partia docenia dziejową rolę królów Dreamlandu i dynastii Ebruzów. Król powinien stanowić czynnik najwyższego zaufania w państwie, stać na straży spoistości wspólnoty obywatelskiej i dobrych obyczajów politycznych, przeciwdziałać niewydolności i ekscesom rządów wspólnoty. Sukcesja dynastyczna zapewnia powierzenie tronu osobie cieszącej się odpowiednimi przymiotami do wypełniania królewskiej roli.

(4) Partia opowiada się za wysokim znaczeniem stanu szlacheckiego, lecz przeciwko szlacheckim przywilejom politycznym. Polityka nobilitacyjna tronu może stanowić narzędzie oddziaływania na kulturę polityczną wspólnoty, promowania dobrych obyczajów i obywatelskiego zaangażowania. Samorząd szlachecki powinien służyć oddolnemu kształtowaniu korzystnych postaw obywatelskich, etosu pracy na rzecz dobra wspólnego i powściągliwości. Przeszłe zasługi nie mogą jednak uprawniać do silniejszego wpływu na kierunki działania państwa. Jedyną jego miarą może być zgodnie z słusznością teraźniejsze zaangażowanie.

(5) Partia pragnie oparcia działania państwa na rządach prawa. Dobra regulacja zapewnia władzy publicznej swobodę działania na rzecz dobra wspólnego, chroni wolność jednostki oraz stanowi widoczne świadectwo przysługujących jej praw. Adhokracja prowadzi do podsycania konfliktu politycznego, podkopuje zdolność rozwoju państwa i stwarza niepewność co do możliwości działania jednostki. Zarazem partia dopuszcza możliwość koniecznego działania pozaprawnego, szczególnie w warunkach rozkładu państwa, który już wielokrotnie stał się naszym udziałem. Dobro państwa niech będzie najwyższym prawem.

(6) Program polityczny partii określą bliżej uchwały Konwentu.

Artykuł 3.

(1) Członkiem partii może być obywatel dreamlandzki, który podziela wartości partii zapisane w niniejszej Karcie.

(2) Członka partii obowiązuje aktywne uczestnictwo w pracach organów partii oraz w wewnętrznej dyskusji politycznej, jak również realizacja ustalonego programu politycznego partii na zewnątrz.

(3) Członka przyjmuje do partii Prezes, a wydala z niej Konwent.

Artykuł 4.

(1) Partia działa przez swoje organy.

(2) Są nimi Konwent i Prezes.

(3) Konwent uchwala zmianę tudzież rewizję niniejszej Karty, określa program polityczny partii, wybiera Prezesa, wydala członków z partii oraz zarządza rozwiązanie partii. W jego skład wchodzą wszyscy członkowie partii. Stanowi on bezwzględną większością głosów, a w sprawach programu politycznego partii zwykłą większością głosów.

(4) Prezes kieruje bieżącą działalnością partii, przewodniczy Konwentowi oraz przyjmuje do partii nowych członków. Jeśli członków partii jest mniej niż pięciu, przechodzą na niego uprawnienia Konwentu. Kadencja Prezesa trwa trzy miesiące. Może on zajmować nieprzerwanie swoje stanowisko najdłużej przez dwie kolejne kadencje.

Artykuł 5.

(1) Siedzibą partii jest miasto stołeczne Dreamopolis. Partia działa na całym terytorium Królestwa Dreamlandu.

(2) Znakiem graficznym partii jest orzeł ze skrzyżowanymi na piersi dwoma pękami rózg liktorskich z toporami.

(3) Dewizą partii jest: „salus rei publicae suprema lex esto”.

Artykuł 6.

Karta niniejsza wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Ogłaszam statut partii, zawierający także zasadniczy zrąb jej programu. Jednocześnie obejmuję stanowisko Prezesa. Powtórnie zapraszam do współpracy wszystkich zainteresowanych, którzy podzielają idee republikanizmu.

[Fryderyk Orański-Nassau]

Okej, czuję się przekonany, ale nie bez ale. Pewnie nie byłbym sobą w takim scenariuszu.

(4) Partia opowiada się za wysokim znaczeniem stanu szlacheckiego, lecz przeciwko szlacheckim przywilejom politycznym. Polityka nobilitacyjna tronu może stanowić narzędzie oddziaływania na kulturę polityczną wspólnoty, promowania dobrych obyczajów i obywatelskiego zaangażowania. Samorząd szlachecki powinien służyć oddolnemu kształtowaniu korzystnych postaw obywatelskich, etosu pracy na rzecz dobra wspólnego i powściągliwości. Przeszłe zasługi nie mogą jednak uprawniać do silniejszego wpływu na kierunki działania państwa. Jedyną jego miarą może być zgodnie z słusznością teraźniejsze zaangażowanie.

Okej, moje stanowisko co do przywilejów szlacheckich zmieniało się na przestrzeni czasu. Początkowo przeciw, potem za, teraz jak sobie pomyślę, że wybudziłem się po czasie z letargu to dziwnie bym się czuł jakbym był zaangażowany kilka tygodni/miesięcy, a tu nagle wchodzi jakiś markiz jak Filip z konopii i ma głos 3 razy mocniejsze ode mnie albo coś.

Jak w tym kontekście rozumie WKW samorząd szlachecki? Lenna?

[Alfred]

Samorząd szlachecki miałby być oddolnym odpowiednikiem królewskiej polityki nobilitacyjnej jako czynnik kształtowania kultury politycznej. Chodzi przede wszystkim o zjazd czy sejm szlachty, zdolny uchwalić nowy kodeks honorowy. O takiej potrzebie mówił za swojego panowania już Edward II. Niestety okazało się, że szczegóły nie nastąpiły wkrótce. Oczywiście nie chodzi mi o to, by pod egidą państwa reaktywować towarzystwo optymatów i wychowywać działaczy państwa na miłośników powagi i decorum. Nowoczesny model szlachectwa musi uwzględniać osoby zasłużone dla wspólnoty, które przy tym lubują się w niekonwencjonalnej ekspresji. Jednak mimo to wydaje się możliwe kształtowanie w ten sposób pewnych cnót obywatelskich, sprowadzających się przede wszystkim do odpowiedzialności za państwo i wzajemnego szacunku dla zaangażowania drugiej osoby.

Ponadto, ale niewykluczone, że do tego stan szlachecki musiałby najpierw dojrzeć, moglibyśmy pomyśleć o powoływanych ad hoc trybunałach honorowych, stanowiących coś w rodzaju sądów polubownych przejmujących jurysdykcję sądownictwa państwowego, ale także orzekających na podstawie samego kodeksu honorowego — z zastrzeżeniem, że w takim wypadku nie stosowałyby środków represyjnych, a raczej wyrażały zinstytucjonalizowaną dezaprobatę społeczności. Ogólnie rzecz biorąc, w tym wszystkim chodzi o stworzenie systemu miękkiej kontroli społecznej i kształtowanie dobrej atmosfery.

[Fryderyk Orański-Nassau]

A, tak to widzi WKM. W związku z zaproszeniem przekazanym drogą prywatną, zgłaszam w takim razie akces. Nie mam w tej chwili sprzeciwów.

Okej, czuję się przekonany, ale nie bez ale. Pewnie nie byłbym sobą w takim scenariuszu.

(4) Partia opowiada się za wysokim znaczeniem stanu szlacheckiego, lecz przeciwko szlacheckim przywilejom politycznym. Polityka nobilitacyjna tronu może stanowić narzędzie oddziaływania na kulturę polityczną wspólnoty, promowania dobrych obyczajów i obywatelskiego zaangażowania. Samorząd szlachecki powinien służyć oddolnemu kształtowaniu korzystnych postaw obywatelskich, etosu pracy na rzecz dobra wspólnego i powściągliwości. Przeszłe zasługi nie mogą jednak uprawniać do silniejszego wpływu na kierunki działania państwa. Jedyną jego miarą może być zgodnie z słusznością teraźniejsze zaangażowanie.

Okej, moje stanowisko co do przywilejów szlacheckich zmieniało się na przestrzeni czasu. Początkowo przeciw, potem za, teraz jak sobie pomyślę, że wybudziłem się po czasie z letargu to dziwnie bym się czuł jakbym był zaangażowany kilka tygodni/miesięcy, a tu nagle wchodzi jakiś markiz jak Filip z konopii i ma głos 3 razy mocniejsze ode mnie albo coś.

Jak w tym kontekście rozumie WKW samorząd szlachecki? Lenna?

Odnośnie powyższej wiadomości, tak to naturalnie miało wyglądać ;)