SK 2013/2/P [Premier]

[Fabiola de Willibald]

WNIOSEK
O UDZIELENIE ODPOWIEDZI NA PYTANIE PRAWNE

I. Wnioskodawca
Imię i nazwisko: Premier Rządu Królewskiego
Prowincja: Domena Królewska
Adres poczty elektronicznej: fabiola-s@wp.pl
NIM: 374443

II. Pytanie prawne
Czy minister właściwy ds. mienia Królestwa jest uprawniony do prywatyzowania majątku?

III. Uzasadnienie
Ostatnie dyskusje toczące się na forum dotyczące prywatyzowania instytucji kulturalnych, co postuluje Partia Konserwatywna, wskazały na brak aktu prawnego, który jednoznacznie zezwalałby na takie działanie ministra ds. mienia Królestwa.

V. Opłata
(http://www.sgataman.info/api/bank_det.p ... eb980767cd)



(-) Fabiola baronowa de Willibald
Premier Rządu Królewskiego

[Edward I Artur]

ZARZĄDZENIE
PREZESA SĄDU KRÓLESTWA
z dnia 3 lipca 2013 roku

I. Wniosek przyjąć.

II. Sprawę zarejestrować pod sygnaturą SK 2013/2/P.

III. Sprawę skierować do rozpoznania w Wydziale V Prezydialnym Sądu Królestwa w pełnym składzie:
(1) SSK Edward Artur, RS. - przewodniczący;
(2) SSK Robert, RS.

(-) prof. jur. net. Edward A. Krieg, RS.
Prezes Sądu Królestwa

[Edward I Artur]

ZARZĄDZENIE
z dnia 3 lipca 2013 roku

I. Otworzyć rozprawę w sprawie z wniosku Premiera Rządu Królewskiego o udzielenie odpowiedzi na pytanie prawne.

II. Wyznaczyć Prokuratorowi Generalnemu jako rzecznikowi interesu publicznego termin 7 dni na złożenie oświadczenia w sprawie.

III. Wezwać do udziału w sprawie Ministra Spraw Wewnętrznych jako ministra właściwego ds. mienia Królestwa - i wyznaczyć mu termin 7 dni na złożenie oświadczenia w sprawie.

IV. Dalsze czynności w sprawie podjąć po złożeniu oświadczeń przez Prokuratora Generalnego i Ministra Spraw Wewnętrznych albo po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu.

(-) Edward A. Krieg

[Dino von Djokić-Krieg]

Prokurator Generalny Królestwa po dokonaniu analizy pytania prawnego i zaznajomieniem się ze stanem prawnym oraz doświadczeniem właściwych podmiotów w zakresie objętym pytaniem prawnym oświadcza, iż z punktu widzenia Prokuratora brak jest przeciwwskazań do dokonania przekształceń własnościowych polegających na oddaniu prawa własności podmiotów CRIP osobom fizycznym lub prawnym.
Prokurator Generalny Królestwa stwierdził, iż brak jest w systemie prawnym definicji „prywatyzacji”, które to pojęcie legło u podstaw przedmiotowego pytania. Jeżeli uznać, że „prywatyzacja” to przeniesienie prawa własności z organu władzy (czy to federalnej czy prowincjonalnej) na rzecz osoby bądź osób czy to fizycznych, czy prawnych, to biorąc pod uwagę stan prawny dokonanie takiego przeniesienia własności nie jest zakazane. Co więcej art. 9 Konstytucji Królestwa Dreamlandu mówi wprost o szczególnej ochronie własności prywatnej.

Artykuł 9.
Królestwo Dreamlandu chroni własność, w tym własność intelektualną, oraz prawo dziedziczenia. Wywłaszczenie jest dopuszczalne wyłącznie na podstawie orzeczenia sądu, na cele publiczne oraz za sprawiedliwym i uprzednim odszkodowaniem.

Można z tego zapisy wynieść, iż skoro ustawodawca szczególnie chroni własność prywatną, to oddanie prawa własności w prywatne ręce będzie wypełniało podobne przesłanki wspierania i ochrony własności prywatnej.
Właściciel czy administrator podmiotu CRIP winien należycie dbać o powierzone mienie i działać na rzecz rozwoju tegoż podmiotu, co wynika z ogólnych zasad prowadzenia działalności gospodarczej. Jeżeli interes podmiotu CRIP wymaga przekazania prawa własności w ręce prywatne to nie ma przeszkód do jego zastosowania. Celem prowadzenia działalności powinien być rozwój podmiotu, a nie stagnacja czy jego upadek skutkujący wykreśleniem z CRIP. Pożytek społeczny z przeniesienia prawa własności wydaje się być oczywisty.
Praktyka przekazywania podmiotów zarządzanych przez miejskie czy prowincjonalne organy administracyjne w ręce prywatne (np. występujące w formie spółki akcyjnej) jest obserwowana na poziomie prowincji. Takie rozwiązanie jest pożądane społecznie, a Prokurator Generalny Królestwa nie widzi przeciwwskazań do rozciągnięcia tejże praktyki także na podmioty federalne.

(-) Dino von Djokić
Prokurator Generalny Królestwa

[Dino von Djokić-Krieg]

Minister Spraw Wewnętrznych popiera stanowisko wyrażone przez Prokuratora Generalnego Królestwa i przyjmuje je jako własne.

[Edward I Artur]

ZARZĄDZENIE
z dnia 9 lipca 2013 roku

I. Przyjąć oświadczenia w sprawie złożone przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Prokuratora Generalnego.

II. Wyznaczyć termin 4 dni na składanie oświadczeń w sprawie przez inne osoby zainteresowane wyrażeniem swojej opinii (procedura amicus curiae - przyjaciel sądu).

III. Dalsze czynności w sprawie podjąć po upływie wyznaczonego terminu.

(-) Edward A. Krieg, RS.

[Daniel von Witt]

Wysoki Sądzie,

w przedmiocie zadanego pytania prawnego powołam się na zapisy Konstytucji Królestwa Dreamlandu ogłoszonej dnia 29 sierpnia 2011 r. z późniejszymi zmianami (BPSK nr 2516), mianowicie art. 31 ust. 1 pkt. 3 w powiązaniu z ust. 2 tego artykułu:

Artykuł 31.
1. Rząd Królewski w szczególności: (...)
(3) zarządza własnością federalną;
(...)
2. Tryb działania Rządu Królewskiego, w tym zasady podziału zadań pomiędzy poszczególnych ministrów, określa ustawa.

Ustawa Federalna z dnia 26 listopada 2002 r. z późniejszymi zmianami (BPSK nr ????) o Rządzie Królewskim (nazywanej dalej "UF o Rządzie Królewskim") stwierdza w art. 5 ust. 6, że:

Dział mienie Królestwa obejmuje sprawy związane z zarządzaniem własnością Skarbu Królestwa, z wyjątkiem zasobów naturalnych, oraz wykonywaniem innych praw i obowiązków o charakterze prywatnoprawnym, z wyjątkiem zatrudnienia.

co w związku z konstytucyjnym wymogiem podziału zadań pomiędzy ministrów jest przypisane ministrowi kierującemu (art. 3 ust. 2 UF o Rządzie Królewskim) określonym działem administracji federalnej (art. 4 ust. 1 UF o Rządzie Królewskim), którym jest w skrócie zakes spraw powiązanych merytorycznie, ujętych ogólnie pod pojęciem "zarządzania własnością Skarbu Królestwa". Zarządzanie własnością Skarbu Królestwa może być zaś rozpatrywane w ujęciu statycznym oraz dynamicznym, tj. mienie może być nabywane, administrowane i zbywane przez właściwego ministra, którym w tym wypadku jest federalny minister ds. mienia Królestwa. Prywatyzacja majątku jako jedno z narzędzi wachlarza "zarządzania własnością Skarbu Królestwa" czyli własnością publiczną, mogącą być przedmiotem tego procesu, z racji, że nie jest on zakazany, jest możliwa i mieści się tym samym w zakresie kompetencji ministra ds. mienia.

Rozważania nt. prywatyzacji majątku instytucji kultury są niezasadne, gdyż pytanie nie odnosi się do tego majątku lub majątku powierzonego "innym podmiotom" (art. 2 ust. 1 Ustawy Federalnej z dnia 23 maja 2009 roku o Skarbie Królestwa [BPSK nr 876] [zwanej dalej UF o Skarbie]) co jest zwrotem bardzo problematycznym w prawidłowej interpretacji (czy dotyczy mienia przekazanego wszystkim pozostałym "podmiotom" czy w domyśle podmiotom budżetu, na których UF o Skarbie się skupia w szczególności, a tym bardziej w jaki sposób przekazanego), ale majątku w ogóle. Jednak i znów w przypadku tej ustawy należy zwrócić uwagę, że Skarb Królestwa będący właścicielem majątku Królestwa, działa przez swój organ, którym jest minister ds. mienia Królestwa. Jak zostało zaś wyżej powiedziane - przekazywanie mienia, jakkolwiek miałoby się to odbywać, mieści się w kategorii "zarządzania własnością Skarbu Królestwa" przez jego organ, którym jest wzmiankowany minister.

Dziękuję za możliwość zabrania głosu.

(-) Daniło hrabia de la Vega

[Edward I Artur]

ZARZĄDZENIE
z dnia 15 lipca 2013 roku

I. Przyjąć oświadczenie złożone w ramach amicus curiae.

II. Zamknąć rozprawę.

III. Uchwała zostanie ogłoszona publicznie.

(-) Edward A. Krieg, RS.

[Edward I Artur]

UCHWAŁA
SĄDU KRÓLESTWA

Dnia 18 października 2013 roku

Sąd Królestwa w Wydziale V Prezydialnym w pełnym składzie:
Przewodniczący: Prezes SK król senior prof. jur. net. Edward Artur

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 3 – 15 lipca 2013 roku
sprawy: SK 2013/2/P
z pytania prawnego Premiera Rządu Królewskiego
o treści: "czy minister właściwy ds. mienia Królestwa jest uprawniony do prywatyzowania majątku należącego do Skarbu Królestwa?"

uchwala, co następuje:

I. Minister właściwy ds. mienia Królestwa nie jest uprawniony do zbywania i obciążania na rzecz osób trzecich majątku przekazanego wyodrębnionym podmiotom, jak również do zbywania i obciążania samych tych podmiotów.
II. W pozostałym zakresie minister właściwy ds. mienia Królestwa jest uprawniony do wszelkich czynności zarządczych w stosunku do mienia Skarbu Królestwa.
III. Kosztami postępowania obciążyć Skarb Królestwa.

UZASADNIENIE

(1)
Pełen zapis przebiegu rozprawy dostępny jest w Pałacu Sprawiedliwości (http://forum.dreamland.net.pl/viewtopic ... 105&t=2648)

(2)
Premier Rządu Królewskiego, natrafiwszy na wątpliwość prawną, zwrócił się z pytaniem jak w tenorze sentencji uchwały.

(3)
W pierwszej kolejności rozważyć należy znaczenie zwrotu użytego w pytaniu zadanym przez Premiera Rządu Królewskiego: "prywatyzowanie majątku należącego do Skarbu Królestwa". Żaden akt prawny nie odnosi się w tym momencie do "prywatyzacji"; tym bardziej próżno szukać definicji legalnej tego terminu. Dla potrzeb tej uchwały przyjąć można, że "prywatyzacja" może występować przynajmniej w dwu znaczeniach: prywatyzacja sensu largo byłaby każdym zbyciem lub obciążeniem składników majątku państwowego na rzecz osoby trzeciej – tj. osoby fizycznej lub wyodrębnionej jednostki organizacyjnej nie będącej własnością skarbu państwa. Prywatyzacja sensu stricto byłaby natomiast zbyciem lub obciążeniem na rzecz osoby trzeciej jednostki wyodrębnionej organizacyjnie i prawnie od skarbu państwa. W kontekście pytania jak w tenorze uchwały oba te przypadki należy rozważyć osobno.

(4)
Zgodnie z art. 5 ust. 6 ustawy federalnej o Rządzie Królewskim (BPSK 3580, dalej: uRK) minister właściwy ds. mienia Królestwa "zarządza własnością Skarbu Królestwa". Zasady zarządzania Skarbem Królestwa określa natomiast ustawa z dnia 23 maja 2009 roku o Skarbie Królestwa (BPSK 876; dalej: uSK): w szczególności reguluje ona, że Skarb Królestwa działa przez swój organ, którym jest minister właściwy ds. mienia Królestwa (art. 2 ust. 4 uSK).
Ministrowi właściwemu ds. mienia Królestwa przysługuje zatem prawo do podejmowania wszelkich czynności zarządczych w stosunku do majątku będącego własnością Skarbu Królestwa i nieprzekazanego innym podmiotom: może on podejmować zarówno czynności zwykłego zarządu, jak i ten zwykły zarząd przekraczające. Trudno tu wobec tego mówić o jakichś ograniczeniach wynikających z obowiązującego prawa. Minister właściwy ds. mienia Królestwa może te składniki majątku nabywać, obciążać i zbywać. Oczywiście, ustawa może takie ograniczenia wprowadzić: mogą się one odnosić do procedury podejmowania takich czynności (np. forma publicznej licytacji dla składników majątku o szczególnie wysokiej wartości czy specjalnym przeznaczeniu) lub nawet wprowadzić ograniczenia przedmiotowe, np. w postaci zakazu zbywania lub obciążania pewnych takich składników. Dopóki jednak ustawa o tego rodzaju ograniczeniach nie przesądza, minister właściwy ds. mienia Królestwa nie jest ograniczany w swoich działaniach zarządczych, których źródło tkwi w odnośnych ustawach.
Minister właściwy ds. mienia Królestwa w sprawowaniu czynności zarządczych związanych z majątkiem Skarbu Królestwa podlega jednak oczywiście kontroli i nadzorowi. W szczególności premier może uchylić wszelkie jego akty urzędowe (art. 7 ust. 3 uRK); tak jak każdy inny federalny minister odpowiada również politycznie na zasadach określonych w ustawach ustrojowych.

(5.A)
Powyższe rozważania częściowo tylko pozostają w mocy, gdy mowa o uprawnieniach ministra właściwego ds. mienia Królestwa odnoszących się do "prywatyzacji sensu stricto". Prywatyzacji takiej mogą podlegać wyodrębnione od Skarbu Królestwa jednostki organizacyjne. Na gruncie dreamlandzkiego prawa mamy do czynienia z dwoma zasadniczymi rodzajami takich jednostek: (1) przedsiębiorstwami oraz (2) instytucjami w rozumieniu dekretu królewskiego z dnia 8 sierpnia 2004 roku o Centralnym Rejestrze Instytucji i Przedsiębiorstw (j.t. BPSK 3809; dalej: dkCRIP), przy czym odrębna regulacja dotyczy instytucji kultury i instytucji nauki oraz kilku instytucji szczególnych, takich jak Uniwersytet Królewski w Dreamopolis.
Zgodnie z prawem Królestwa "przedsiębiorstwo" jest "podmiotem zarejestrowanym w Centralnym Rejestrze Instytucji i Przedsiębiorstw i prowadzącym działalność gospodarczą bez względu na swoją formę prawną" (art. 1 ust. 3 (3) ustawy o działalności gospodarczej - BPSK 3221) oraz posiadającym osobowość prawną (art. 2 ust. 3 dkCRIP). Instytucja natomiast to "wyodrębniony organizacyjnie zespół osób i środków, wykonujący określone zadania władzy publicznej, nieprowadzący działalności gospodarczej, w tym instytucje kultury i nauki" (art. 1 ust. 3 dkCRIP). O tym, czy instytucja posiada osobowość prawną, decyduje ustawa szczególna, na podstawie której instytucja działa (art. 2 ust. 4 dkCRIP).

(5.B)
Przedsiębiorstwa – jako podmioty wyodrębnione zgodnie z ustawą są czymś innym niż składniki majątku wchodzące bezpośrednio w skład Skarbu Królestwa. Z tego względu również zasady dotyczące ich zarządu muszą być różne. Obrazuje to choćby sprawa podziału kompetencji: do podejmowania bieżącego zarządu uprawniony jest nie minister właściwy ds. Skarbu czy jakikolwiek inny urzędnik administracji federalnej, ale zarząd danego przedsiębiorstwa, powołany zgodnie z ustawą i statutem tej jednostki. Zbycie poszczególnych składników majątku przedsiębiorstwa może zostać dokonane przez zarząd tego przedsiębiorstwa lub przez inny jego upoważniony organ. Zbycie całego przedsiębiorstwa lub udziałów Skarbu Królestwa w przedsiębiorstwie musi natomiast następować na podstawie konkretnego ustawowego upoważnienia i w sposób prawem określony. Przede wszystkim trudno wyobrazić sobie, by minister właściwy ds. Skarbu Królestwa dokonywał zbycia przedsiębiorstwa z wolnej ręki, kontrahentowi wybranemu w drodze swobodnego uznania. Pamiętać należy bowiem, że państwo działa w stosunkach gospodarczych także w ramach imperium, a więc regulując te stosunki za pomocą aktów abstrakcyjno-generalnych i indywidualno-konkretnych. Z tego względu ma ono na rynku pozycję nieporównanie silniejszą niż którykolwiek przedsiębiorca. Wbrew uwagom Prokuratora Generalnego, zawartym z jego oświadczeniu złożonym w sprawie w dniu 7 lipca 2013 roku, nieskrępowana możliwość przenoszenia przez Skarb Państwa własności wszelkich podmiotów (w tym przedsiębiorstw) na osoby trzecie nie tylko nie realizuje zasady ochrony własności prywatnej, wyrażonej art. 9 Konstytucji – ale stanowi wręcz zagrożenie dla jej praktycznej realizacji. Przenoszenie własności przedsiębiorstw i obciążanie ich na rzecz osób trzecich przez Skarb Królestwa powinno być realizowane w sposób, który zapewnia maksymalną transparentność i sprawiedliwy dostęp wszystkich potencjalnie zainteresowanych kontrahentów, na przykład w drodze publicznej licytacji, przetargu lub w drodze zbycia udziałów na rynku regulowanym. W szczególności możliwa jest prywatyzacja kapitałowa, likwidacyjna i inne jeszcze jej rodzaje. Nie jest jednak rolą jakiegokolwiek sądu – w tym Sądu Królestwa – zastępowanie ustawodawcy. To ustawa powinna określić, w jakim trybie możliwe jest zbycie przedsiębiorstwa przez Skarb Królestwa, a więc w istocie: w jakim trybie może nastąpić prywatyzacja. Póki odpowiedniego przepisu brak, należy uznać, że w obecnym stanie prawnym zarówno minister właściwy ds. Skarbu Królestwa, jak i jakikolwiek inny organ administracji federalnej – nie jest do tego uprawniony.

(5.C)
Podobne wnioski odnoszą się do innego rodzaju podmiotów wyodrębnionych od Skarbu Królestwa, będących własnością Skarbu Królestwa: instytucji, w tym instytucji kultury i nauki.

(5.D)
Jeśli o te ostatnie chodzi (instytucje kultury, instytucje nauki), to ustawa federalna z dnia 26 listopada 2002 roku o działalności kulturalnej i naukowej (j.t.: BPSK 3807) w art. 9 i 10 dopuszcza wprost likwidację takiej jednostki, przy czym organem uprawnionym do podjęcia takiej decyzji jest, odpowiednio, minister właściwy ds. kultury albo minister właściwy ds. nauki. Likwidacja odnosi ten skutek, że majątek likwidowanej przestaje być wyodrębniony od Skarbu Królestwa – możliwe jest zatem wówczas jego zbycie przez ministra właściwego na zasadach ogólnych.

Mając powyższe na uwadze, uchwalono jak w sentencji.

(-) prof. jur. net. Edward A. Krieg, RS.