Dreamland i Scholandia

Czas na prezentację zapowiedzianego przed tygodniem wywiadu-rzeki z JKM Alfredem. Dla wszystkich, którzy chcieliby lepiej poznać mikronacyjną ścieżkę Króla Dreamlandu i zrozumieć głębszy sens niedawnych wydarzeń. A przynajmniej — optykę drugiej strony. Rzecz jest obszerna i — jak zauważyłem w trakcie rozmowy — momentami zdecydowanie memogenna. Lejtmotyw: filozofia władzy, krew, bicie po twarzy, Habermas, królestwa barbarzyńskie. Są również plusy: nie ma nic o papierosach.

Zapraszam do lektury i dyskkusji.

To byłem ja. Komendant korpusu ekspedycyjnego Ostatecznej Krucjaty. Pognębimy naszych wrogów na ziemi, w powietrzu i na wodach.

Na tej zasadzie da się zanegować wszystko, także hipstersko-ironiczną autoprezentację Towarzysza. Być może nawet skuteczniej. Obracamy się w gronie łagodnych dziwaków, którzy spędzają swoje życie, bawiąc się w państwo na jakimś niszowym forum. To coś jakby starać się być najbardziej cool na zjeździe emerytowanej pruskiej administracji. Można, ale próg osiągnięcia jest niewysoki.

Podoba mi się wokal. Kazałem wytłoczyć na winylu i puszczać z gramofonu w apartamentach królewskich.

Bardzo ciekawa rozmowa. Wiele tutaj poruszonych wątków — odniesienie się do wszystkich zajęłoby pewnie setki upalnych wieczorów i wypalonych cygar wicehrabiego Chamberlaina, a i tak nikt by tego nie przeczytał.

Jest jednak jedna rzecz, która mnie poruszyła.

Daniel von Witt został „nadczłowiekiem” (z pewnym sceptycyzmem używam tego sformułowania, bo lepszego nikt nie wymyślił, ale nie jest to coś, co miałabym w głowie, opisując Daniela von Witta) i „przerósł struktury państwa wirtualnego” (a przerósł? tu też bym się spierała) nie z własnej winy. Przybywszy do Dreamlandu jakieś pół dekady temu, zastał pogorzelisko. Wytrwale budował, tworzył nowe inicjatywy i nie zniechęcał go brak aktywności czy reakcji na jego działania. Daniel von Witt został „nadczłowiekiem”, bo nikomu innemu się nie chciało. Włożył bardzo wiele czasu realnego (i zapewne także pieniędzy, biorąc pod uwagę domenę kings-man chociażby, używaną do jego inicjatyw) w to, aby cokolwiek się działo, i w przewodzenie nowym mieszkańcom.

Prowokował dyskusje i awantury, aby coś się działo. Może charakter okazywany na forum przez Daniela von Witta nie był szczególnie miły, ale jednocześnie wszyscy ciągle mówią o tym, że trzeba być wojownikiem i się bić, bo na tym dreamlandzka aktywność polega. Wiem — niektórzy pisali, że Witt zniechęca ich do aktywności. Ale wielu zachęcił, to raz. A dwa, że niektórzy mówili, że zniechęca ich PTR, Aluś, Chamberlain… No, myślę, że puenty tutaj może domyślić się każdy. Ktoś, kto nie chce być aktywny, znajdzie każdą wymówkę. Ale zwalanie tego na inną osobę jest mało uprzejme. Konflikty, wulgaryzmy, nieuprzejme odzywki: od tego jest Sąd i MSWIA, żeby wymierzać kary.

Z czasem też zaczął przyglądać się Elderlandowi, któremu wiele lat temu Korona Dreamlandzka obiecała opiekę. Chciał zamienić tę obietnicę w fakt. Robił tam to, co my wszyscy: bawił się w wirtualne państwo. A spotkało się to z wieloma wyzwiskami. To, co on budował w zasadzie na chwałę WKE i pośrednio KD, przez wielu zostało odebranych jako pasożytnictwo. Mówi się, że Elderland nie zostawił żadnego dziedzictwa. Nie? A co z Panami Wilhelmem von Wolffem i Pascalem de la Brunem, którzy praktycznie codziennie od czasu zniknięcia Elderlandu z domeny KD zaglądają na forum do nas?

Nie zgadzam się ze kpiarskimi słowami JKM Alfreda, że skoro Elderland nie wrócił, to świadczy to o słabym zapale Witta. Nie znam go w gruncie rzeczy prywatnie i nie wiem, o czym teraz myśli, ale skoro przez wiele lat nie spał, bo trzymał kredens, ekhm, Dreamland, i skończyło się na tym, że państwo, które budował, stwierdza, że „przerasta jego struktury” (i jako jego główną winę wskazuje to, że jemu się chce) — aha, i po drodze wywala z wspólnoty państwo, które Witt budował po to, aby Dreamlandowi pomóc, nie zaszkodzić — to sorry, ale… Coś tu mocno nie gra. Tak to odbieram.

KA

Właśnie - co z nimi?

Dobrze się stało, że Daniel von Witt został królem Elderlandu. Nikt inny nie byłby tego w stanie dalej pociągnąć. Źle się stało, że nastąpiło to w taki sposób. Z tym się chyba możemy zgodzić. Ciekaw jestem, co przyniosą najbliższe tygodnie.

Alfred mówi o rzekomej potrzebie zastąpienia wojny "współzawodnictwem w ramach spoistej wspólnoty" (czyt. wspólnoty, na której wymuszono spoistość, w dodatku spoistość szkodliwą), a sam prowadzi nieustanną wojnę z obywatelami, a więc również i całym Królestwem. Jednocześnie chce, aby przeciwko niemu nie toczono wojny obronnej, ponieważ wtedy wykorzystując swą czysto techniczną pozycję pozbywa się tych, którzy z nim walczą.

Odniosę się w szczególności do jednego fragmentu.

Jeżeli król Alfred naprawdę nie widzi potencjału w niczym innym, niźli swojej wizji totalitarnego państwa o wymuszonej "spoistości", jak to ujął - porządku i zwartych szeregów, to naprawdę musi być umysłowo ślepy. Alfred chce stworzyć tu drugą Sarmację, gdzie nie może być mowy o żadnych samodzielnych działaniach obywateli jako suwerennych podmiotów, lecz całkowicie w imię "spoistości" podporządkowanych organizmowi państwowemu idącemu w zwartym szyku w kierunku wyznaczonym przez tyrana. W rzeczywistości państwo nie ograniczające i nie wyznaczające ścisłych ram swoim obywatelom, państwo, w którym nie istnieje spoistość, lecz różnorodność, nawet państwo w pewnym sensie de facto anarchistyczne (jakkolwiek może się to wydawać oksymoronem), choć z organami władzy, jest wielką szansą dla Dreamlandu na jego rozkwit. Kiedy państwa takie jak Sarmacja będą tkwić w alfredystycznym pojęciu ustroju, Dreamland może pójść odmienną drogą, drogą bardziej perspektywiczną, drogą wolności, indywidualizmu i swoistej wojny opisaną niedawno w Manifeście Wielkiego Odrodzenia Dreamlandu. Ta droga, która po części już zaczęła być wprowadzana, choć niektórzy usiłują stawiać na niej barykady, nie powinna być zadeptywana, ponieważ jest wielką szansą dla Królestwa. Działania "republikańskiego" obozu na czele z obecnym królem to działania destruktywne, które nie mogą przynieść nic dobrego dla Dreamlandu.

Tak czy inaczej cieszę się niezmiernie, że Kurier powrócił do Dreamlandu. Ten aperiodyk zawsze czytało się przyjemnie, nie inaczej jest z ostatnimi jego artykułami i wywiadami. Oby tak dalej.

Można się zgodzić z ideą "silnego króla". Ścieżek do jej urzeczywistnienia jest jednak wiele, a JKM wybiera taką, po której zmierzając można prać po mordach, wyciskać pryszcze i upuszczać krwi tym, którzy nie ustawiają się w rządku i przerastają struktury państwa. Nie powiem nic odkrywczego, że nie jestem jej orędownikiem, co okazuję od początku jego rządów - w tym czy tamtym pałacu. Król, który spaja przez wycinanie radykałów, "odchyłów" społecznych zdefiniowanych przez samego siebie, to nędzny monarcha. Chęć osiągnięcia spoistości ma polegać na znalezieniu się w zasięgu jego ramion, maczug i rewolweru. Wszyscy, którzy chcą być dalej, to "nadstruktury do usunięcia".

Rozmawiający królowie przedstawiają nam państwo i władzę, które krępuje obywateli i frustruje rządzących. W takich okolicznościach, przy wielu dobrodziejstwach liberalizmu, niezwykle atrakcyjnym jest pozostawanie poza zasięgiem tych struktur, bycie sobie panem i władcą własnych, legalnych, niekrępowanych przez nikogo, inicjatyw. Mogą być one tworzone tylko z luźnym powiązaniem z administracją państwową (np. Sułtanat Wittasydów, który od pewnego czasu zgodnie z prawem musiał zarejestrować swoje wojska prywatne) lub w totalnym oderwaniu od niej (np. gazety Koncernu Mercurius). Wyrażanie siebie poza państwem, poza jego machiną, jest apetyczne. Człowiek jest niezależny. Używając padających już wcześniej sformułowań - jest nadczłowiekiem, kimś, kto w odróżnieniu od zwykłych "wirtualnych ludzi" nie siedzi na garnuszku państwa i nie ogląda się na władzę, robi coś sam poza jej działaniami, a często wbrew jej działaniom, acz nie musi to być działanie bezprawne, i często nie jest (dobrodziejstwo braku regulacji w większości sfer aktywności). Król Alfred nie zachęca do ambicji starania się o bycie nadczłowiekiem. Grozi obcinaniem głów, jeśli wyjdzie się w zabetonowanych strukturach poza nie. Nie doradzam tej drogi ani Królowi ani jego poddanym.

JKM nie cieszy się za dużym poparciem społecznym, a mimo to bez niczyjej kontroli projektuje nam państwo, w którym to społeczeństwo ma funkcjonować. Zanim na dobre zacznie wdrażać swoje, czasem chore pomysły, radzę - referendum w sprawie zatwierdzenia tej wizji. Niech w Królestwie odbędzie się szeroka i długa debata nad tym, jakiego państwa chcemy, a na jej końcu niech ludzie zdecydują, czy chcą uczestniczyć w zabawie na zasadach wymyślonych przez niepopularnego Króla.

W jednym z miejsc wywiadu pojawiały się dywagacje o możliwości odłączenia Unii Saudadzkiej od Dreamlandu z powodu ewentualnego wykoszenia mnie na dobre z Królestwa. Mimo, że na forum publicznym zarzucałem rozliczne tematy do rozmowy to nigdy z powodu swojego odejścia (tragicznego lub podyktowanego normalnymi kolejami losu) nie wyprowadziłbym z Dreamlandu żadnych jego aktywów trwałych i zasobów ludzkich. Wielokrotnie mówiłem, że obstaję za Dreamlandem i Koroną, a moje wysiłki w mikronacyjnej zabawie nie mają na celu ich osłabienia, nawet wtedy, gdy obserwator widzi i jest święcie przekonany, że tak właśnie się dzieje. Jak wspomniał Król, żyjemy w państwie nastawionym na walkę. Walka je wzmacnia, czyni atrakcyjnym, i to mimo pozorów wyniszczania się nawzajem.

PS. Jestem słabym organizatorem, bo nie uruchomiłem Elderlandu od razu? Dostałem go bez uprzedzenia i z dnia na dzień musiałbym sobie poradzić z problemami, na rozwiązywaniu których kompletnie się nie znam. To tak, jakbym dał JKM do sporządzenia sprawozdania finansowego grupy kapitałowej na jutro. Też by sobie z tym nie poradził, bo to nie jego działka. Na całe szczęście Elderland powoli wraca dzięki pomocy osób trzecich, którym odpowiednio podziękuję na finiszu tych prac.

(-) Daniel von Witt