UCHWAŁA
SĄDU KRÓLESTWA
Dnia 10 kwietnia 2011 roku
Sąd Królestwa w Wydziale V Prezydialnym w pełnym składzie:
Przewodniczący: JKM Robert I
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 24 marca – 3 kwietnia 2011 roku
sprawy: SK 2011/2/P [NKM]
z wniosku: Namiestnika Koronnego Morlandu – Paula markiza von Panevnick
o: wykładnię przepisów prawa w kwestii merytorycznej zasadności i legalności złożenia wniosku o zmianę prowincji zamieszkania przez Króla seniora
uchwala, co następuje:
Król senior ma prawo zmiany prowincji zamieszkania.
UZASADNIENIE
(1)
Pełen zapis przebiegu rozprawy dostępny jest w Pałacu Sprawiedliwości – sali rozpraw Wydziału V Prezydialnego Sądu Królestwa (
http://www.dreamland.net.pl/forum/viewt ... 1870#p1870).
(2)
W dniu 24 marca 2011 roku do Gabinetu Prezesa Sądu Królestwa wpłynęło pytanie prawne złożone przez Namiestnika Koronnego Morlandu – Paula markiza von Panevnick o treści, jak w komparycji.
(3)
Dnia 24 marca 2011 roku Sąd Królestwa przystąpił do rozpoznania sprawy, wyznaczając Prokuratorowi Generalnemu Królestwa, jak i każdemu zainteresowanemu obywatelowi, termin 7 dni na złożenie oświadczenia w sprawie. W terminie tym oświadczenia zostały złożone przez: króla seniora Pavla Svobodę (25 marca 2011 r.), Paula markiza von Panevnick (28 marca 2011 r.) oraz Prokuratora Generalnego Królestwa – Martina markiza van Buuren (30 marca 2011 r.).
(4)
Król senior Pavel Svoboda, w oświadczeniu złożonym na sali sądowej w dniu 25 marca 2011 roku, wskazał na dwie płaszczyzny rozpatrywanego problemu. Pierwszą jest to, czy istnieje w dreamlandzkim porządku prawnym instytucja wniosku o zmianę prowincji i tryb jego rozpatrywania. Król senior negatywnie odniósł się do tego problemu, powołując się na nieistnienie odpowiednich przepisów regulujących to zagadnienie, jak również na wyrok Sądu Królestwa w sprawie SK 2011/1/A, który potwierdza taką tezę. Drugą płaszczyzną problemu jest to, czy osoba z tytułem monarszym „króla seniora” ma prawo zmiany prowincji zamieszkania. I tym wypadku postawiono tezę twierdzącą, argumentując to tym, iż „Ograniczenie swobód obywatelskich jednostki z powodu noszenia przez nią tytułu króla seniora, byłoby dyskryminacją i tym samym stanowiłoby naruszenie Konstytucji, która gwarantuje równość wszystkich obywateli wobec prawa”. Król senior wskazuje, iż w razie wątpliwości i niejednoznaczności przepisów, powinno się je interpretować w zgodzie z aktami wyższego rządu, w szczególności zgodnie z Konstytucją.
(5)
Dnia 28 marca br. swoje oświadczenie wygłosił Paul markiz von Panevnick, w którym wskazuje, iż prawo zna instytucję wniosku o zamieszkanie w prowincji oraz wskazuje na podstawy swojego twierdzenia. Jednocześnie składający oświadczenie stawia pytania: „czy w ogóle możliwe jest mówienie o zmianie prowincji zamieszkania w odniesieniu do Króla seniora zameldowanego z mocy prawa w Domenie Królewskiej, która wszak nie jest prowincją? Czy może Domena Królewska jest szóstą prowincją?”. Markiz podnosi, iż błędnym jest rozumowanie, że „nikt nie ma uprawnień do rozpatrywania wniosku” o zamieszkanie, gdyż ten, wedle oceny składającego oświadczenie, jest rozpatrywany właśnie przez namiestnika.
(6)
Prokurator Generalny Królestwa, w oświadczeniu złożonym na sali sądowej w dniu 30 marca br., stawia trzy pytania: (1) „czy Namiestnik może odmówić przyjęcia wniosku o zmianę zamieszkania,” (2) „czy wnioskujący staje się imigrantem” oraz (3) „czy każdy były monarcha ma bezwzględny obowiązek zamieszkania Domeny Królewskiej.” W dalszej części wystąpienia, Prokurator przedstawia odpowiedź na drugie i trzecie pytanie, gdyż pierwsze pytanie zostało już rozstrzygnięte wcześniej przez Sąd Królestwa.
W odpowiedzi na drugie pytanie, Prokurator podnosi, iż mieszkaniec (obywatel) – poprzez złożenie wniosku o zmianę prowincji zamieszkania – nie traci swojego statusu i nie staje się imigrantem, gdyż brak jest ku takiemu rozumowaniu podstawy prawnej. Wyjaśnia, iż wnioskujący posiada swój dotychczasowy status, gdyż „do czasu wydania decyzji Namiestnika osoba pozostaje mieszkańcem danej prowincji, a więc osoba taka nie traci statusu mieszkańca, w związku z czym nie może posiadać statusu imigranta. (…)Tak więc należy odrzucić tezę, jakoby wniosek o zmianę prowincji powodował zmianę statusu z mieszkańca/obywatela na imigranta, ponieważ zwyczajnie imigrantem jest tylko taka osoba, która jeszcze nie posiada żadnego zamieszkania w Królestwie. Prawo nie może ustępować w takiej sytuacji przed błędami skryptów, które klasyfikują osobę zmieniającą prowincję jako „imigranta”, skrypt jest tylko skryptem, natomiast to prawo decyduje o statusie danej jednostki.”
W ostatniej części swojego wywodu, Prokurator próbuje odpowiedzieć na trzecie pytanie, tj. czy król senior ma obowiązek zamieszkania w Domenie Królewskiej”. Po przeanalizowaniu treści art. 13 ust. 1 ustawy federalnej z dnia 14 listopada 2005 roku o stolicy Królestwa i Domenie Królewskiej wskazuje, iż „W wykładni przepisów trzeba się często posłużyć wykładnią historyczną, która precyzuje pewne zamierzenia racjonalnego ustawodawcy, które chciał osiągnąć poprzez ustanowienie konkretnych przepisów prawnych. Otóż spoglądając na zapis pod kątem wykładni językowej zauważamy, jak wspomniałem wyżej, iż ustawodawca przewidywał możliwość niezameldowania byłych monarchów w Domenie Królewskiej.” Prokurator twierdzi, iż cały przepis art. 13 cytowanej ustawy w żadnym miejscu nie zawiera bezwzględnego nakazu zamieszkiwania wymienionych w nim osób w Domenie Królewskiej. Ponadto „przepis nie może ograniczać swobodnego przemieszczania się obywatela Królestwa, który posiada pełnię praw – byłoby to pogwałcenie podstawowych zasad demokratycznego państwa prawnego, które musi być państwem opartym na swobodnie działających obywatelach, niezależnych w swej egzystencji od państwa.” W końcowej części oświadczenia, Prokurator podkreśla, iż należy dokonywać wykładni wątpliwych przepisów w maksymalnej zgodności ich z Konstytucją, a także to, że ustawodawca – chcąc bezwzględnie zatrzymać królów seniorów w Domenie – inaczej sformułował by przepisy. Oświadczenie zakończone zostało na twierdzeniu, iż „Nie może dochodzić do kuriozalnej sytuacji, by zaszczytny tytuł króla seniora stawał się ciężarem i nieuzasadnionym ograniczeniem swobód obywatelskich.”.
(7)
Dnia 3 kwietnia 2011 roku zakończono postępowanie w sprawie.
(8)
Mając na uwadze obowiązujące prawo zważono, co następuje:
(8.A)
W związku z wejściem w życie ustawy federalnej z dnia 17 marca 2011 roku o obywatelstwie i stałym pobycie (dalej: ObStPobUF) zmienił się stan prawny regulujący niektóre zagadnienia, których dotyczą wątpliwości w przedmiotowej sprawie.
(8.B)
W celu dokładnego i pełnego wyjaśnienia zaistniałego problemu, konieczne jest udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: 1) w jakim charakterze należy traktować wniosek o zmianę prowincji zamieszkania, 2) w jakim charakterze należy traktować wnioskującego o zmianę prowincji zamieszkania, 3) w jakim trybie wniosek o zmianę prowincji zamieszkania powinien być rozpatrywany, oraz 4) czy i w jakim zakresie prawo ogranicza możliwość zmiany prowincji zamieszkania królom seniorom?
(8.C)
W przedmiocie odpowiedzi na pytanie pierwsze, tj. w jakim charakterze należy traktować wniosek o zmianę prowincji zamieszkania, Sąd Królestwa miał już okazję się wypowiedzieć w orzeczeniu kończącym sprawę SK 2011/1/A, pkt 5.B uzasadnienia: „Wniosek o zmianę prowincji zamieszkania należy traktować jak wniosek o edycję pól w Centralnym Rejestrze Mieszkańców, zgodnie z językową wykładnią art. 10 ust. 1 ustawy o CRM. Przepis ten bowiem upoważnia każdego mieszkańca i obywatela do „edycji pól zawartych we wniosku, z wyłączeniem danych dotyczących imienia, praenomenu i nazwiska”. Zatem wnioskować z tego należy, iż każdy mieszkaniec i obywatel, bez uprzedniej zgody jakiegokolwiek organu administracji, może dokonać dowolnej modyfikacji swoich danych, z zastrzeżeniem przepisu art. 10 ust. 1 in fine ustawy o CRM.” Cytowany fragment uzasadnienia należy jednak uzupełnić o zmiany, jakie zaszły w związku z wejściem w życie ObStPobUF. Otóż w chwili obecnej ustawodawca wprowadził pojęcie „wniosku o wpis do Rejestru”, który należy rozumieć jak dawny wniosek o zamieszkanie w Królestwie, oraz oddzielnie reguluje możliwość zmiany prowincji zamieszkania (art. 13 ObStPobUF), który tym razem już nie do końca jest wnioskiem o edycję pól w CRM, a do niego stosuje się odpowiednio nowe przepisy dot. wniosku o wpis do Rejestru, w szczególności art. 7 i 8 ObStPobUF.
(8.D)
Ustawodawca jednoznacznie rozstrzygnął również wątpliwości dotyczące statusu prawnego wnioskującego o zmianę prowincji zamieszkania. Prawo nie zna już pojęcia imigranta, dlatego też Sąd odstąpi od wyjaśnienia jego statusu pod reżimem uprzednio obowiązującego prawa. W chwili obecnej osobą wnioskującą o zmianę prowincji zamieszkania jest zainteresowana osoba. Oznacza to, że ustawodawca nie wprowadza żadnego rozróżnienia pomiędzy statusem osoby (czyt. obywatela), który jest w trakcie weryfikacji wpisu do Rejestru oraz osoby, która przeszła pomyślnie weryfikację lub nabyła obywatelstwo przed zmianą stanu prawnego. Teza ta odnosi się oczywiście do procedury rozpatrywania wniosku o wpis do Rejestru. W związku z powyższymi rozważaniami podkreślić należy, iż wniosek o zmianę prowincji zamieszkania rozpatrywany jest w sposób odpowiadający rozpatrywaniu wniosku o wpis do Rejestru, choć inne są dlań wymogi i podstawy prawne.
(8.E)
U podstawy wniosku o dokonanie wykładni przepisów i udzielenie odpowiedzi na pytanie prawne legły wątpliwości dotyczące możliwości zmiany prowincji zamieszkania przez króla seniora. Na sali sądowej wielokrotnie był przywoływany przepis art. 13 ust. 1 ustawy federalnej z dnia 14 listopada 2005 roku o stolicy Królestwa i Domenie Królewskiej (dalej: stolDKUF), który stanowi: „Art. 13. 1. Stosownie do możliwości technicznych Centralnego Rejestru Mieszkańców, królowie seniorzy zameldowani są w Domenie Królewskiej.”. Zasady prawidłowej wykładni powinny prowadzić do ustalenia brzmienia nieprecyzyjnego znaczenia przepisu w brzmieniu, jakie chciał mu nadać ustawodawca, ale również w sposób, który nie będzie sprzeczny z aktami wyższej rangi i Konstytucją. Dlatego też odpowiedź na pytanie „czy król senior może zmienić prowincję zamieszkania?” jest złożona i musi zostać poprzedzona stosownymi uwagami.
W pierwszej kolejności należy się zastanowić w ogóle nad statusem prawnym Domeny Królewskiej. Otóż przepis art. 8 Konstytucji Królestwa Dreamlandu, a ściślej ustęp 1, stanowi, iż Królestwo Dreamlandu składa się z pięciu Prowincji enumeratywnie w nim wymienionych. Dopiero ustęp 6 odnosi się do Domeny Królestwa określając ją jako „Organ Federacji pozostający pod bezpośrednią zwierzchnością Króla” i delegujący na ustawę określenie jej statusu. Rozdział III stolDKUF reguluje status prawny Domeny Królewskiej. Z ustawy wyraźnie wynika, iż Domena Królewska jest zgoła innym podmiotem, niż Prowincje; nie przysługuje jej choćby prawo reprezentacji w Senacie Królewskim, a także inne są zasady zmiany jej granic. Status Domeny Królewskiej jest zatem szczególny i w taki też sposób należy traktować sprawy związane z zameldowaniem w Domenie Królewskiej.
Dokonując wykładni przepisów domniemywa się racjonalność ustawodawcy, a co z tego wynika również stanowienie prawa zgodnego z przepisami wyższej rangi. Należy przyznać rację wnioskującemu, że dreamlandzka tradycja ma duży wpływ na sprawy meldunkowe w Domenie Królewskiej. Tradycja musi jednak ustąpić przed normami konstytucyjnymi, jeżeli występują jakieś rozbieżności. Praktyką jest, że nowy Monarcha zamieszkuje w Domenie, jako jej bezpośredni zarządca, tracąc przy tym – zgodnie z art. 13 ust. 4 stolDKUF – zameldowanie w dotychczasowej prowincji. Po przekazaniu Korony były Monarcha pozostawał zameldowany w Domenie Królewskiej z racji posiadania tytułu monarszego gwarantującego mu takie prawo, w przeciwieństwie do osób wymienionych w ust. 2. Rację należy jednak przyznać Pavlovi Svobodzie oraz Prokuratorowi Generalnemu Królestwa, którzy podnoszą, iż zameldowanie króla seniora w Domenie Królewskiej jest – wynikającym z posiadania tytułu monarszego – przywilejem, a nie obowiązkiem. Ratio legis powyższej regulacji jest, nie skrępowanie możliwości przemieszczania się królów seniorów, a zabezpieczenie ich swobodnej działalności w Królestwie wyłącznie pod zwierzchnictwem Króla, nie podlegającej zwierzchnictwu jakiegokolwiek namiestnika. Ponadto zablokowanie możliwości zmiany prowincji zamieszkania królowi seniorowi mogłoby prowadzić do licznych ograniczeń w sprawowaniu działalności w Królestwie po przekazaniu Korony. Można do tego zaliczyć choćby pełnienie różnych funkcji w administracji krajowej, które mogą zostać zarezerwowane wyłącznie dla obywateli danej prowincji. Konsekwencją przyjęcia poglądów wnioskującego mogłoby być w końcu zrzeczenie się przez króla seniora jego tytułu monarszego w celu zrzucenia ograniczeń, jakie niosłoby jego posiadanie. Jest to pogląd jednak mniejszościowy i nieuzasadniony prawem. W szczególności jednak jest on niekonstytucyjny, a przyjęcie takiej wykładni godziłoby w art. 14 ust. 1 Konstytucji i prowadziło do konieczności stwierdzenia niekonstytucyjności przepisu art. 13 ust. 1 stolDKUF w zakresie, w jakim ogranicza swobodę przemieszczania się królów seniorów po Królestwie.
Należy również zauważyć, że użycie w przepisie art. 13 ust. 1 stolDKUF zwrotu „zameldowani są” nie należy rozumieć, jako zakaz wymeldowania się króla seniora z Domeny Królewskiej (z uwagi na niekonstytucyjne ograniczenie swobód obywatelskich w związku z posiadaniem tytułu honorowego), ale jako zakaz wymeldowania króla seniora z Domeny Królewskiej bez jego zgody, co jest możliwe w przypadku osób, o których mowa w ust. 2, tj. m.in. osób, które utraciły funkcję Premiera Rządu Królewskiego, ministra federalnego, itd.
(8.F)
Z powyższych względów uchwalono, jak w sentencji.
